اپوزسیون ملی و بی وطنان مزدور
جمشید طهماسبی، دوم آوریل
بعد ازاینکه مجاهدین با بکارگیری تمام توان خود واستفاده ماکزیمم ازامدادهای نه چندان غیبی از ما بهتران، وقتی حتی با زنجیر کردن خود به نرده های شورای امنیت نیز به جایی نرسیدند وهمچنان آرزو به دل، تا این نقطه حسرت شرایطی از نوع عراق که با تصور شکستن « تغار ایران » بلکه به پاداش زین کردن و لیس زدن ثم اسب های متجاوز به نوایی برسند، تا شاید از گرداب شرایط بغرنج عراق نجات پیدا کنند.
درشرایطی که همزمان با صدور قطعنامه شورای امنیت، که سوز وگدازآنها را به دنبال داشت و کنفرانس برلین که در آن اغلب شرکت کنندگان به گزارش رادیو دویچه وله..منهاى شركت‌كنندگان اسرائيلى، عملا بقيه بدون استثناء تأكيد كردند كه مسئله‌ى هسته‌اى ايران با تحريم و گزينه‌ى نظامى نمى‌تواند حل بشود و بايد از طريق مذاكره و گفتگو حل شود.”
وتمام کارشناسان آمریکایی و آلمانی شركت‌كننده دراين كنفرانس اذعان داشتند که ایران ازحق فنآوری هسته‌ای برخورداراست و کسی نمی‌تواند این را انکار بکند بطور کلی می‌شود گفت که همه‌شرکت‌کنندگان، بويژه شرکت‌کنندگان آمریکایی و آلمانی، در بحث‌های خود، نگران اوج گیری بحران بودند و نگران از اینکه مبادا دولت بوش با سرسختی‌هايش و عدم نرمشی که ایران در مواضع اتمی‌اش نشان می‌دهد، دست به یک حرکت نظامی ماجراجویانه بزند و آتش جنگ تمام منطقه رادربربگیرد
همچنین ورنر هوير:
نماينده‌ى پارلمان آلمان از حزب ليبرال (FDP) نيز سياست حزب خود را مبتنى بر راه حل از طريق مذاكرات می داند:
“حزب ليبرال‌های آزاد آلمان معتقد است كه بايد يك راه حل ديپلماتيك وجود داشته باشد و بايد امكان پذير باشد و پيش‌شرط آن حسن نيت از سوى طرفين است و اينكه بايد تصريح كرد كه بر اساس قرارداد NPT ايران حق استفاده‌ى صلح‌آميز از انرژى هسته‌اى را دارد
ودکتر زبینیو برژینسکی، مشاور امور امنیتی دولت جیمی کارتربه:
خطر واکنش نظامی آمریکا اشاره کرد، واكنشى كه دولت آمريكا بايد از آن پرهيز جويد. وى گفت، ایران بعد از ترکیه بیشترین استعداد را برای دمکراتیزه‌شدن دارد و کشوريست با یک فرهنگ غنی و تاریخی پرقدمت. برژینسکی در عین‌حال گفت، دمکراسی جمهوری اسلامی دمکراسی خاص خودش است و نه آنگونه که ما می‌فهمیم، ولی بهرحال ایران را بهیچوجه نمی‌شود، مثلا، با کره شمالی مقایسه کرد.
درچنین شرایطی مجاهدین ظاهرا برای فرارازمخمصه مواضع ضد ملی خود و آویزان شدن به دم نومحافظه کاران جنگ طلبی که مورد تنفر افکار عمومی بین المللی هستند تا جایی که کاسه داغتر از آش شده بودند، دست به تاکتیک صدور فراخوانی با بکارگیری هواداران شرمنده شان درسایت دیدگاه زدند با اين تصور که با مغلت کردن تا حدی باررسوایی را کاهش دهند، که فکر می کنم بهتر است برای پی بردن به محتوای این فراخوان، نقد آقای محمد آسانگران ازحزب کمونیست کارگری، که دربسیاری از موارد مواضع بسیارنزدیکی با مجاهدین دارند به اندازه کافی گویا باشد:
مردم جهان تحريم اقتصادي و نتايجش را از سال 1990 تا2003 در عراق ديدند. امضا کنندگان اين بيانيه هم شاهد فجايع و نتايج مرگ بار آن تحريمها عليه مردم عراق بودند. بيش از نيم ميليون کودک و تعداد بيشتري از مردم در عراق در اثر بي غذايي و بي دارويي نتايج آن بود.
آيا امضا کنندگان اين بيانيه ميخواهند اين بار هم شاهد تخريب جامعه ايران و کشتار ميليوني کودکان و انسانهاي مسن و اقشار کم درآمد در ايران بر اثر قاطعيت سازمان ملل و شوراي امنيت با اعمال تحريم اقتصادي باشند
آيا12 سال تحريم اقتصادي عراق، صدام حسين را از پا در آورد يا ميليونها مردم آن مملکت را به نيستي و تباهي کشاند؟ چگونه است که امضا کنندگان اين بيانيه خود شاهد و ناظر آن همه کشتار و تخريب جامعه عراق در نتيجه تحريم اقتصادي بودند، اما همان سياست را براي ايران و عليه مردم ايران تجويزميکنند.
آيا امضا کنندگان ميخواهند بر مزار کودکان پر پر شده ، در اثر سياست تحريم اقتصادي جشن اعمال فشار به حکومت! را بگيرند؟ آيا ميخواهند کشتار جمعي مردم ايران در اثر بي غذایي و بي دارويي را به دنيا نويد بدهند و دستمال بدست رقص پيشواز از دمکراسي در ايران را برپا کنند؟ آيا اينها هم منتظر هديه هاي دولت بوش هستند که از عدم قاطعيت سازمان ملل و دول اروپايي گله دارند، که چرا تحريم اقتصادي نميکنند. آيا ميخواهند به پاس سياستهاي قاطع بوش پاي عمو بوش را بوسه زنند؟
اما بیانیه ديگری هم از طرف اپوزسییون ملی ومستقل ایران صادر شده که نشانه هوشیاری و واکنش به موقع آنان ،زبان گویای تنفرجامعه ایران وتمامی ایرانیان آزاده ای است که در این شرایط حساس میهنمان بر آن انگشت گذاشته ا ند:
اپوزیسیون مستقل ایران دریافتِ هرگونه کمک (اعم ازمالی وغیرمالی) ازایالات متحده و دیگر دولت¬های خارجی راعملی مذموم ازنظراخلاق سیاسی مطرود می¬داند،آن را محکوم وتوهینی آشکاربه مردم ارزیابی می¬کند.
اهداف سوداگرانی که همواره در هر مقطع مهم تاریخِ ایران از استبداد پشتیبانی کرده¬اند و در سرکوب جنبش های ملّی و ترقیخواهانه دخالت مستقیم و آشکار یا غیر مستقیم و پنهان داشته اند از اختصاص چنین کمک هائی روشن است.
مردم ایران هنوز از یاد نبرده¬اند که دولت آمریکا دستاوردهای تلاش¬هایشان برای دستیابی به آزادی و استقلال را با کودتای ننگین 28 مرداد علیه دولت ملّی دکتر مصدق پایمال کرد و کشور را به محاقِ دیکتاتوری پهلوی فرو کِشاند.
آزادی¬خواهانِ ایرانی نیازی به کمکِ سوداگرانِ نفت و خون ندارند هدف اینان اسارت و چپاول مردم است چشم دوختن به کمک خارجی نشانه¬ وابستگی است سرنوشتِ غم انگیز مبارزاتِ مردم افغانستان و عراق برای رهایی از دیکتاتوری¬ برای همگان درس روشنی ازعواقب چنین دخالت¬هایی به شمار می¬رود.
به راستی داغ ننگ وابستگی ودخيل بستن به بيگانگان تا ابد بر جبين کسانی در پی منافع حقيرخودتمامی مرزهای حتی انسانی را درنورديدند تا ابد باقی خواهد ماند
اپوزسیون ملی و بی وطنان مزدور
