حقیقت در برابر دروغ (قسمت پایانی)

حقیقت در برابر دروغ
به مناسبت نخستین سالگرد انتشار گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر
در مورد نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین
( قسمت پاياني )
محمد حسین سبحان، دوم ژوئن 2006
به دنبال انعکاس وسیع گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر در رسانه های بین المللی که صرفاً چند مورد از آن را ملاحظه کردید، توهین و اتهام های شتاب زده مجاهدین علیه سازمان دیده بان حقوق بشر و مسئولین این سازمان بین المللی آغاز شد.
سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت با انتشار اطلاعیه ای تحت عنوان گزارش فضیحت بار به شاهدین این گزارش و مسئولین سازمان دیده بان حقوق بشر مانند همیشه لقب بریده، مزدور و پادو های بین المللی رژیم آخوندی لقب داد و بدون اغراق بیش از یک ماه خط اصلی رسانه های تبلیغاتی خود را در عکس العمل و پاسخ و اتهامات گوناگون به شاهدین این گزارش اختصاص داد. در بخشی از اطلاعیه شورای ملی مقاومت به تاریخ 19.می 2005 آمده است:
منابع و محتوای گزارش دیده بان حقوق بشر درباره مجاهدین از اهداف سیاسی آن در خدمت رژیم ایران پرده بر می دارد. روز گذشته دیده بان حقوق بشر با انتشار گزارشی تحت نام خروج ممنوع نقض حقوق بشر در کمپ های سازمان مجاهدین خلق»، سازمان مجاهدین خلق ایران، عضو ائـتلاف شورای ملی مقاومت ایران را به بدرفتاری با اعضایش متهم نمود. در همین رابطه جو استورک، مسئول بخش خاورمیانه دیده بان حقوق بشر ادعا کرد: «اعضایی که قصد ترک سازمان را داشته باشند، بهای سنگینی می پردازند». در این گزارش به اظهارات شماری از عوامل وزارت اطلاعات رژیم ملایان که خود را عضو سابق مجاهدین معرفی می کنند، استناد شده است…. در تاریخ 25 اسفند 83 آخوند یونسی وزیر اطلاعات رژیم ملایان با اشاره به مجاهدین گفت: «عناصری که گول خوردند، رفتند گرفتار اینها شدند، به شدت اینها مورد شکنجه واقع شدند.
ادعای بدرفتاری با «اعضا ناراضی» سالهاست که توسط وزارت اطلاعات رژیم آخوندی برای مخدوش کردن چهره مجاهدین تکرار شده است.
این اتهامات در حالی مطرح می شود که طی دو سال گذشته کلیه اعضا مجاهدین در قرارگاه اشرف در عراق هفت بار توسط آژانس های مختلف آمریکایی مورد مصاحبه قرار گرفتند و به گفته آنها اسکرین شدند. مقامات آمریکایی متعاقبا اعلام کردند: « یک بررسی 16ماهه توسط آمریکا هیچ مبنایی برای متهم کردن اعضای گروه اپوزیسیون ایران در عراق به نقض قوانین آمریکا نیافتند ». بنابراین در حالیکه چنین تحقیقات گسترده ای توسط آژانس های مختلف آمریکایی در قرارگاه اشرف در مورد سابقه مجاهدین و تک تک اعضا آنها صورت گرفته است، طرح چنین اتهاماتی تنها یک هدف را دنبال می کند و آن هم خـدمـت به دیـکتـاتوری مـذهـبی حـاکـم بر ایران است ایـن گـزارش تـماماً متکـی بر دعـاوی افواهی و بدون سند 12تن از عـوامل رژیم مـلایان اسـت که خـود را اعضای سابق مجاهدین معرفی می کنند. در این گزارش اذعان شده است که مصاحبه با این افراد تماما از طریق تلفن و در یک فاصله کوتاه یعنی فوریه تا مه 2005 صورت گرفته است. با اینحال در این گزارش نتیجه گیری شده است: «این شاهدین ادعاهای موثقی درباره حبس و شکنجه های روحی و جسمی که بخاطر انتقاد از سیاست های سازمان یا ابراز تمایل به ترک کمپ های نظامی متحمل شده بودند، مطرح نمودند». مشخص نیست که دیده بان چگونه دعاوی تلفنی این افراد را آنهم در مورد شکنجه های جسمی مورد تحقیق و تدقیق قرار داده است و اصلا چگونه این افراد را احراز هویت کرده است؟( پایان نقل قول )
بعد از اطلاعیه های پی در پی سازمان مجاهدین خلق و شورای ملی مقاومت، رادیو آمریکا مصاحبه ای را با نگارنده انجام داد که در آن به عوامفریبی و دروغ های مجاهدین، مبنی بر عدم احراز هویت شاهدین توسط سازمان دیده بان حقوق بشر و… پاسخ داده شد:
مصاحبه رادیو آمریکا با محمد حسین سبحانی
برنامه شامگاهی
رادیو آمریکا:
سازمان دیده بان حقوق بشر در مورد نقض حقوق بشر در اردوگاه های سازمان مجاهدین خلق گزارشی منتشر کرده است. نسرین مهدوی با محمد حسین سبحانی یکی از اعضای سابق سازمان مجاهدین خلق در این مورد گفتگویی کرده است.
نسرین مهدوی:
آقای محمد حسین سبحانی نظرتان راجع به این گزارش چیست؟
محمد حسین سبحانی:
در گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر به موارد مشخص پرداخته شده که به نظر من موثق و دقیق است. خود من در این مصاحبه ها بطور مفصل و فشرده شرکت داشتم و صحبت کردم. من به مدت هشت سال ونیم در قرارگاه اشرف در یک سلول انفرادی زندانی بودم، و بعد از این مدت بنده را تحویل صدام حسین دادند و مدت 35 روز در زندان اطلاعات و امنیت بغداد و بیش از یک سال و چند ماه هم در زندان ابوغریب زندانی بودم. من فکر می کنم این گزارش توانسته بخشی از نقض حقوق بشر، تاکید می کنم فقط بخشی از نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین را منعکس کند.
نسرین مهدوی:
جواستورک مدیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقای سازمان دیده بان حقوق بشر در این گزارش اعتقاد خودش را بر این مبنی گذاشته که جمهوری اسلامی نیز در نقض حقوق بشر سابقه طولانی دارد، اما با این حال نباید به دلیل مخالفت با جمهوری اسلامی ایران از سازمان مجاهدین خلق حمایت کرد. نظر شما در این مورد چیست؟
محمد حسین سبحانی:
مطالبی که از ایشان نقل کردید کاملا با واقعیت های سیاسی ، اجتماعی جامعه ایران هم خوانی دارد. نقض حقوق بشر توسط رژیم جمهوری اسلامی بحث روشن و مشخصی است، ولی ما نمی توانیم از یک چاهی به چاه دیگری بیفتیم. سازمان مجاهدین استراتژی خشونت، خونریزی و مسلحانه را تا بحال دنبال کرده، الان هم که به اجبار و با فشار نیروهای آمریکایی، پوتین و فانوسقه های نظامـی را درآورده، و سـلاح هـایـشان را غـلاف کـرده انـد، هـنوز از اسـتراتژی خشونت دست بر نداشـته اند. بنابراین من گـفته های جـناب جان استورک را تایید می کنم که نباید بخاطر نقض حقوق بشر در رژیم جمهوری اسلامی به سازمان، به نهاد و احزابی که خودشان ناقض حقوق بشر هستند متوسل شد و یا کمک کرد.
نسرین مهدوی:
شورای ملی مقاومت در اطلاعیه ای که منتشر ساخته، گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر را تکذیب کرده و اعلام کرده که در 28 اکتبر 1994 یکبار دیگر هم سازمان دیده بان حقوق بشر سازمان مجاهدین را به همین موارد متهم کرده، نظر شما در این مورد چیست؟
محمد حسین سبحانی:
سازمان مجاهدین مثل همیشه به جای پاسخگویی، به جای نقد، به جای انتقاد به عملکرد گذشته خود اقدام به تهمت، دشنام و افترا کرده و نکته جالب اینکه در اطلاعیه مطبوعاتی سازمان مجاهدین در پاسخ آمده که در دو سال گذشته هفت مورد نیروهای آمریکایی با اعضای سازمان مجاهدین مصاحبه کرده اند و هیچ موردی از نقض حقوق بشر نبوده است. در حالیکه اساساً گزارش تهیه شده توسط سازمان دیده بان حقوق بشر به زمان حاکمیت صدام حسین بر می گردد یعنی قبل از دو سال. در اینجا و با این شیوه سازمان مجاهدین دوباره در می خواهد فریب کاری را ادامه بدهد. البته هم اکنون نیز نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین وجود دارد، ولی آنچه که سازمان دیده بان حقوق بشر به ان استناد کرده به موارد نقض حقوق بشر قبل از سرنگونی صدام حسین و در زندان های انفرادی در قرارگاه اشرف و زندان ابوغریب عراق بر می گردد. ( پایان نقل قول)
از عکس العمل و اتهامات و داد و فغان و دشنام های رسانه های تبلیغاتی سازمان مجاهدین و باصطلاح شورای ملی مقاومت در طول يك سال گذشته، به خوبی می توان به ارزش سند حقوقی منتشر شده توسط سازمان دیده بان حقوق بشر پی برد. من اعتقاد دارم ، این گزارش جسورانه نگاشته شده و نخستین سند ارزنده ای است که یک سازمان بین المللی در مورد نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین منتشر کرده است، ولی در عین حال اعتقاد دارم که کاستی های فراوانی در گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر مشاهده می شود.
جای این پرسش از مسئولین سازمان دیده بان حقوق بشر و سایر نهاد های بین المللی وجود دارد که چرا باید بعد از سال ها تاخیر، فریاد رنج و شکنج اعضا و مسـئولین سابق این سازمان در یک نهاد بین المللی به گوش جهانیان برسد.
اعضا ومسئولین سابق این سازمان در سالیان گذشته ده ها بار گزارش وضعیت حبس و شکنجه های صورت گرفته توسط سازمان مجاهدین و رژیم صدام حسین در زندان های انفرادی در قرارگاه اشرف و زندان ابوغریب را به سازمان عفو بین الملل و صلیب سرخ جهانی و سازمان دیدبان حقوق بشر گزارش داده بودند، ولی چرا این گزارش بعد از سال ها تاًخیر منتشر شده است؟
چرا فقط سازمان دیدبان حقوق بشر از شهادت ١٢ نفر از اعضای جدا شده مجاهدین استفاده کرده است؟
حال آنکه اگر سازمان دیده بان حقوق بشر فراخوانی در مورد چگونگی نقض حقوق بشر توسط سازمان مجاهدین خلق صادر نماید، یقیناً بیش از صد ها نفر آمادگی دارند که با شهادت های مستند و مستدل خود به این فراخوان پاسخ مثبت دهند.
در صفحه های 19 و 20 گزارش سازمان دیده بان حقوق بشر آمده است که دو نفر از اعضای سازمان در زندان و زیر شکنجه به قتل رسیده اند و این سازمان
اعضای ناراضی خود را در عراق زندانی می کرده است.
البته مطلب اشاره شده، مستندات دقیق و موثقی هستند، ولی آیا فقط دو نفر از افراد ناراضی و منتقد در سازمان مجاهدین به قتل رسیده اند؟
آیا به مسلــخ فـرســتادن بییش از ١٤٠٠ نفـر از اعــضای سـازمان مـجـاهـدین در عملیات نظامی باصطلاح فروغ جاویدان نقض حقوق بشر محسوب نمی شود؟
آیا طلاق های اجباری در سازمان مجاهدین نقض حقوق بشر در سازمان مجاهدین نمی باشد؟
آیا آوارگی کودکان اعضای مجاهدین، و ظلم مضاعف (1) صورت گرفته علیه آنان، نقض حقوق بشر محسوب نمی شود؟
زيرنويس:
(1) بیان گوشه ای از ظلم مضاعف و نقض حقوق بشر در مورد کودکان اعضای مجاهدین را می توان در کتاب خاطرات آقای دکتر مسـعـود بنی صدر از اعضـای سابق هـئیت اجـرایی سازمان مجاهدین و مجاهدین و عضو سابق شورای ملی مقاومت مشاهده کرد که دل هر انسانی را به درد می آورد. مسعود بنی صدر در کتاب خاطرات یک شورشی چاپ انتشارات خاوران ـ پاریس می نویسد:
در مورد بچه هایی که به خارج فرستاده شده بودند، در نشریات ایرانی مطالبی نوشته شده بود ولی من آن را به عنوان تبلیغات دشمن رد می کردم، یک بار یکی از این بچه ها را ملاقات کردم. یک پسر ده ساله بود. از او در مورد والدینش پرسیدم.
پاسخ داد: کدام یکی؟
من نمیتوانستم سوالش را درک کنم.
گفت: خوب، پدر واقعی من در ایران کشته شد. وبعد از آن من با مادرم به عراق منتقل شدیم. مادرم ازدواج کرد و من پدرجدیدی یافتم. بعد از مدتی مادرم کشته شد، و پدر دوم من ازدواج کرد و من مادر جدیدی پیدا کردم، و سپس من هر دو را در عملیات فروغ از دست دادم وبعد دوباره پدر ومادر جدیدی به من داده شد!!