توضیحی کوتاه در مورد نامه هایی با درد مشترک

توضیحی کوتاه در مورد نامه هایی با درد مشترک
مسعود خدابنده، دهم نوامبر 2006
با سلام خدمت دوستان و مراجعه کنندگان به سایت.
چند هفته ای از شروع بحث تبادل نظرات از دو سوی طیف گسترده قربانیان فرقه رجوی دور شده ایم. بحثی که با نوشتن نامه ای از این سوی اقیانوس به آن سوی آن شروع و تداوم آن را مدیون پاسخ آقای هاشمی نژاد از کانون هابیلیان از داخل کشور هستیم.
در هفته های اخیر طبعا دوستان دیگری نیز در بحث وارد شده و من سعی کرده ام تا حد امکان مستقیما تشکر خودم از ورود این دوستان را بصورت کتبی روی سایت بیاورم. متاسفانه برخی نیز بخاطر کارهای روزمره مان از دستم در رفته که همینجا از دوستانی همچون آقای آرش صامتی پور از انجمن نجات و آقای سعید سلطانپور از کانون اندیشه تورنتو که نظراتی را بیان نموده اند و بخصوص آقای مهدی عسگری از کانون هابیلیان که با توجه به تعلقشان به نسل جدید ایران و ایرانی مطلب ارسالی شان از داخل کشور بشدت تحت تاثیرم قرار داده و از تاخیر در پاسخ شرمنده شان هستم و ایضا دوستانی که خصوصی تر مبادلاتی داشته اند. مطلبی از آقای توکلی امروز دریافت کردم که روی سایت است و خطابش به آقای هاشمی نژاد است. ایشان هم گله داشتند از این که سوال و جواب و بحث و گفتگو مستقیم نبوده است. طبعا قصد صحبت از طرف کسی را ندارم ولی می توانم شلوغی سر آقای هاشمی نژاد را هم از طرف دیگر احساس کنم.
فکر می کنم مهم بیان مطالب است. طبعا شروع بحث بین بنده و آقای هاشمی نژاد به بهانه نامه ای که ارسال شد و نامه ای که در پاسخ آمد بود. بحث نه خانواده و دوستان شخص من و نه خانواده و دوستان آقای هاشمی نژد (یا هر فرد دیگری) است. بحثمان مسئله عامی است و بحثمان دردی مشترک است.
در فرصتی مناسب سعی خواهیم کرد تا بخشی مجزا در سایت جهت درج پشت سر هم این نامه نگاری ها ایجاد کنیم که از یک طرف سررشته شروع بحث ها و مطالب مربوطه در لابلای سخنان دیگر گم نشود و از طرف دیگر مباحث و کارهای اصلی مان روزانه تحت الشعاع این بحث قرار نگیرند. فکر می کنم بحثی که شروع شده اگر هم بخواهد به سرمنزل مقصود برسد نیاز به صبر و حوصله ای فرا تر از کارهای روزانه مان داشته باشد. فکر می کنم این بحث حتی بعد از انحلال کامل فرقه هنوز جای خود را داشته باشد. به هر حال
اگر دوستان اجازه بدهند در بالای سمت راست صفحه اول سایت محلی برای ورود به بحث درد مشترک ایجاد کرده و مطالب مربوطه را که دریافت کنیم در این قسمت قرار بدهیم. کلمه درد مشترک انتخاب موقت بنده است ولی طبعا مثل بقیه محتویات سایت ایران اینترلینک آماده تغییر با پیشنهاداتی است که بیشترین حمایت خوانندگان سایت را داشته باشد.
بنظرم هر چه بیشتر به محتوای اصلی بحث نزدیک تر شده و مسائل فردی را دور بزنیم راهمان هموار تر شود. البته نظرم فردی است و طبعا الزامی برای نویسندگان نمی آورد. انعکاس همه نظرات تا جایی که رعایت مینیمم های اخلاقی شده باشد طبعا نه تنها آزاد که مورد استقبال است. و باز بنظرم هر چه بیشتر سعی کنیم تا در بحث خود را در جای طرف مقابل هم بگذاریم (رعایت انصاف) باز راهگشا تر خواهد بود.
به هر حال با آرزوی موفقیت همه دوستان و با امید به قدم ها و قلم های دوستانی تا که تا بحال هم چیز از ما دریغ نورزیده اند.
مسعود خدابنده
دهم نوامبر 2006