آغاز جدال بی‎پرده‎ی مجاهدین با دولت عراق

آغاز جدال بی‎پرده‎ی مجاهدین با دولت عراق
ایران‎دیدبان
بقایای رجوی در اقدامی انفعالی در برابر اظهارات مسؤولین و دولت‎مردان عراقی، گارد دفاعی گرفته و وکلای خود را به صحنه‎ی تقابل با تصمیم دولت عراق مبنی بر اخراج آنان از این کشور کشاندند.
پس از اظهارات”مجید الشیخ” سفیر عراق در ایران، مارک هانزلین که خود را مشاور حقوقی اعضای مجاهدین در اردوگاه اشرف معرفی کرده، در نامه‎ای تهدیدآمیز از وی خواسته است تا اظهاراتش را پس بگیرد، در غیر این‎صورت به جرم جنایات جنگی شایان پیگرد در دادگاه‎های بین‎المللی خواهد بود!
این‎که چرا باند رجوی هفته‎ها پس از اظهارات نخست‎وزیر و مقامات امنیتی عراق درباره‎ی اخراج این گروه (که مواضع سفیر عراق نیز متعاقب آن صورت گرفت) تصمیم گرفته است که فضای تهدیدآمیز ایجاد کند، ناشی از دو نکته است:
1- به هم ریختگی شدید در رأس رهبری این گروه پس از مواضع نوری المالکی که هم‎چنان ادامه دارد و روزها طول کشید تا با بررسی راه‎های موجود و به‎عنوان یک راه نجات، به چنین روشی نیز فکر کرده و متوسل شوند.
2- ماهیت سیاسی موضع هانزلین است که اساساً فاقد وجاهت حقوقی بوده و بیشتر یک ترفند تبلیغاتی از سوی باند رجوی برای ایجاد فضای ترس در میان مسؤولین عراقی است و اگر غیر از این می‎بود، جناب مشاور حقوقی مجاهدین می‎بایست در همان زمان که آقای نوری المالکی و مشاورین امنیتی دولت عراق و نیز جناب آقای هشیار زیباری در این زمینه موضع‎گیری نمودند، دعاوی خود را مطرح می‎کرد.
اما از اینها گذشته دیر یا زود جدال بی‎پرده و بدون واسطه بین گروه تروریستی مجاهدین با دولت منتخب و قانونی مردم عراق بر سر ادامه‎ی اشغال بخشی از خاک عراق توسط این گروه آغاز می‎شد.
هیچ نکته‎ی مبهمی در این بین وجود ندارد. اشغال‎گران قدرت را به دولت قانونی عراق واگذار کرده‎اند، و تصمیم‎گیری در مورد وضعیت مجاهدین به دولت عراق مربوط می‎شود. دولت عراق تصمیم خود مبنی بر اخراج این گروه را اعلام کرده است، تصمیمی که به‎معنای عدم اعطای پناهندگی سیاسی به اعضای این گروه می‎باشد و به‎هیچ‎وجه نشانی از انتقال اجباری آنان در آن دیده نمی‎شود.
بنابراین هم اشغال‎گرانی که به‎زعم خود مجاهدین را شامل کنوانسیون چهارم ژنو معرفی کرده‎اند و هم نهادهایی نظیر صلیب سرخ که علی‎القاعده باید بر رعایت این کنوانسیون‎ها نظارت داشته باشند، نه مورد نقضی از سوی دولت عراق مشاهده کرده‎اند و نه حق دارند که خواست غیرقانونی‎ای را بر دولت عراق تحمیل نمایند. لذا در این مرحله زمان استفاده از نام نیروهای ائتلاف و ارتش امریکا و سازمان‎های بین‎المللی که مجاهدین در سه سال گذشته با لطایف‎الحیل از آن برای حضور نامشروع و غیرقانونی خود در عراق سوءاستفاده کرده‎اند، به پایان رسیده است و موضع قانونی دولت دموکراتیک عراق که مجاهدین تلاش دارند آن را به‎رسمیت نپذیرفته و یا خود را با آن درگیر نمایند، مانع اساسی بر سر خواست‎های غیرقانونی این گروه است که یا باید آن را بپذیرند و یا به مصاف آن بروند.
رهبری مجاهدین تصمیم گرفته است که نیروهای محصور در اردوگاه اشرف را به هر قیمت ممکن در عراق نگه دارد. دلیل واضح این امر مربوط به این واقعیت می‎شود که هیچ چاره‎ی دیگری ندارد و در هر شکل ِ دیگر، این سازمان که حیات خود را در جنگ و بحران می‎بیند نابود می‎گردد و تنها روزنه‎ی امیدش که احتمال مورد استفاده قرار گرفتن در جنگ ِ نئومحافظه‎کاران علیه ایران است و لازمه‎اش حضور در عراق است، تبدیل به یأس خواهد شد.
باند خائن رجوی که خود در اروپا در بهترین موقعیت به‎سر می‎برند و به‎ظاهر از معرکه‎ی عراق گریخته‎اند، با این چشم‎انداز که تمامی نیروهای اشرف را قربانی کنند و با انواع و اقسام روش‎های خودسوزی و خودکشی‎های دسته جمعی مانع از اجرای تصمیم عراق شوند به ماندن در عراق اصرار می‎کنند.
این اصرار علاوه بر فروپاشی تشکیلاتی و از حیض انتفاع خارج شدن، علت ویژه‎ی دیگری نیز دارد و آن بازداشت رجوی است که در صورت عملی شدن خواست عراق، مطمئناً به محاکمه و استرداد این جنایت‎کار جنگی خواهد انجامید و این به معنی نابودی تاریخی جریانی است که فقط و فقط به این شخص متکی است.
نتیجه این‎که از این پس باید شاهد بروز جبهه گیری‎های بیشتر و تشبثات تبلیغاتی باند رجوی علیه دولت عراق باشیم. اقداماتی که به‎نظر نمی‎رسد از سوی دولت عراق بی‎جواب بماند و دست آنها را برای برخورد قانونی با حضور غیرقانونی این گروه تروریست بازتر خواهد کرد.