کال کنفرانس بهزاد نظیری – نمایش ورشکستگی استراتژیک رجوی

اخیراً بهزاد نظیری از مسئولین بخش روابط بین المللی سازمان مجاهدین خلق یک کال کنفرانس (نشست) برگزار نمود که ظاهراً هواداران سازمان از کشورهای مختلف روی خط بودند. در این نشست، سال 2018 به عنوان سال قیام مطرح گردید و سال جدید یعنی سال 2019 نیز سال آماده باش و سال تحولات بزرگ که در پیش روست عنوان شد و تمامی بحث ها حول همین به اصطلاح”آماده باش” صورت گرفت.
مطلب پیاده شده ی این نشست را بارها مطالعه کردم و به دنبال حداقل یک سطر”استراتژی سازمان مجاهدین خلق” بودم که بالاخره در این میان چه کاره است و چه ابتکار عمل استراتژیک در پیش دارد؟ ظاهراً”آماده باش” همان”ابن الوقتی و فرصت طلبی” سالیان گذشته ی این سازمان است که منتظر می ماند اتفاقاتی به وقوع بپیوندد و موجی به راه بیافتد و او در این میان موج سواری کند. البته، این سیاست تاکنون حاصلی برای رجوی نداشته خصوصاً موج سواری خیانت بار روی”جنگ ایران و عراق” موجب به بن بست رسیدن عمیق استراتژیک گردید.
سرتاسر نشست بیان آنچه که دیگران کردند، می کنند یا باید بکنند (از رؤسای جمهور پیشین آمریکا گرفته تا اتحادیه اروپا و غیره) است که کدام به نفع فرقه ی رجوی و کدام به ضرر آن تمام شده است. از این که مجاهدین خلق به صورت مستقل چه استراتژی و چه سیاست و ابتکار عملی دارند – و در این میان چه نقشی به غیر از تماشا و تشریح صحنه و تشویق آمریکا و اروپا برای تحریم ایران و برای پیش بردن سیاست تغییر رژیم و احیاناً حمله ی نظامی ایفا می کنند – سخنی به میان نیامده است.
بن بست مجاهدین خلق بعد از غایب شدن رهبریش از صحنه ی سیاسی و اجتماعی ایران و ورشکستگی استراتژیک آن در این نشست کاملاً مشهود است. با سقوط و اعدام صدام حسین در عراق، مسعود رجوی نیز به تبع وی حذف گردید. در حال حاضر، تنها راهی که سازمان می تواند در پیش بگیرد این است که نظاره کند تا”تغاری بشکند و ماستی بریزد و جهان به کام کاسه لیسان گردد.”
بسیاری حتماً داستان زیر را به خاطر دارند که مسعود رجوی بارها به اشکال مختلف در نشست ها مطرح کرده و به ریش همه ی ما خندیده بود.
رجوی می گفت:”یک روز یک نفر با ماهی تابه و با روغن آماده در کنار پیاده رو نشسته بود. عابران بالاخره از او پرسیدند که چه می کند؟ گفت نشسته است تا اگر مرغان در هوا تخم کردند و داخل ماهی تابه ی او افتاد نیمرو درست کند. پرسیدند آیا خوش خیال تر از تو هم کسی در دنیا پیدا می شود؟ گفت بله، این عده که در کنار نشسته اند پول داده و نیمروها را پیش خرید کرده اند.”
این مثل را در خصوص یک نفر که در پیاده رو با قلاب ماهی گیری نشسته بود هم بیان می کرد و بعد به ریش اعضای فرقه اش می خندید که به امید سرنگونی عمر و هستی خود را در عراق هدر داده اند و در کنار رجوی و حتی خوش خیال تر از او نشسته اند.
وقتی به بیانات بهزاد نظیری نگاه می اندازیم بی اختیار همین داستان به خاطر می رسد که آیا واقعاً خوش خیال تر از این جماعت هم پیدا می شود؟ قطعاً خوش خیال تر کسانی هستند که در کاخ سفید روی این فرقه ی ورشکسته سرمایه گذاری کرده و امید بسته اند.
به هر حال سازمان مجاهدین خلق می تواند از الآن تا به ابد”در حالت آماده باش برای فرصت طلبی و موج سواری” بماند و برخی هم از سر درماندگی چشم امید به آن داشته باشند. همه می دانند هر اتفاقی به هر نحوی که در ایران بیافتد قطعاً آبی برای امثال رجوی و آمریکا گرم نخواهد شد.
در پایان این نشست، دستور وزیر خارجه ی آمریکا با این منظور مطرح می شود که همچون گذشته خواسته ها و آرزوهای کاخ سفید از زبان فرقه ی رجوی و به اسم مردم ایران تبلیغ گردد. بهزاد نظیری هم از همه ی کسانی که پشت خط هستند می خواهد تا فرمان ولی نعمت را اجابت کرده و همراه شوند و نظر کاخ سفید را تأمین نمایند.
ابراهیم خدابنده