هر سال رجوی ها به بهانه های مختلف به نیروهایش وعده سرنگونی می دهند. آنان بعد از این که دیدند نیروهایشان در آلبانی در حال جدا شدن از تشکیلات هستند و هر روز بر آمار جدا شده ها اضافه می شود، سیاست قبلی خود را تکرار نمودند.
رجوی به نیروها وعده سر خرمن داد و گفت تا سال 98 را تحمل کنید سرنگونی نزدیک است!!! نیروها اما می دانستند و سالیان سال تجربه کرده اند که حرف های رجوی اعتبار ندارد. او در داخل مناسبات به چوپان دروغگو معروف شده است در واقع دیگر کسی به حرفهای رجوی ها اعتماد ندارد به همین جهت باز هم آمار جدا شده ها بالا گرفت.
به همین خاطر مریم رجوی مجبور شد از فرانسه به کشور آلبانی نقل مکان کند. مریم رجوی مقدمتاً با نشست ده روزه تلاش کرد جلوی ریزش را بگیرد. ناگفته نماند کمی تاثیر گذار بود. مدت کوتاهی ریزش نیرو افت پیدا کرد اما دمل چرکین مجدداً سر باز کرد باز هم ریزش نیرو بالا گرفت.
مریم رجوی برای این که ترس ایجاد کند علاوه بر جو سازی ها و دروغ های دامنه دار مسئولین توی نشست ها مطرح نمودند آنهائی که جدا شدند در آلبانی دچار مشکل شدند نه کاری به آنها می دهند و نه حقوقی ، در واقع از سوی کمیساریا هم ایزوله شدند ( ناگفته نماند ترفند رجوی این بود با ساخت و پاختی که با کمیساریا کرد شرایطی را فراهم نمود که کمیساریا حقوق جدا شده ها را قطع کرد البته با کمک آمریکائیها چنین وضعیتی را مهیا کردند) خلاصه فضایی درست کردند گوئی که جدا شده ها مجبورند دست به هر کاری بزنند تا شکمشان را سیر کنند اما جدا شده ها مصمم تر از گذشته فرقه رجوی را به چالش کشیدند نهایتاً با کارزار مبارزاتی و سیاسی شرایطی را فراهم کردند در نتیجه دولت آلبانی مجبور شد به آنان اجازه کار بدهد در این زمینه باز روسیاهی به ذغال باقی ماند.
مریم رجوی که در این کارزار متحمل شکست شد به فکر چاره ای دیگر افتاد زیرا تعداد جدا شده ها در آلبانی بسیار زیاد بودند. اعضای سازمان از سر ناچاری برای خرید یا دکتر به تیرانا می آمدند با جدا شده ها رودررو می شدند می دیدند جدا شده ها شیک و پیک توی آلبانی می گردند و زندگی نسبتاً آرامی دارند. این امر اعضا را مساله دار می کرد طوری که تناقضات خودشان را توی فاکتهایشان می آوردند این واکنش ها مسئولین را اذیت می کرد و دروغ آنها را هم بر ملا می کرد. برای همین بار دیگر فرقه رجوی به اقدام جدیدی دست زد و گفت افرادی که با خانواده های خود ارتباطی ندارند منظور همان جدا شده هایی که هنوز هم علیه سازمان موضعگیری نکرده بودند در واقع حقوق بگیر سازمان بودند. به آنها گفت ما به شما کمک می کنیم تا از آلبانی به هر کشور دیگری بروید هزینه قاچاقچی را خودمان می دهیم و ضمن این که پول تو جیبی هم به شما می دهیم تا به راحتی خودتان را به مقصد مورد نظر برسانید!!
چرا سازمان این کار را کرد فقط به دلیل این که افرادش با جدا شده ها در تیرانا چشم در چشم نشوند و تاثیر نپذیرند و به فکر جدا شدن نیفتند. مسئولین سازمان مجبور شدند به آنها کمک کنند تا به کشور ثالث به صورت قاچاقی جابجا شوند.
اما از آنجائیکه تشکیلات رو به نابودی است و خرابکاری که سالیان سال ببار آورده آنقدر زیاد است نمی تواند خودش را در پوش آدم خوبه جا بزند دیگر اگر به قسم و آیه هم متوسل شوند نمی توانند جلوی ریزش نیروهایشان را بگیرند. مریم رجوی با اقتباس از قرارگاه اشرف در عراق ، حالا مشابه آن را در آلبانی بنا نموده تا افراد را بتواند تحت سیطره و کنترل تشکیلات حفظ کند در واقع زندان دیگری آن هم در اروپا ، با پشتیبانی آمریکا درست کرد نهایتاً این ترفند و حربه هم نمی تواند به آنان کمک کند ممکن است مقداری این ریزش کند شود اما بازدارنده نیست باز هم خواهیم دید افراد از زندان اشرف سه فرار خواهند کرد.
مریم رجوی با متوسل شدن به آمریکایی ها و دعوت آنان به اشرف 3 ، تلاش کرد فضایی را درست کند که گویا آمریکا در تضاد با ایران نهایتاً مجبور می شود جنگ با ایران را شروع کند و سپس این رجوی ها هستند که به عنوان تنها بدیل و آلترناتیو به ایران آمده و زمام کشور را با کمک آمریکائیها بدست گیرند. به همین خاطر بیشترین همکاری را با جناح تندروی دولت ترامپ در این مدت داشته است اما النهایه از آنجائیکه گذشته سازمان را نمی شود به راحتی پاک کرد در درون همین جناح اسرائیلی و تند رو اشخاصی هستند که هنوز هم به سازمان با همه خوشرقصی هایش اعتماد ندارند و حتی حاضر نیستند با مریم رجوی ملاقاتی داشته باشند.
مشکلات داخل تشکیلات آنقدر بالا گرفته که مریم رجوی به هر دری سر می زند جز بن بست چیز دیگری عایدش نمی شود. تلاش های مذبوحانه مریم رجوی هم دیگر اثر ندارد دیر یا زود تشکیلات رجوی از هم می پاشد. به امید آزادی همه آنانی که هنوز هم در اشرف 3 محصور و زندانی هستند.
گلی
