پیامهای گزارش خروج ممنوع!
بی.بی.سی
سازمان دیده بان حقوق بشر سازمان مجاهدین خلق ایران را به نقض حقوق بشر متهم کرد. گزارش تازه گروه دیده بان حقوق بشر اطلاعاتی را در مورد شرایط داخلی سازمان مجاهدین خلق ایران ارائه می دهد که پیش از این کمتر از سوی نهاد های بین المللی انتشار یافته بود. در این گزارش نحوه برخورد مجاهدین خلق با اعضای آن به تصویر کشیده شده به خصوص ناراضیان و کسانی که در صدد جدایی از آن برآمدند و از بازداشت، ضرب و جرح، شکنجه و حبس انفرادی طولانی مدت حتی تا 8 سال به عنوان مجازات این گروه از اعضا نام می برد. همکارم در گزارشی ، به موارد اصلی مطرح شده در گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر می پردازد. با چند تن از اعضای سازمان مجاهدین خلق گفتگو می کند و از واکنش شورای ملی مقاومت به انتشار این گزارش می گوید:
گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر که به عنوان”خروج ممنوع، نقض حقوق بشر در کمپهای سازمان مجاهدین خلق” به سه زبان فارسی، انگلیسی و فرانسه منتشر شده، به تاریخچه فعالیتهای مسلحانه این سازمان در قبل و بعد از انقلاب ایران پرداخته و سپس به بررسی سلسله مراتب سازمانی تحت رهبری مریم و مسعود رجوی و مناسبات تشکیلاتی در دوران استقرار این سازمان در اواخر دهه 1360 در عراق می پردازد. بخش قابل توجه این گزارش، شهادتهای 7 عضو سابق سازمان مجاهدین خلق است که از ضرب و شتم، توهین و آزار و شکنجه و حبس انفرادی در طول سالهای اقامت در اردوگاه مجاهدین در عراق می گویند. مدیر بخش خاورمیانه و شمال افریقا در سازمان دیده بان حقوق بشر در واشنگتن می گوید:”اعضایی که بخواهند سازمان را ترک کنند باید بهایی سنگین بپردازند”. در گفتگو با ایشان از ایشان پرسیدم منبع تهیه گزارش دیده بان حقوق بشر چه بوده است؟
“این گزارش کاملاً بر اساس شهادتهایی تنظیم شده است که ما توانسته ایم از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق بدست بیاوریم. کسانی که به وسیله رهبری مجاهدین خلق مورد بدرفتاری و آزار بدنی و مانند آن قرار گرفته اند و یا متحمل حبس انفرادی شده اند.”
فرهاد جواهری یار یکی از کسانی است که در گزارش دیده بان حقوق بشر به او استناد شده است. او در سال 1368 در پی فراخوان سازمان مجاهدین خلق به عراق رفت و تا سال 1380 در آنجا بود. او که خواستار خروج از سازمان شد، بارها به زندان انفرادی در کمپهای مجاهدین انداخته شد. حتی پس از آن به نیروهای مخابرات، سازمان اطلاعاتی مخوف عراق تحت حکومت صدام حسین تحویل داده و به زندان ابوغریب منتقل شد و حدود سه سال پیش به ایران بازگردانده شد که پس از مدتی به اروپا رفت. او در مورد تجربه اش در کمپ مجاهدین در عراق می گوید: مثلاً شبها می آوردند در یک محوطه ای به اسم زمین صبحگاه، نفر را حتی گاهی وقتها لخت می کردند و کتک دسته جمعی می زدند، یعنی تونل درست می کردند و نفر را می انداختند داخلش یا مثلاً دستهایش را از پشت می بستند در یک صف طولانی که مثلاً من خودم دو سه نفر از پشت دستهایم را بسته بودند و لباسم را پاره کرده بودند می بردند جلوی صف نزدیک سیصد و پنجاه تا چهارصد نفر از تک تک نفرات می خواستند که به صورت من تف کنند که من چرا پشت کردم به آرمان مجاهدین و چرا می خواهم این سازمان را ترک کنم.
بر اساس گزارش دیده بان حقوق بشر یاسر عزتی عضو سابق دیگر سازمان مجاهدین خلق که مادرش در گذشته در یکی از عملیاتهای این سازمان کشته شده بود، در سه سالگی همراه خانواده اش به عراق رفت، سالهای کودکی و نوجوانی را با خانواده های مختلف در کشورهای کانادا و آلمان همراه گروهی از فرزندان اعضای مجاهدین گذراند. او مشکلش هشت سال پیش پس از آن آغاز شد که شش ماه بعد از بازگشت به عراق خواستار خروج از سازمان گردید. او پس از حمله نظامی به عراق از کمپ مجاهدین گریخت و هم اکنون در اروپا اقامت دارد. در گفتگو با گزارشگر دیده بان حقوق بشر وی از فشار روانی بر اعضا سخن گفته است. علی قشقاوی عضو سابق دیگر سازمان مجاهدین خلق تجربه خود را اینگونه بیان می کند: آثار شکنجه روی پاهای من و روی بدن من هست، آنجا از جمله شکنجه هایشان این بود که ابتدا ما را در بازداشتگاه نگه می داشتند و دیگران را شکنجه می کردند و ما از پشت پنجره زجه های این شکنجه شده ها را می دیدیم و همینطور بعد از آن مثلاً فردی به نام پرویز احمدی یا آقای قربان ترابی را که از مسئولین خودشان بودند و در آن موقع فرمانده دسته بودند، اینها را جلوی چشم ما کشتند و تکه تکه شان کردند. نفرات ما را هر روز در زندان می بردند، شکنجه می کردند، سر تا پایشان را می شکاندند، خون آلودشان می کردند. برای من سخت ترین شکنجه ها این بود. منتهی وقتی که ما خودمان رفتیم زیر شکنجه، احساس راحتی می کردیم، چون دیگر شکنجه شدیم و فهمیدیم که چقدر شکنجه شدیم. قبل از این که شکنجه بشویم، وحشتش برای ما خیلی بیشتر بود.
شورای ملی مقاومت تشکیلات سیاسی در برگیرنده سازمان مجاهدین خلق در واکنش به گزارش دیده بان حقوق بشر آن را کذب خوانده است. فرید سلیمانی سخنگوی این شورا در لندن در این باره به سرویس جهانی بی بی سی گفت: اولین واکنش من این است که این یک کیفرخواست 24 صفحه ای سیاسی علیه این جنبش اپوزیسیون ایرانی است، بدون یک نقل قول از کسانی که به این اتهامات جدی متهم شده اند. دیده بان حقوق بشر حتی با یک عضو یا مقام شورای ملی مقاومت یا ائتلاف سیاسی که شامل مجاهدین می شود یا خود سازمان مجاهدین مصاحبه نکرده است. دوازده نفری که در این گزارش به آنها رجوع شده، به این گروه حقوق بشری دروغ گفته اند. این منابع قابل اطمینان نیستند و معلوم است که پشت این نگرش یک دستور کار سیاسی نهفته است.
در گزارش دیده بان حقوق بشر بویژه با اشاره به اینکه کشورهای غربی در اواخر دهه نود میلادی سازمان مجاهدین خلق را یک گروه تروریستی اعلام کردند، این پرسش مطرح شده که چگونه این سازمان تحت عنوان شورای ملی مقاومت در کشورهای غربی به راحتی فعالیت می کند.
رئیس بخش خاورمیانه ای دیده بان حقوق بشر: اولاً ما فکر می کنیم که سازمان مجاهدین خلق باید این انتقادات را جدی بگیرد و ما خواهان توقف این گونه بد رفتاری ها هستیم، نکته دیگر در مورد پیامهایی است که از سوی سازمان مجاهدین خلق به نیروهای سیاسی بویژه در غرب می رسد، مبنی بر آنکه این سازمان می تواند یک آلترناتیو دمکراتیک برای حکومت کنونی ایران باشد، با توجه به نحوه رفتار با ناراضیان در این سازمان، نیروهای سیاسی باید به این موضوع به دیده تردید نگاه کنند. سازمان مجاهدین خلق نمی تواند جایگزین بهتری برای حکومت کنونی ایران باشد.
باید گفت گزارش دیده بان حقوق بشر که عمدتاً توجه خود را به وضعیت اردوگاه های سازمان مجاهدین خلق قبل از سقوط صدام حسین و اشغال عراق به وسیله نیروهای آمریکایی متمرکز کرده، این پرسش را برانگیخته است که سالها پس از مطرح بودن اتهامات متعدد در این مورد چرا زودتر به این اتهامات پرداخته نشده است.
