دیدگاه امیر موثقی پیرامون حمایت مجاهدین از گنجی

دیدگاه امیر موثقی پیرامون حمایت مجاهدین از گنجی
سایت روشنا
همانطور که می دانید، مدت زیادی است که اکبر گنجی و ناصر زرافشان در ایران در زندان اوین دست به یک سری اعتصاب غذا زدند. در همین رابطه از طرف انجمن روشنا در شهر کلن آلمان آکسیون و میز کتابی برگزار شد که در آن در حمایت از زندانیان سیاسی در داخل کشور موضع گیری شد و خواهان آزادی و بازگرداندن حقوق از دست رفته این زندانیان بودند. در همین رابطه من خودم شخصاً در روزهای گذشته در شهر کلن آلمان که مشغول پخش کردن اطلاعیه های همین آکسیون بودم، با چندین تن از هواداران سازمان مجاهدین برخورد داشتم که آنها می گفتند اکبر گنجی و ناصر زرافشان از اعضای خود وزارت اطلاعات بودند و کسانی بودند که در درون وزارت اطلاعات ایران، تیر خلاص زن اعضای سازمان مجاهدین بودند.
ولی امروز می بینیم در سایت همبستگی ملی سازمان مجاهدین، اطلاعیه ای زده شده تحت این عنوان که مقاومت ایران از زندانیان سیاسی داخل کشور و از آقایان اکبر گنجی و ناصر زرافشان حمایت می کند. در همین رابطه سؤال اینجا به وجود می آید که چرا سازمان مجاهدین، بعد از این همه موضع گیری های مختلف که از طریق رسانه های عمومی در سایتها و تلویزیونهای مختلف پخش شد، امروز آمده و موضع گیری کرده و از این زندانیان سیاسی یا به گفته خودش پاسدارهای سیاسی که در داخل کشور هستند، حمایت می کند. به نظر من سازمان مجاهدین به دلیل این که سالیان سال خودش را تنها تکرو در مسیر مبارزه علیه رژیم جمهوری اسلامی می دانست، امروز به خاطر اینکه از مجامع بین المللی و رسانه های عمومی عقب نماند و به دلیل این که به طوری ترفند آمیز وارد صحنه سیاسی شود، از زندانیان سیاسی و آقای اکبر گنجی و ناصر زرافشان حمایت می کند و می خواهد این را به مردم نشان بدهد که سازمان مجاهدین هم خودش را صاحب حق از دست رفته این زندانیان می داند و در خارج از کشور برای اینها مقاومت می کند و به اصطلاح می خواهد که صدای این زندانیان را به مجامع حقوقی و بین المللی برساند.
تا آنجایی که من خودم در سازمان مجاهدین بارها و بارها شاهد بودم، مسئولین سازمان مجاهدین هیچ گاه این اجازه را نمی دادند که خارج از حیطه و چارچوب سازمان مجاهدین، کسی به رسمیت شناخته شود که برای آزادی ایران در مسیر مبارزه قدمی بردارد و مبارزه کند. تنها کسانی که به اصطلاح در مسیر مبارزه برای آزادی مردم ایران، مبارزه می کردند، خود سازمان مجاهدین و مسئولینش بودند. حتی اعضای رده پایین هم بعضاً به حساب نمی آمدند، به دلیل اینکه می گفتند اینها مثلاً رده های پایین سازمان هستند و از اینها در درون تشکیلات صرفاً به عنوان یک ابزار کار استفاده می شد. به همین دلیل اینها امروز آمدند موضع گیری می کنند که به اصطلاح به جوامع حقوق بشری بگویند که ما هم طرفدار آزادی زندانیان سیاسی در ایران هستیم و حق آنها را در ایران به رسمیت می شماریم. در صورتی که این هیچ گونه به رسمیت شناخته نمی شود از طرف سازمان مجاهدین و من به عنوان یکی از اعضای سابق سازمان مجاهدین این ترفند سازمان مجاهدین را محکوم می کنم و به آنها می گویم که هرگز در قبال زندانیان سیاسی در ایران هیچ مسئولیتی ندارید. سازمان مجاهدین که یک فرقه تروریستی است در خارج از کشور و مدتهای زیادی هم در عراق پایگاه های نظامی داشته، امروز برای این که آن چهره تروریستی خودش را با این حرکات بپوشاند، دست به یک چنین اقداماتی زده و به دفاع از این زندانیان پرداخته است. ولی در جوامع بین المللی، همواره تاکتیک ها و ترفندهای سازمان مجاهدین و به طور خاص رهبر مفقودالاثر این فرقه شناخته شده است و هیچ جایی برای گفت گو و مناظره باقی نگذاشته است.
سازمان مجاهدین یک فرقه تروریستی است و با هیچ کدام از گروههای سیاسی، مجامع بین المللی و مجامع حقوق بشری ارتباطی ندارد و صرفاً امروز به همین دلیل وارد صحنه شده که از این آب گل آلود برای خود دست مایه ای بدست بیاورد که در آینده بتواند این چهره ضدانسانی و تروریستی خودش را از بین ببرد و به مجامع بین المللی و ارگانهای سیاسی خودش را این طور نشان بدهد که در دفاع از حق زندانیان سیاسی در ایران واکنش نشان می دهد و به دنبال این است که صدای این زندانیان را به مجامع بین المللی برساند. در صورتی که سازمان مجاهدین هیچ گونه دل سوزی و یا حقی در رابطه با این موضوع ندارد.