يقه دراني مريم براي حاميان تروريستها
انجمن نجات – دفتر استان مازندران
عبدالله افغان 25/7/86
چه شده است كه بعد از سالهاي متوالي خوش خدمتي براي صدام و مزدوري براي او و ترك تازي در مناطق كرد نشين و شهر و روستاهاي استان ديالي حالا دل براي مردم عراق مي سوزانند و اشك تمساح مي ريزند.
چه شد كه در سالهاي گذشته اگر بلايي بر سر مردم عراق مي آمد هيچ تسليت و اندوهي در كار نبود و اعلام ميكرديد كه ما در مسائل داخلي عراق كاري نداريم و…. ولي حالا در جنگ داخلي يك «نقدعلي بيك»ي درعراق كشته ميشود اعلام عزا و پيام تسليت فرستاده و يا شاد باش براي پيروزي فلان تيم فوتبال عراقي مي فرستند و…؛
شايد كه سر رهبري فرقه در مسير مبارزه به سنگ خورده و يا صورت مسئله مبارزه شان!! فرق كرده و يا اينكه سمبه آنقدر پرزور شده كه براي اندكي بقا و رزق و روزيشان دست به دامن مردم و شيوخ عراقي شده تا آنها نسبت عملكرد سالها جنايت و خوش خدمتي به صدام؛ دلشان را به دست آورده تا كاري به كار آنها نداشته باشند ، و با خيال راحت به خوابها ي پنبه دانه خودشان فكر كنند
البته مردم عراق خيلي خيلي هوشيارتر از آنند كه فريب اين همه دجالگري ساليان آنها را بخورند و خود را فداي آمال و آرزوهاي دروغين آنها بكنند چرا كه بعد از سقوط صدام ديگر همه مسائل مثل روز برايشان روشن شد ه است و اين را كاملا فهم كردند كه هيچگاه هيچ نيروي خارجي بدون چشم داشت و در نظر گرفتن منافع خود، قصد خدمت و كمك به آنان را نخواهند داشت.
زهي خيال با طل براي مدعيان دروغين آزادي و دموكراسي كه اكنون در زير لواي امپرياليستيها، دوران خودشان را به بطالت مي گذارنند.