انتخابات 84 و شقه درونی مجاهدین
ایران دیدبان
دستگاه منگول تبلیغاتی مجاهدین، در یک حرکت منفعلانه، سعی نمود مسأله انتخابات در ایران و تحولات مربوط به آن را، با شعارهای از قبل تعیین شده و تحلیلهای کلیشه ای از سر بگذراند و وارونه نگری در رأس دستگاه فکری خود را حفظ نماید.
مجاهدین با رویکردی مبتذل و غیرجدی، جسارت این را به خود نداده که تحلیلی عمیق از تحولات مربوط به این دوره داشته باشند و برای ممانعت از ورود اذهان اعضاء به عمق رویدادها، رویه ای کمیک و هزل آلود را پیشه خود ساختند که بیش از آنکه نگاهی به تحولات سیاسی جامعه ایران باشد، حدیث نفس و عقده گشایی آنان بود.
از نظر مجاهدین، رقابت کاندیداها، مضحک و خنده دار بود! قرار گرفتن کاندیداها در معرض پرسشهای مخاطبان، سناریویی از پیش تعیین شده بود! تبلیغات جوانان برای کاندیداها ساختگی بود! اختلاف سلیقه ها، شقه درونی حکومت بود! و در نهایت”استقبال بی نظیر مردم از تحریم پیشنهادی مجاهدین”!!، فصل الخطاب تحلیل مجاهدین در مورد انتخابات بود.
گر چه مقایسه وضعیت سیاسی مجاهدین با تحولات درون جامعه ایران، قیاس مع الفارق است، اما از باب اشاره برای عاقلان باید گفت:
درون مجاهدین هیچ رقابتی وجود ندارد، که خنده دار باشد یا نباشد! کسی در معرض سؤال کس دیگری قرار نمیگیرد و بنا بر این فحاشی و برخوردهای فناتیک در برابر پرسشگران، یک قاعده از پیش تعیین شده نیست! کسی جز خود مجاهدین، برای آنان تبلیغ نمیکند که ساختگی باشد یا نباشد! مریم رجوی هم با رقبایش به هیچوجه اختلاف سلیقه ندارد، چون اصلاً رقیبی وجود ندارد، از این رو شقه درونی هم وجود ندارد!
… فراتر از این رویکرد رقت انگیز، آنچه مجاهدین را از پرداختن اصولی و واقعی به مسأله انتخابات در ایران ناتوان میسازد، همانا ناتوانی عمیق سازمانی – نیرویی آنان است که تا کنون با حجم انبوهی از جعلیات و اکاذیب تغذیه شده و هرگونه تخطی از این دستگاه، شکاف عمیق و شکننده ای را در اعماق این تشکیلات به وجود خواهد آورد. امری که مجاهدین برای اجتناب از آن تمام توان خود را برای ابتذال آفرینی و شعبده بازی در این 20 روز به کار بستند.
اما واقعیت امر چیست؟
شعارهایی مانند شقه درونی و تشدید تضادها و جنگ و دعواهایی که مجاهدین بر روی آن خیلی حساب باز کرده اند، به شدت رنگ باخته و نخ نما شده است. انتخابات برگزار خواهد شد و فردی دیگر همانند 25 سال گذشته، ریاست دولت ایران را بر عهده خواهد گرفت و قطعاً فرجی که مجاهدین از این رهگذر، در انتظار آن هستند از راه نخواهد رسید!
اما شرایط پس از انتخابات، بسیار بیشتر از دوران گذشته، مجاهدین را با بحران مواجه خواهد ساخت!
اگر چه بحرانهای لاعلاجی که اکنون مجاهدین با آن دست و پنجه نرم میکنند، عموماً بحرانهای سیاسی و بیرونی است که به طور خاص ادامه حیات سیاسی آنان را با استفاده از امکانات کشورهای غربی به مخاطره می اندازد، لیکن بحرانی که مجاهدین پس از انتخابات با آن روبرو هستند، مشخصاً با ساختار نیرویی سر و کار دارد و بقای تشکیلاتی آنها را هدف گرفته است.
وعده های بی ثباتی، شقه درونی حکومت ایران، که اکنون مجاهدین با تکیه بر آن توانسته اند انبوهی از افراد بی انگیزه و روحیه باخته را در اشرف و اروپا گرد خود نگه دارند، به زودی نادرستی خود را نشان خواهد داد.
اشتباه استراتژیکی که این بار مجاهدین مرتکب شده اند این است که تمامی تحولات را منوط به انتخابات ریاست جمهوری کرده و حتی از بسیاری از نیروهای خواهان جدایی، تعهدی به نام”تعهد خرداد 84″ گرفته اند که اگر رژیم تا آن فاصله سرنگون نشد، میتوانند از سازمان خارج شوند.
بنابراین مهمترین تحول تشکیلات مجاهدین پس از انتخابات را میتوان شقه درونی و بحران جدایی در مجاهدین دانست.