گزارش اشپیگل از کمپ مجاهدین در آلبانی

اعضای این سازمان کشتار را تمرین می‌کنند
یک نشریه آلمانی در گزارشی درباره وضعیت اسف‌بار گروهک تروریستی مجاهدین در آلبانی ضمن اشاره به آزارهایی که متوجه این افراد شده نوشت آمریکا با استفاده از این گروهک در تلاش برای پیشبرد سیاست‌های خود علیه ایران است.
نشریه آلمانی «اشپیگل» در گزارشی با عنوان «زندانیان شورش» به وضعیت اعضای گروه تروریستی مجاهدین و حمایت دولت آمریکا از آنان پرداخت و نوشت که «دونالد ترامپ» رئیس جمهور آمریکا از سیاستی پیروی می‌کند تا دولت ایران را سرنگون کند و در این زمینه اعضای این سازمان هم‌ سیاستی هم‌راستا با آمریکا دارند. بیش از دو هزار نفر از افراد عضو سازمان در کمپی در آلبانی به سر می‌برند. افرادی که از سازمان جدا شده‌اند از شکنجه و آزارهای روانی سخن می‌گویند.
در ادامه، ترجمه متن این گزارش آمده است:
در انتهای خیابانی طولانی در شمال غربی آلبانی زنان و مردانی عجیب خود را برای سرنگونی حکومت ایران آماده می‌کنند. یکی از افرادی که از این سازمان جدا شده‌ می‌گوید که آنها سه بار در طول هفته بریدن گلو با چاقو، شکستن دست، درآوردن چشم با انگشت و پاره کردن دهان را تمرین می‌کنند.
این کمپ مساحتی به اندازه ۵۰ زمین فوتبال دارد که به وسیله حصارهای بلند احاطه شده است. جدا شدگان می‌گویند که بیشتر دو هزار نفری که در کمپ به سر می‌برند، اجازه ندارند تلفن همراه داشته باشند. برخی از آنها حتی مجاز به داشتن ساعت و تقویم هم نیستد.
“مصطفی محمدی” که دخترش به نام «سمیه» سال‌هاست در این سازمان به سر می‌‌برد گفت که دخترش را که اکنون ۳۸ سال دارد، بر خلاف میل وی در این کمپ نگه داشته‌اند. وی به اشپیگل گفت: «من به سیاست کاری ندارم فقط می‌خواهم دخترم را ببینم.» اما آنچه از فیلم‌ها و شواهد مشخص است این است که محمدی سال‌ها از هواداران این سازمان بوده است. دو خبرنگار آلبانیایی هم با سمیه گفت‌وگو کردند. وی گفت که پدرش جاسوس دولت ایران است و او می‌خواهد در کمپ بماند.
آمریکا تا سال ۲۰۱۲ نام این سازمان را در فهرست گروه‌های تروریستی قرار داده بود. اما در سال‌های اخیرا این سازمان حامی دولت ترامپ شده، چراکه دو طرف خواهان سرنگونی حکومت ایران هستند. این گروه به حدی در این زمینه مصر است که امیدوار است آمریکا در برنامه‌های خود علیه ایران موفق باشد.
چنین موضوعی در کنفرانس اخیر در ورشو مشهود است. «بنیامین نتانیاهو» نخست‌وزیر اسرائیل که هم‌پیمان ترامپ است از جنگ علیه ایران سخن گفت و «رودی جولیانی» وکیل ترامپ هم در سخنرانی در تجمع مجاهدین (مجاهدین)، از تغییر رژیم در ایران حمایت کرد. حدود ۳۰ سال اعضای این سازمان در خاک عراق به سر می‌بردند. در سال ۲۰۱۳ عده زیادی از آنها به آلبانی آمدند و از اواخر سال ۲۰۱۷ بخش اعظمی از آنها در کمپی در تیرانا (پایتخت آلبانی) مستقر شده‌اند.»
پس از اینکه این افراد از عراق به آلبانی منتقل شدند، عده‌‌ای از این گروه جدا شدند. این افراد از شکنجه، تشکیل جلساتی که در آنها افراد مجبور می‌شوند افکار جنسی خود را اعتراف کنند و … سخن می‌گویند. اینها تحت رهبری «مسعود رجوی» صورت گرفته است که از سال ۲۰۰۳ هیچکس او را ندیده و مشخص نیست که آیا زنده است یا خیر.»
سازمان مجاهدین با بازوی نظامی خود موسوم به ارتش مقاومت ملی در اروپا و آمریکا فعال است. «مریم رجوی» همسر مسعود رجوی در طول این سال‌ها موضع سختی علیه ایران گرفته است. وی بین آلبانی و پاریس در تردد است و در واشنگتن هم دفتر دارد. این سازمان حتی در آلمان هم فعال است و در برلین دفتر دارد. مریم رجوی با لابی‌های گسترده در سال‌های اخیر هم‌پیمانان زیادی جذب کرده است. «الیانو چائو» وزیر حمل‌و نقل آمریکا، «جان بولتون» مشاور امنیت ملی ترامپ و جولیانی و دولت ترامپ این گروه را به عنوان آلترناتیوی برای تغییر حکومت ایران می‌بیند.
هم‌پیمانان ترامپ در کجا به سر می‌برند؟
دو مجسمه شیر در ورودی کمپ قرار داده شده است و وقتی کسی در برابر ورودی توقف می‌کند، نگهبانان افراد را دور می‌کنند.
تلاش خبرنگاران اشپیگل برای برقراری ارتباط با دفاتر این سازمان در تیرانا، پاریس و برلین به نتیجه نرسیده است. یکی از وکلای این سازمان هم درباره موضوع سمیه محمدی اطلاعاتی در اختیار قرار نمی‌دهد و فقط در قالب یک ایمیل به بیانیه سازمان اشاره می‌کند که در آن آمده است که اگر این سازمان در ایران قدرت را به دست بگیرد، همه چیز بهتر خواهد شد. اما حتی افرادی که در کمپ به سر می‌برند هم این ادعاها را قبول ندارند. اشپیگل با ۱۵ نفر از افرادی که این گروهک را ترک کرده‌اند صحبت کرده است.
«غلامرضا شاکری» ۵۰ ساله یکی از آنان است که ۲۷ سال با این سازمان زندگی کرده است و می‌گوید: «از خارج به نظر می‌آید که این سازمان لیبرال است، اما از داخل مشخص می‌شود که عملکرد آن برمبنای دروغ، تقلب و ترس است.»
وی زمانی که ۲۰ ساله بود به عراق گریخت و با این سازمان آشنا شد. شاکری می‌گوید که اعضای سازمان از آزادی و دموکراسی برای وی گفتند و به او اطمینان داده‌اند که برایش ویزای اروپا تهیه می‌کنند. شاکری گفت: «آنها به ما دروغ گفتند تا ما را فرمانبردار خود کنند. ما تحت نظارت بودیم و ما را وادار کردند که ارتباط خود را با خانواده‌مان قطع کنیم.» این سازمان مدعی است که ارتباط اعضای خانواده، با عضو یک نهاد نظامی ممنوع است.
این عضو جدا شده از مجاهدین خلق می‌گوید که همواره از مقامات می‌پرسیده که چه زمانی می‌تواند سازمان را ترک کند. اواسط دهه ۹۰ میلادی افرادی که می‌خواستند سازمان را ترک کنند و یا پرسش‌های چالشی می‌پرسیدند، شکنجه شدند. شاکری می‌گوید که به جاسوسی متهم شده بود. وی محلی را روی دست خود نشان داده و گفت که آنها (مجاهدین) روی دستش سیگار خاموش کردند و به سینه‌اش ضربه زدند تا خون جاری شد و به مدت یک هفته در شرایطی بود که پاهایش سیاه شدند و هنوز هم جای آسیب روی پاهایش وجود دارد.
در نهایت هم مسعود رجوی همه افراد شکنجه دیده را فراخواند و به آنها گفت که اگر در این مورد حرفی بزنند به نیروهای امنیتی عراقی تحویل داده خواهند شد و چنین اقدامی به معنای شکنجه و مرگ بود. با این حال سازمان مدعی است که نه در دهه ۹۰ میلادی و نه قبل و بعد از آن افراد شکنجه نشده‌اند.
شاکری سال‌ها با این گروه به سر برده تا اینکه سرانجام در سپتامبر ۲۰۱۶ می‌گذارند که وی برود. او در تیرانا می‌ماند و از کمک‌های آژانس پناهندگان سازمان ملل استفاده می‌کند. با این حال، چون شاکری مدارک شناسایی نداشت، نمی‌توانست آزادانه به هر کجا که می‌خواهد برود.
وی گفت که پس از جدایی از این سازمان،‌ آنها بیش از ۶ ماه، هر ماه حدود ۳۵۰ یورو به عنوان حق‌السکوت به وی پرداخت می‌کردند. شاکری گفت: «سازمان به ما گفته بود که ما جاسوس هستیم و به همین دلیل هیچکس ما را باور ندارد. اما من برای کسی کار نمی‌کنم.» پیشتر «صدام حسین» دیکتاتور عراق به آنها پول می‌داد و اکنون هم مشخص است که مورد حمایت مالی قرار می‌گیرند.
سازمان مجاهدین خلق (مجاهدین) در مورد منبع هزینه‌های خود برای اشپیگل نوشته است که هزینه‌های کمپ را حامیان داخلی و خارجی تامین می‌کنند. با این حال کارشناسان مسایل امنیتی این گمانه‌زنی را مطرح کرده‌اند که عربستان سعودی، آمریکا و اسرائیل هم این گروه را مورد حمایت مالی قرار می‌دهند، اما این سازمان تاکید دارد که حتی یک یورو هم از هیچ دولتی دریافت نکرده‌ است.
در طول سال‌های گذشته تندروها در آمریکا از جمله «دونالد رامسفلد» وزیر دفاع پیشین آمریکا و «دیک چنی» معاون رئیس‌جمهور پیشین خواسته‌اند که از این سازمان به عنوان سلاحی علیه ایران استفاده کنند. در سال ۲۰۰۲ هم با همدستی مجاهدین خلق (مجاهدین)، سازمان اطلاعات اسرائیل (موساد) از غنی‌سازی اورانیوم در ایران مطلع شد.
از سال ۲۰۰۷ شماری از نیروهای این سازمان در مرکز فرماندهی در صحرای «نوادا» در آمریکا آموزش دیده‌اند. این در شرایطی بود که این گروه هنوز در فهرست گروه‌های تروریستی آمریکا قرار داشت. امروزه دولت ترامپ از آنها می‌خواهد که موضع سختی علیه ایران داشته باشند، این چیزی است که دست‌کم سران مجاهدین (مجاهدین) ادعا می‌کنند و حتی زمانی که ترامپ از توافق هسته‌ای با ایران خارج شد هم جشن گرفتند. فهرست حامیان سازمان مجاهدین خلق (مجاهدین) به حدی طولانی است که پیش از این هرگز تا این حد مفصل نبوده است. این فهرست از سناتورها و نظامیان آمریکایی گرفته تا «ترکی الفیصل» رئیس سرویس اطلاعات پیشین عربستان را شامل می‌شود. در پارلمان اروپا هم به این گروه نام سازمان صلح برای ایران آزاد داده شده است. در پارلمان آلمان هم گروهی در همین ارتباط با نام «کمیته همبستگی آلمان برای ایران آزاد» وجود دارد و نمایندگان حزب دموکرات مسیحی، به همراه «ریتا زوسموس» رئیس پیشین پارلمان از کمپ آلبانی دیدار کرده‌اند.
افرادی که از این سازمان آزاد شده‌اند می‌گویند که هر هشت نفر در یک اتاق هستند و حدود ساعت ۴ و ۳۰ دقیقه صبح هم باید از خواب بیدار شوند اعضای جدا شده همچنین می‌گویند که افراد در کنار آموزش‌هایی که در زمینه مسایل رزمی می‌بینند به ساخت‌و‌ساز در کمپ می‌پردازند. گفته می‌شود که حدود هزار نفر از آن‌ها در محلی به نام «بخش رایانه» با حساب‌های جعلی در توییتر و فیسبوک مشغول پروپاگاندا برای سازمان هستند. اعضا همچنین از پیام‌رسان تلگرام برای جذب ایرانی‌های بیشتر و کشاندن آن‌ها به آلبانی استفاده می‌کنند.»
وزارت کشور آلبانی به این پرسش که چرا دولت آلبانی این افراد را در خاک خود پذیرفته، پاسخی نداده است. جواب این سوال را در مدارک دولت آمریکا می‌توان پیدا کرد. پس از سقوط صدام، عراق دیگر برای این سازمان امن نبود و «هیلاری کلینتون» وزیر خارجه وقت آمریکا به همراه سازمان ملل متحد تلاش کردند تا جایی برای آنها بیابند و سرانجام آلبانی با پذیرش این افراد موافقت کرد. در مقابل آمریکا و کمیساریای آوارگان سازمان ملل موافقت کردند که ۲۰ میلیون دلار برای توسعه به آلبانی کمک کنند. تا اینکه سازمان مجاهدین (مجاهدین) به مرور زمین‌های بیشتری را خرید و سرانجام یک کمپ ساخت.