تا هفت سال بعد…
از طريق سايت اينترنتي ايران ديدبان مطلع شدم آقاي رجوي طي تحليلي درون گروهي به اعضاي رده بالاي سازمان گفته است در صورتي كه شرايط زير مهيا شود تا هفت سال ديگر در تهران خواهيم بود شرايطي كه آقاي رجوي بر شمرده‌اند به اين شرح است:
1_ ارجاع پرونده هسته‌اي ايران به شوراي امنيت سازمان ملل.
2_ حمايت آمريكا از گروه رجوي.
3_ تثبيت در عراق و باقي ماندن در پادگان اشرف.
4_ خارج ساختن نام سازمان از ليست گروه‌هاي تروريستي.
با فرض اينكه هر يك از شرايط فوق به وقوع به پيوندد و عوامل و شرايط پيش بيني نشده و كوته بيني‌‌هاي خاص رهبري سازمان سبب نگردد كه تحليل آقاي رجوي مثل هميشه غلط از آب درآيد، كليت تشكيلات مجاهدين سه هزار نفري مجاهدين مجبور هستند هفت سال ديگر سر خود را با اعمالي نظير كار كشاورزي، علف كني در سطح قرارگاه ، خياطي و گلدوزي ويژة بانوان ارتش آزاديبخش و از اين قبيل گرم كنند تا موعد مقرر سر رسد.
البته به اعتقاد ما گفته هاي آقاي رجوي را ميتوان به نوعي ديگر نيز تعبير نمود و آن اين است كه چون مسئله هفت سال طول ميكشد برادران و خواهران ميتوانند كوله بار خود را ببندند و هر كجا خواستند بروند. اين مسئله آقاي رجوي را از اتهامات ساده لوح بودن و دروغگويي مبرا مي‌كند زيرا ايشان خواهند گفت: اين شما بوديد كه نكشيديد و رفتيد و مبارزه را رها كرديد وگرنه ما ظرف هفت سال در ايران به قدرت ميرسيديم.
در پررويي ذاتي و بي‌پايگي ايدئولوژيك آقاي رجوي هيچ شكي نيست و مطمئناً در پايان هفت سال نيز تقصير را به گردن گرمي هوا و سردي زمين و از اين قبيل چيزها كه در بيست و سه سال گذشته مرتباً تكرار كرده اند خواهد انداخت. ضمن اينكه نيروهايش بدهكار نهايي و ايشان طلبكار تمام عيار باقي خواهند ماند.
من و ساير دوستان جدا شده و بازگشته بنابر رسالت انساني خود صميمانه به همه عزيزانمان كه هنوز اسير دستگاه رجوي و بانو هستند پيشنهاد ميكنيم اين هفت سال انتظار را در كنار خانواده‌هايشان بگذرانند و متعهد ميشويم در پايان دوره زماني فوق و هنگام نزول اجلال آقا و خانم به ميهن عزيزمان ايران، همراه با اين دوستان، نفرات جدا شده از سازمان، خانواده‌هاي اعضاء، ابراهيم خدابنده و جميل بسام و سايرين استقبال گرمي از ايشان به عمل آوريم.
