ما از دوران گذشته هم شنیده ایم که کسانی که اهل سزارین سیاسی هستند، عجولند و توجهی به تطورات تاریخ ندارند، همواره از روشنفکران اهل مطالعه انتقاد میکنند که دست بعمل بزنید و ازاین سوسول بازی ها (مطالعه کردن ها) بپرهیزید.
من شخصا این تجربه را ازتشکیلات رجوی داشتم که خواندن بولتن روزانه ی الصاقی بر درب غذاخوری ها را برمن ایراد میگرفتند.
این جماعت عجول وعملگرا تصور میکنند که کار انقلاب مانند نخود کشمش خوردن است وهرکس که (روشنفکر اهل تحقیق) به آنها توصیه کند که بدون شناخت اوضاع و رسیدن به یقین نسبی، نمیتوان دست به انقلاب زد که نتیجه اش شکست حتمی است، مورد تحقیر و توهین قرار میگیرند!
آنها عمر کوتاه خود را درمقایسه با تاریخ طولانی، بلند مدت وکافی بحساب آورده وتوقع دارند که امیال آنها حتما بایستی دردوران این عمر کوتاه تحقق یابد واگر نمی یابد، تقصیر روشنفکران مردمی است که توصیه میکنند کارها با حوصله ی کافی وبکار گیری علم وتدبر، تجربه اندوزی وباصطلاح سعدی با تحمل” دود چراغ” پیش برود.
البته درتحلیل نهائی، این دسته ی مدام غر زن هم روشنفکر بحساب می آیند اما ازنوع سطحی اش!
پیر مرید رجوی – رحمان کریمی – ازجمله ی این افراد است که البته مطالعه هم میکند اما به اعماق نرفته وعلیرغم یاد گرفتن لغات واصطلاحات سیاسی، قدرت دل کندن از رجوی را بدست نمیآورد.
او طی یاد داشتی مینویسد:
” چنین است که این قلم می گوید مردم جلوتر از روشنفکرانند. مردم با شمار دردها، محرومیت ها و صدها تضییقات زندگی و روال اجتماعی با حقایق آشنا می شوند و این آشنایی خواه ناخواه بدین آگاهی ختم می گردد… خلق محروم به مدد نیروی پیشتازش امر سرنگونی را به انجام خواهد رساند”.
بهتر بود که این پیر مرید رجوی، موقعیت خود را دراین عرصه نشان داده و بیان میکرد که آیا جزو مردم است یا روشنفکران؟!
اگر جزو مردم بود، اینقدر قربان صدقه ی باند رجوی که دشمن مردم است، نمیرفت.
اگر جزو روشنفکران باشد، قاعدتا ازنوع روشنفکران خائن به منافع ملی است که اگر نبود، برای رجوی ملعون وبنفع تشکیلات جهنمی او، مقاله نمی نوشت!
یا حاضر نمیشد که مردم ایران را پیرو فرقه ی رجوی که سر درآخور امپریالیزم و ارتجاع منطقه دارد، معرفی کند!
آیا شارلاتانیزم سیاسی، چیزی جز نحوه ی برخورد رحمان کریمی با مسائل است؟
سیروس غضنفری
عضو نجات یافته ی باند رجوی