سالگرد افتخارات رجوی!!!!!
گرفتن سالگردهای مختلف در شرایطی صورت می گیرد که علاوه بر ضربات مرگ بار وارده بر پیکر سازمان پس از در دست گرفتن سکان رهبری به وسیله ی رجوی باید گفت دیگر نه نامی از آن سازمان اولیه باقی مانده و نه نشانی از آن چه حتی به عنوان شعارهای مبارزاتی از سوی مؤسسان مطرح می گردید : مبارزه با امپریالیسم ، نفی فرد گرایی، تلاش برای سربلندی میهن و.. ده ها شعار پرطمطراق دیگر که اکنون پس از چهل و سه سال حتی بر زبان هم جاری نمی شود. چرا که بیش از دو دهه از عمر آن در راه خیانت به میهن ، حاکمیت و ریاست طلبی رجوی و استمداد خواستن در بقای عمر از امپریالیسم صرف شده است.
اما چرا در آستانه ی چهل و سومین سالگرد ، به جای برشمردن دست آوردهای 30 سال در زیر سایه ی دشمنان خلق بودن اقدام به دادن بیانیه ای با مضمون انتصاب مجدد شکنجه گر سابق رجوی و جانشین اول فعلی و دادن اسامی همکاران او نمودند؟ مگر این ها کدام درد بی درمان فرقه را توانستند درمان کنند ؟ آیا بله قربان گویی کردن هم انتصاب می خواهد ؟ آیا خواباندن سیلی به گوش معترضان رجوی و منتقدان سیاست های خودکامه ی او پاداشی جز یک انتصاب صوری و بی ارزش دارد ؟؟؟
خانم صدیقه ی حسینی و بقیه ی اعضایی که نامشان در بیانیه ی کذایی آمده چه چیزی در چنته دارند تا بر بقیه عرضه نمایند ؟؟ بی شک گذاشتن مراسم در اشرف تنها و تنها وسیله ای است که فرقه به واسطه ی آن می تواند سرگرمی ایجاد نموده و ذهن های پریشان را به سمتی دیگر ببرد البته برای ساعاتی چند و خب رجوی به همین چند ساعت نیاز مند است تا بتواند با کف زدن و سوت زدنشان دل سیمرغ خود را شاد و برای جفنگ گویی های بعدی هندوانه ای زیر بغل وی گذارد و با به نمایش کشیدن تصویر ویدئوای اش فکر کند یال و کوپالی دارد. ولیکن زمان برای برگزاری چنین مراسم هایی مناسب نیست زیرا نام فرقه همچنان سرفصل لیست های تروریستی است و دیگر گوش شنوایی برای شنود گزارش های دروغ و اطلاعات بی اساس آن ها وجود ندارد واز سوی دیگر زمان اخراج از لنگرگاهی که سال ها لنگرشان را در آن به آب انداخته بودند و از نان ملت عراق ارتزاق می کردند فرا رسیده و با افشاگری های اعضای سابق جایی برای پناه دادن به ایشان نمانده و کم تر کشوری حاضر است در این مورد ریسک کرده و شرافت خود را به خطر اندازد.
بنابراین این کشتی گیر کرده در گل و مردابی که رجوی برایش فراهم نموده دیگر جایی برای لنگر انداختن ندارد و این همان سازمانی است که شروع چهل و چهارمین حیات خود را در میان انبوهی از سیاهه های تروریستی و محدودیت همه جانبه فعالیتی از سوی دولت ها و خشم و غضب ملت ها خصوصاً ملت ایران آغاز می کند واین چه شروع مبارکی است!!!!!!!
