تاکید مجدد دیده بان حقوق بشر بر نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین

تاکید مجدد دیده بان حقوق بشر بر نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین
کریم حقی، بیست و چهارم فوریه
سازمان دیده بان حقوق بشر پس از سالها تحقیق و بررسی نهایتا در 18 ماه می 2005 با انتشار گزراشی تحت نام خروج ممنوع بخشی از موارد نقض حقوق بشر در مناسبات مجاهدین را برملا نمود. این تحقیقات از سال 1991 شروع شده و طی آن نمایندگان و مسئولان سازمان دیده بان حقوق بشر ملاقاتهای متعددی را با قربانیان و شکنجه شده گان توسط مجاهدین انجام دادند.
پس از انتشار گزارش دیده بان حقوق بشر که تنها:
• بخش بسیار کوچکی از موارد نقض حقوق بشر در مناسبات مجاهدین را شامل می شد و
• تنها موارد مطرح شده توسط 12 تن از شکنجه شده گان و قربانیان مجاهدین را منتشر نموده بود.
اما با این وجود بلافاصله پس از انتشار گزارش دیده بان حقوق بشر که تنها و تنها بر پایه موازین حقوق بشری تهیه شده و هیچگونه مبنای سیاسی نداشت؛ سران مجاهدین ابلهانه با سیاسی قلمداد نمودن آن به مقابله پرداختند.
طبق اخبار به دست آمده از درون مجاهدین؛ سران آن که به خوبی از اثرات مهلک انتشار چنین گزارشی؛ آن هم بر علیه سازمانی که بیش از دو دهه به دروغ خود را حامی حقوق بشر و حقوق زنان جا زده است خبر داشتند؛ با بسیج تمامی توان خود عنوان کردند که به هر طریق ممکن بایستی دیده بان حقوق بشر را وادار نمود تا گزارش خود را پس بگیرد. پیرو چنین دسنور العملی:
• معدود هوادران باقیمانده؛ کل بدنه سازمان و هر کسی که می شد را وادار کردند تا با نامه نگاری به دیده بان حقوق بشر نسبت به انتشار چنین گزارشی اعتراض کنند.
نویسندگان نامه های کلیشه ای طبق یک الگوی واحد (همانند موارد قبلی) که با فرهنگ واحد و بعضا انشای واحد نگاشته شده بود ( طبق موارد قبلی ) می بایستی خود را خانواده قربانیان رژیم جمهوری اسلامی جا می زدند و روی موارد نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی انگشت گذاشته و شاهدین دیده بان حقوق بشر را وابستگان به رژیم جمهوری اسلامی معرفی می کردند. منتهی کسی نبود به این حضرات یادآوری کند که نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین چه ربطی به نقض حقوق بشر در جمهوری اسلامی دارد؟
آنهایی که از قلعه اشرف موظف به نامه نگاری شده بودند می بایستی عنوان می کردند که در آزادی کامل به سر می برند و هیچوقت به عمرشان آزارشان به مورچه هم نرسیده است.
آنهایی که از کشورهایی بغیر از عراق موظف به نامه نگاری شده بودند بعضی هایشان می بایستی عنوان می کردند که خود نیز مدت زمانی با مجاهدین بوده اند و پس از مدتی به دلیل ضعف های فردی! و سخت بودن شرایط مبارزه! توان ادامه همکاری با مجاهدین را نداشته اند اما به محض اینکه این موضوع را با سران مجاهدین در میان گذاشته اند با بلیط بیزینس کلاس آنها را روانه اروپا و آمریکا کرده اند و حتی کلی تسبیح و مهر کربلا هم برای آشنایان خود هدیه آورده اند.
نامه نگارانی که نقش اقوام قربانیان رژیم جمهوری اسلامی را می بایستی بازی می کردند بعضا شوهر خود را از دست داده بودند و یا بالعکس زنانشان توسط رژیم کشته شده بود و یا مادران و پدرانی که فرزندان خود را از دست داده اند. البته که هستند خانواده های بسیاری که عزیزان و جگر گوشه های خود را از دست داده اند. نمونه اش برادر خود من. اما قباحت مسئله استفاده ابزاری کردن از این موضوع توسط مجاهدین می باشد.
• هیئتی متشکل از چند نماینده خودفروخته و حقوق بگیر پارلمان اروپا که انجمنی را تحت عنوان
دوستان ایران آزاد را راه اندازی کرده اند؛ به گفته خودشان به عراق سفر کردند و حاصل این سیر و سیاحت گزارشی بود در رد گزارش دیده بان حقوق بشر که این هیئت تهیه نموده بود.
• سمینارها؛ کنفرانس ها و جلسات متعددی در کشورهای اروپایی و امریکا برگزار شد منجمله در کشورهای بلژیک؛ هلند؛ سوئد و…که در طی آن سخنران موظف بودند صداقت و دقت گزارش دیده بان حقوق بشر را زیر علامت سوال ببرند.
اما هیچکدام از این شانتاژها و جر زنی مجاهدین جواب نداد و مسئولین دیده بان حقوق بشر مجددا در تاریخ 16 فوریه 2006 با انتشار گزارشی بالغ بر 6 صفحه ضمن تاکید بر صحت گزارش قبلی خود به اتهامات و ایرادگیریهای بچه گانه مجاهدین پاسخ داد.
در حالیکه اکنون بیش از 8 روز از انتشار گزارش دوم دیده بان حقوق بشر می گذرد؛ کلیت مجاهدین در سکوتی مرگبار فرو رفته و توان کوچکترین عکس العمل و واکنشی را از دست داده اند.