رهبران تروریست سازمان، در پیام منتسب به سرکرده فراری فرقه به تاریخ 19 فروردین 1398، ضمن اعتراف مجدد به ترور دو شخصیت ایرانی، بر طبل ترور کوبیده و مدعی شدند:
” ما کاملا موافقیم که رئیسی و سلیمانی به لاجوردی و صیاد شیرازی ضمیمه شوند” …
عبارت و عکس بالا، در سایت رسمی سازمان به نقل از پیام شماره 12 منتسب به مسعود رجوی منتشر شده است. این دستور ترور، زمانی صادرشده است که قرار بود این سازمان در آلبانی ضمن دست کشیدن از خشونت و ترور، به سمت یک زندگی آرام سوق داده شود.
وزیر کشور آلبانی اخیرا (1 دی ماه سال 1397)، در مصاحبه ای اعلام کرد:
“…مجاهدین بدلایل انسانی در آلبانی پذیرفته شده‌اند تا به آنها حفاظتی داده شود که در محل قبلی از آن برخودار نبودند، آنها کسانی هستند که نه برای فعالیت‌های سیاسی‌شان بلکه برای زندگی در آلبانی به آنها خوشامد گفته شده است. بنابراین آنها بدلایل انسانی پذیرفته شدند و نه سیاسی. البته، ورود آنها به آلبانی خطر خاصی را به همراه دارد، آنها ریسک کارهای خشونت بار دارند… در حال حاضر خطرات بیشتری وجود دارد که این تنش یا درگیری بین طرفین به نحوی به اینجا منتقل شود…”
نگرانی وزیر کشور آلبانی که با ظرافت خاص توام با ملاحظات سیاسی ودر تطابق با اربابش (دولت آمریکا)، بیان شده است! یک دنیا حرف و شکایت در خود نهفته دارد! کشور فقیر آلبانی که حقوق یک وزیر در آنجا حدود 700 دلار است، وابسته به اقتصاد خارجی است، پرداخت سالانه 20 میلیون دلار(سی هزار برابر حقوق یک وزیر)، از طریق آمریکا به دولت آلبانی بابت اجازه اقامت اعضای پیر و فرتوت سازمان، مبلغی نیست که دولت آلبانی می توانست، آنرا براحتی رد کند! اما دولت آلبانی هم برای خود مرز سرخ هائی دارد، اینکه وزیر کشور تاکید می کند که مجاهدین برای زندگی به این کشور آمدند و نه کار سیاسی، این مطلب را بوضوح برای سران سازمان مشخص می کند که در صورت ایجاد اخلال در نظم و امنیت آلبانی، دیگر وضعیت مثل سابق، عادی نخواهد بود.
اینکه دولت آلبانی، به دلائل انسان دوستانه، یا دلائل اقتصادی، به کسانی که به قول وزیر کشور آلبانی سابقه” ریسک کارهای خشونت بار” را داشته اند، اجازه اقامت داده است! این حقیقت را بیان می کند که، مجاهدین حق ندارند از آلبانی بعنوان پایگاهی برای فعالیت های سیاسی علیه ملت ایران استفاده نمایند.اما چرا دولت آلبانی، این ادعاهای ترور را نادیده می گیرد؟
اینکه وزیرکشور آلبانی می گوید:”در حال حاضر خطرات بیشتری وجود دارد که این تنش یا درگیری بین طرفین به نحوی به اینجا منتقل شود”!
این مفهوم را دارد که، نباید تنش یا درگیری بین مجاهدین و دولت ایران، به آلبانی منتقل گردد! به بیان ساده تر، مجاهدین حق فعالیت سیاسی علیه کشوری (ایران) که سالها با آن درگیر بوده اند را ندارند.
امروز در حالی رهبران فرقه رجوی از آلبانی، پیام ترور می فرستند و دستورات تروریستی صادر می کنند، که متعهد شده بودند که از کارهای خشن و تروریستی گذشته خود دست بکشند!
فلسفه گم و گور شدن مسعود رجوی شاید هم این بود که سازمان همه تقصیرات اعمال تروریستی گذشته خود را به گردن او انداخته و اعلام کنند که اکنون یک زن در راس امور این فرقه است و مسعود رجوی دیگر رهبر سازمان نیست!
در روز روشن، گروهی که متعهد گردیده بود، در آلبانی از هرگونه فعالیت سیاسی خودداری کند، چرا باید دستور ترور صادر کرده و بگویند:
” ما کاملا موافقیم که رئیسی و سلیمانی به لاجوردی و صیاد شیرازی ضمیمه شوند” …!!!
چرا باید به دولتمردان آلبانی، رسما، اعتراض نشود؟
چرا نباید این دستور ترور مقامات رسمی یک کشور، ضمن یک اعتراض شدید و یک بیانیه شدیدالحن به دول حامی تروریسم، که وقیحانه مدعی مبارزه با تروریسم بوده و خود را پیشگام در عرصه مبارزه با تروریسم می دانند، ابلاغ و ارسال نشود؟!
چرا اتحادیه اروپا با اقدامات به ظاهر بشر دوستانه خود به محلی امن برای تروریستها مبدل شده است؟
امروز مجاهدین در حال ورود به یک دوره ترور دیگر هستند و رسما دستور ترور صادر می کنند.
این گروه رسما نماد سلاح را در آرم خود جای داده است و کمترین تغییری در گذشته تروریستی خود نداده است و بر مشی مسلحانه وخشونت آمیز خود اصرار دارد.
قطعا فعالیت های مجاهدین در کشور آلبانی و سایر کشورهای اروپائی و کوبیدن بر طبل ترور و مشی مسلحانه وبرافراشتن پرچم با آرم سلاح، ترویج تروریسم بوده و جرم بین المللی محسوب می گردد.
شایسته است که این دستور ترور علنی، به مثابه نقض کنوانسیون های بین المللی و ترویج ترور، در دستور کار اعتراض آمیز، وزارت خارجه و دولتمردان ما، قرار گرفته و دول حامی تروریسم بدانند که حکومت ایران، هرگز اجازه چنین گستاخی را به یک گروه تروریستی نخواهد داد، مردم ما علیرغم همه مشکلات اقتصادی که سرمنشاء سیاسی دارد، خواهان صیانت از استقلال کشور و عزت بین المللی خود هستند…
فرید
