زندان

زندان رجوی جای زیبایی ست،
جای بند غفلتهاست،
جای حصر هوشیاریست،
آنجا زنها از موش نمی ترسند،
مردها هم از آینده،
جوانانی در آنجا،
چوب غفلت خوردند،
روز و شب معنی آزادیست،
گاه با خود می گویم،
فرقه رجوی عجب زندانیست!!!
پاداش پیوستن به سازمان پرافتخاررجوی! زندان است. بله، زندان یک رحمت است در سازمان برای کسب باصطلاح اعتماد! جایزه ای است که فقط به”خوبان” می دهند. ما خوب نبودیم! اما ما را نیز جزء خوبان به زندان بردند.
به قول رجوی: زندان های ما، برای کسانی که فطرتشان به کلی محجوب نشده و به کفر(نفی” من”، منظور رجوی خودش است) و جهود و نفاق نرسیده باشد، رحمت است در لباس غضب.
این است دیدگاه رجوی به شکنجه و زندان در فرقه اش!
یکی از زندان بانان فرقه رجوی در سایت سازمان آورده است:
” سلاخی جسم و روان انسانها در زندانهای رژیم پیوسته یکی از موضوعات افشاگریهای مقاومت ایران و اعتراض سازمانهای حقوق‌بشری جهان است. پذیرش درخواست بازدید از زندانها توسط نهادهای بین‌المللی و گزارشگر ویژه حقوق‌بشر ملل‌متحد، برای رژیم مرز سرخ است و این در شرایطی است که مدام خبر از شکنجه‌ و ضرب‌ وشتم زندانیان بی‌پناه توسط گاردهای سرکوبگر و محروم کردن زندانیان از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی به‌گوش می‌رسد. دژخیمان نه تنها حداقل غذایی را که یک انسان برای ادامهٔ زندگی نیاز دارد از زندانیان دریغ می‌کنند، بلکه آنها را حتی از هوای آزاد و نور‌ آفتاب نیز محروم می‌کنند.”!
این بی شرمان فکر می کنند با دسته کورها طرف هستند.
الان تعداد جداشدگان و منتقدان فرقه رجوی، از کل تعداد اعضای فعلی درآلبانی بیشتر است. در هر شهر دنیا مخالفان زیادی علیه سازمان رجوی وجود دارد. در ایران هم بیشمارانند مخالفان سازمان.
یک به بیست که رجوی می گفت، ما جداشدگان هستیم در برابر آمار فعلی سازمان.
مگر عضوی از اعضای فعلی و قبلی سازمان وجود دارد که در سازمان به زندان انفرادی نرفته باشد.
6 ماه در زندان انفرادی اسکان در اشرف، یک دقیقه هواخوری نداشتم. یک دقیقه اجازه ایستادن زیرنور آفتاب را نداشتم. اجازه استفاده آزادانه از دستشوئی و حمام را نداشتم! حتی پنجره ها را هم با ورق فولادی پوشانده بودند. 6 ماه شب و روز زیر چراغ روشن محبوس بودم.
همه این وقایع 6 ماه زندانم کاملا مستند است. چرا که یکی از زندانبانهایم نیز الان در ایران است و حتما این سطور را می خواند و گواهی می دهد که دقیقا حقیقت را می گویم. این دوست من هم که مسلحانه شب و روز از من و زندان، نگهبانی می کرد، خود یک قربانی بود. خود از بهترین فرزندان ایران بود که در فرقه رجوی نگهبان زندان شده بود. این را نوشتم که خوانندگان به درستی این سطور ایقان داشته باشند! این همان” رحمت” است که به قول رجوی فقط” لباس غضب” دارد!
اما نکته جالب این است که الان سازمان شکنجه گر رجوی شده مدافع حقوق زندانیان در ایران!
سازمانی که امروز وقیحانه از زندانیان در ایران دفاع می کند، خودش ناقض اصلی حقوق صدها زندانی است.
زندان، زندان است! اما زندانی که انفرادی باشد، هواخوری نداشته باشد، دستشوئی نداشته باشد، باید لال باشی، باید به غذای کم آن بسازی، اگر”جیک” زدی، پتوپیچ شده و مشت و لگد بخوری، اگر مثل”کوروش” اهل سنندج اعتراض کنی پتوپیچ با کلی مشت و لگد با پوتین معلوم نمی شود کجا بردندش که تاامروز پس از بیست ویک سال احدی از سرنوشت او خبر ندارد! یا مثل ناصر که تعادل روحی اش را از دست داد و هر روز کتک می خورد! ویا مثل حمید که رگ دستش را زد و درآخرین لحظه عمرنجات یافت! یا مثل رضا که با لباس زیر موقع دادن غذا قصد فرار کرد و به سرنوشت سختی دچار شد! و… این دیگر فقط زندان انفرادی نیست! این مصداق بارز شکنجه است! آن هم درسازمانی که مدعی است اعضایش در ایران اعدام یا شکنجه شدند! از زندان رجوی که آزاد شدم و به مناسبات برگشتم، در گوشه وکنار برخی دوستان می پرسیدند: کجا بودی؟ چقدر به تو خوش گذشته که این قدر رنگ پوستت سفید شده است؟ و من باید فقط می گفتم:”من ماموریت بودم”!
باز این سایت رجویها مدعی شده است:
” پذیرش درخواست بازدید از زندانها توسط نهادهای بین‌المللی و گزارشگر ویژه حقوق‌بشر ملل‌متحد، برای رژیم مرز سرخ است”!!!
مگر کسی در جهان می دانست که شما ما را در زندان انفرادی با اعمال شاقه، محبوس کردید؟
مگر نهادهای بین المللی باخبر شدند که شما در اشرف انبوهی از اعضایتان را حبس کردید؟
مگر گزارشگر ویژه حقوق بشرملل متحد مطلع شد که زندان دراشرف مملو از کادرهای سازمان است؟
ما بی پناه ترین زندانیان جهان در فرقه رجوی بودیم!
من 6 ماه هوای آزاد و نورآفتاب را ندیدم!
مرز سرخ شما در رابطه با زندانی ها وزندان هایتان چیست؟
تا به این لحظه که خوانندگان محترم و فهیم این سطور را می خوانند، سازمان شما حتی قبول نکرده که زندان داشته یا دارد.
ما با کذابینی، روبرو هستیم که”حیا” را خورده و”شرم” را سر کشیدند…
فرید