شوی سیاسی مجاهدین برای وانمود کردن اینکه در ایران دارای پایگاه اجتماعی است، تمامی ندارد. مجاهدین درحالی سعی می‌کنند خود را در داخل ایران محبوب نشان دهند که براساس همه نظرسنجی‌ها و تحقیقات به‌عمل آمده از سوی نهادهای داخل و حتی خارج از کشور، این گروه یکی از منفورترین سازمان‌های ضدایرانی محسوب می‌شود که سابقه حمله نظامی به کشور خود را دارد و در این راستا حتی اپوزسیون خارج‌نشین نیز حاضر نیست ننگ همراهی با این گروه تروریستی را تحمل کند.
با این حال رسانه‌های مجاهدین می‌کوشند تا با روش‌های گوناگون هر حرکتی در داخل کشور را به‌نوعی منسوب به مجاهدین کرده و از این راه برای این سازمان فراموش شده اعتباری کسب کنند. در تازه‌ترین نمونه در این راستا، برخی اعتراضات صنفی معلمان به مجاهدین نسبت داده شده و این سازمان از این حرکت حمایت کرده است!
بدیهی است که هیچ‌یک از معلمان معترض به قصد همراهی با مجاهدین دست به اعتراض صنفی نزده‌اند و این مجاهدین هستند که می‌خواهند به هرصورتی خود را عامل اصلی بروز تنش در داخل کشور معرفی کنند. با این حال برای آنکه میزان حمایت راستین جریان نفاق از معلمان به‌خوبی معلوم شود، بد نیست یادآوری کنیم که در جریان ترورهای دهه شصت، همین سازمان تروریستی، 156 معلم فرهیخته کشورمان را به شهادت رساند و گروه ی که دستش به خون معلمان بیگناه آلوده است، اکنون چطور می‌تواند داعیه‌دار حمایت از قشر مظلوم معلم باشد.
یکی از ویژگی‌های مجاهدین چنانکه از نامشان نیز پیداست، آن است که چهره‌ای نقاب‌زده از خود ارائه کرده و برخلاف ماهیت اصلی خود، ژست متفاوت می‌گیرند. بنابراین جریان نفاق به‌خوبی می‌تواند درحالیکه برای فشار معیشتی به مردم ایران برنامه‌ریزی کرده و به دونالد ترامپ مشاوره می‌دهد، ژست حمایت از مردم به خود گرفته و برای فقر و فشار اقتصادی مردم اشک تمساح بریزد.
این درست همان نقشی است که مجاهدین در برابر معلمان فرهیخته بازی می‌کنند و در شرایطی که عامل اصلی تنگناهای اقتصادی، وطن‌فروشی سازمان‌هایی چون مجاهدین است، این سازمان می‌کوشد تا نه فقط خود را حامی اقشار مختلف مردم جلوه داده، که حتی فراتر از آن، مدعی اعتراض مردم در حمایت از همین سازمان تروریستی شود.
ناگفته پیداست که این کوشش‌ها در داخل ایران هیچ تاثیری بر افکارعمومی نداشته و مردم ایران سابقه ننگین و سیاه مجاهدین را در یاد دارند. با این وجود باید برای دولت‌هایی دل سوزاند که فریب شوی سیاسی – خیابانی مجاهدین را خورده و به گمان اینکه به‌واقع مجاهدین در میان مردم ایران جایگاهی دارند، به این سازمان کمک مالی کرده و به امید براندازی نظام انقلابی ایران، پول خود را دور می‌ریزند.
در داخل ایران، معلمان، کارگران، رانندگان، دانشجویان و همه اقشار مردمی که می‌دانند می‌توانند آزادانه اعتراضات خود را بیان کنند، از مجاهدین اعلام برائت کرده و می‌دانند جلادان منافق که دست‌شان به خون همکاران آنها آلوده است، هیچ‌گاه به‌فکر منزلت معلمان و ارتقای موقعیت زندگی آنها نبوده و همه مواضعی که به‌زعم خود در قبال حمایت از جریان‌های اعتراضی در ایران می‌گیرند، مقدمه‌ای بیش نیست برای افزایش فشارها بر مردم مظلوم ایران.
دکتر مصطفی انتظاری