آخرین فرصت!

سرانجام بعد از گذشت پنج سال پر حادثه و پر تلاش، که از یکسو فرقه تروریستی رجوی و اندک حامیان اسرائیلی _ آمریکایی و تنی چند از عناصر سیاسی دست چهارم و پنجم عراقی و اروپایی قرار داشتند و از سوی دیگر انجمن ها و نهادهای مستقلی که از رنج دیدگان و قربانیان سابق این فرقه و خانواده های اسراء باقیمانده در کمپ اشرف تشکیل شده بود و همچنین خیل شاکیان محلی از کراد تا اعراب و از سنی ها تا شیعیان عراقی قرار داشتند. این فرقه بود که شکست خورد و اکنون قرارگاهش در آستانه تصرف کامل است. یعنی اینکه فرمانده عراقی در یک موضع گیری رسمی اعلام نمود که به مجاهدین ابلاغ شده که تنها شش ماه فرصت دارند که اردوگاه را ترک کنند و به هر کشور دیگری به جز عراق بروند.
نباید فراموش کرد که فرقه ممکن است در این وضعیت نفسگیر که دامنگیر آن شده است ممکن است به هر کار غیر انسانی دست بزند. زیرا که در تنگنای شدیدی خود را می بیند، لذا هیچ عملی دور از انتظار نیست. اما مسلما اگر رهبران این فرقه که اکنون بطور واقعی در پایان «فاز اضمحلال» خود قرار گرفته اند به کدام کشور می خواهند بروند؟ اساسا کدام کشور به آنها اجازه داده یا قبول کرده که به آنجا منتقل گردند، البته بصورت کاملا انفرادی و نه دیگر در هیئت گروه و سازمان و تشکیلات. کدام کشور است که خواهان دردسر پذیرفتن فرقه باشد که کارنامه ای مملو از جنایت و ترور و شکنجه و اعدام اعضاء خود دارد.
صحبت اصلی با دولت انگلستان است. شما که به تازگی فرقه را از لیست تروریستی خارج نموده اید و آنها را مسالمت جو و آرام ارزیابی کرده اید، الان که هنگام خروج این فرقه فرا رسیده است چرا ساکت نشسته اید و هیچ سخنی نمی گویید آیا بهتر نیست که این «تروریست های خوب و سالم و صلح جو» را به کشور خود راه دهید و از آنها نگهداری کنید. تا «منشاء خیر و برکات» برای شما باشد. آخر دیگر فرصت زیادی ندارند هر چند معلوم نیست که ارتش و دولت عراق واقعا بتوانند از پس مردم خود بر آیند و به اردوگاه حمله نکند، در هر صورت مردم دردمند و زخم خورده از دولت صدام مترصد انتقام نیز هستند و همچنین آن فاجعه انسانی که فرقه از آن مرتب دم میزند ممکن است که توسط خودشان به منصه ظهور برسد. آقای دولت انگلستان بفرمائید دست پروررده های خود را جمع نمایید.
انجمن نجات شیراز