از بهمن 97 به بهمن 98
چهاردهه است که فرقه رجوی موسوم به سازمان مجاهدین اندر سرنگونی و بدست گرفتن قدرت، اباطیل می بافند و بسختی روزگار خفیف و خائنانه می گذرانند.
در طی چهار دهه اسفبار گذشته نه تنها از شعار فریبنده توخالی شان سودی نجستند بل تماما ضرر و خسران دیدند و از گردونه خلق و انقلاب به دامان نبود ونیستی پرتاب شدند ودرآغوش دشمنان ایران وایرانی جای گرفتند وازدیده و منظر ایرانیان طرد و نادیده گرفته شدند و منفور و منزجر گشتند.
جنگ طلب جان بولتون با دریافت رشوه کلان و با انبان کینه از ملت فهیم ایران درجلسه ای نشخوارکرده بود که” رژیم ایران نخواهد توانست چهل سالگی انقلابش را جشن بگیرد”.
چندی بعد رودی جولیانی ازدیگردشمنان مردمان ایران زمین اراجیف جان بولتون را بازنشخوار کرد و گفت” جشن بعدی نه درفرانسه بل درتهران در کنار مریم رجوی برگزارخواهد شد”.
مابعد چنین داستان سرایی امپریالیستی، مسعود رجوی از قبر سر برون آورد و به استعانت از اربابشان جان بولتون و رودی جولیانی، بهمن 97 را سرفصل جهش وانقلاب تعبیرکرد ودوران آماده باش اعلام نمود و از اعضای ناراضی خواست تا مقطع بهمن 97 ازخروج عن قریب ازمناسبات فرقه ای صبروشکیبایی پیشه کرده تا پیروزمند درتهران همدیگررا ملاقات بنماییم!!
درگیرودار بلاتکیفی درتکلیف با سراب سرنگونی با افکار مشوش و رجوی زده اعضای خانه سالمندان درزندان مانز آلبانی در انتظار بهمن 97، ناگهان مریم رجوی آب پاکی روی ادعای کذایی مبنی برحادث شدن امرسرنگونی دربهمن 97 ریخت و درکنفرانس بین المللی به اصطلاح جوامع ایرانی به نقل از آیت الله خامنه ای گفت:
” … آمریکا و مجاهدین ممکن است برای سال ۹۷ جنجال کنند، اما نقشه را برای سال ۹۸ می کشند.”
این است یک فقره عقب نشینی فضاحت بار از سلسله عقب نشینی های رجوی ها درخصوص”سراب سرنگونی”! که دیواری است بسیار بالا بلندتر از قد و قواره مریم ومسعود رجوی وطن فروش که هرگز به منصه ظهور نخواهد رسید و آرزو بر دل خواهد ماند تا لحظه مرگ و نیستی یکایک شان در فرنگ.
پوراحمد
