محمد تقی یوسفی از اسرای گرفتار در فرقه بدنام رجوی است که هم اکنون در اسارتگاه رجوی در آلبانی محبوس است. ایشان متولد 1346 از روستای گیلاکجان شهرستان رودسر هستند که درسن 18 سالگی بواسطه مادر لباس رزم و وطن دوستی پوشید و روانه جبهه حق علیه باطل علیه دشمن متجاوز شد که درتاریخ 27/2/1365 ازلشکر21 حمزه درمنطقه مهران به اسارت صدامیان درآمد.
درجریان تبادل اسرا مابعد قرارداد صلح ایران وعراق، خانواده دردمند و بزرگوار و چشم براه خاصه مادر که دلبندش را ملبس به لباس رزم روانه دفاع از آب وخاک میهن در دوران دفاع مقدس کرده بود، در انتظار بازگشت عزیزشان خانه را گل آذین کرده بودند که خبرناگوار از اسارت محمدتقی در یک فرقه مخرب کنترل ذهن را از آزاده ها گرفتند وغم سنگینی را بجان خریدند که تاکنون ادامه دار بوده است.
آقای علیرضا یوسفی پدر محمد تقی و از فرهنگیان فرهیخته گیلان متعاقب سرنگونی صدام وهموارشدن مسیردستیابی به اسیر دلبندش در ارتباط نزدیک و فعال با انجمن نجات، بارها وبارها با وجود ناملایمات متعدد به عراق ناامن مسافرت نمود و در مقابل اسارتگاه مضمحل شده اشرف به تحصن نشست و ملتمسانه فرزندش را فریاد نمود. شاید که به گوشش رسیده و دیداری هرچند کوتاه داشته باشد ودرآغوشش بفشارد.
اما خواسته بحق پدرهیچگاه به وقوع نپیوست وهر بار در پی بی مهری گماشته های رجوی با کوله باری ازغم واندوه به خانه بازگشت ولیکن کماکان به روزنه امید دربه آغوش گرفتن عزیزش دل بسته بودند و مایوس نمی شدند.
آقای یوسفی در دیدار پیشین با مسئول انجمن درد ودل کرده بود:” هیچوقت ازخاطرم نمیرود که همسرم درآغاز دهه هفتاد درجریان تبادل اسرا ودرچشم انتظاری بازگشت فرزندمان وقتی متوجه به اسارت درآمدن عزیزمان درفرقه رجوی شد آنقدرغصه خورد وبیتابی کشید تا دق نمود ومن ماندم با آرزوهای همسرم واینکه تعهد گذاشتم درارتباط با انجمن نجات وخود جنابعالی در رهایی محمدتقی ازاسارت رجوی کوتاهی نکنم وبه شما قول میدهم تا رهایی محمدتقی وبازگشتش به کانون پرمهرخانواده کوتاهی نکنم وامیدوارترازقبل درمیدان باشم.”
ایشان درملاقات اخیربا آقای پوراحمد دردفترانجمن نجات گیلان ضمن قدردانی از زحمات بی شائبه ایشان وسایراعضای فعال انجمن نجات درخواستی داشتند مبنی براینکه:” نظربراینکه آلبانی دیگرعراق نیست و زندان مانز آلبانی و بقول شان اشرف 3 هم طبعا نمی تواند چونان زندان بسته وکنترل شده اشرف درعراق باشد، ازشما درخواست دارم که با ایجاد تسهیلات لازم البته به اتفاق شماری دیگرازخانواده های همدرد، بتوانم به آلبانی بروم وبا تمسک به خدای سبحان ومهربان با اطمینان خاطرمیگویم که درپی ملاقات آزادانه، می توانم پسرم را ازچنگال رجوی برهانم وبا خود به وطن وکانون عاشقانه خانواده بازگردانم زیرا که به شرایط روحی و روانی وی مشرف هستم وخبرهایی دارم که ایشان مستعد بازگشت به وطن بوده و از پتانسیل خروج ازدستگاه مافیایی رجوی به قطع و یقین برخوردار است.”
علی نیاکی