ژست تو خالی تحمل پذیری مجاهدین

ژست تو خالی تحمل پذیری مجاهدین
جمشيد طهماسبی، اول دسامبر 2006
با بالا گرفتن اعتراضات جداشدگان از مجاهدین و سرکوب وحشیانه تحصن اعتراض آنان توسط نیروهای آمریکایی، که منجر به زخمی شدن تعدادی و به سلول انفرادی انداختن سه تن از آنها تا به حال شده است.
گردانندگان فرقه مجاهدين با گرفتن ژست تحمل پذیری ، مجددا مهدی براعی را به صحنه گسیل داشتند تا به اصطلاح با يک تير دو نشان بزنند وی در این رابطه می گوید :
« مجاهدين بار ديگر از فرماندهي نيروهاي چند مليتي در عراق خواستار انتقال تيف – خروجي تحت كنترل نيروهاي آمريكايي – ازجنب قرارگاه اشرف و اعزام هرچه سريعتر افراد آن به هركجا كه ميخواهند گرديدند»
جدای از نیت خوابیده در پشت این گونه موضع گیریها ، فکر میکنم بيان اينگونه صحبتها از جانب کسانی که قبل از این بسیاری، از قبيل همین افرادی که در حال حاضر در تیف هستند را تنها به جرم؟!! اینکه قصد انتخاب مسیر آینده زندگی و مبارزه خود را داشتند.
ابتدا با توسل به زندان وبگير و ببند در درون قلعه اشرف،ونهايتا بعد از نا اميد شدن از اينگونه اعمال شرم آور برای عقب نشينی وسرکوب اين افراد، نهایتا يا آنها را تحویل زندان ابوغریب می دادند و یا در مرز مین گذاری شده منطقه جنگی ایران وعراق رها می کردند و بر روی آنها آتش می گشودند.
شايد نشان دهنده اين باشد که ، با سقوط ديکتاتورسابق عراق بلخره زمان فرو ريختن حصارهای قلعه اشرف هم فرا رسيده.
که اگر چنين باشد در خور استقبال است ،اما واقعیت این است که مجاهدین روغن ریخته رامی خواهند نذر امام زاده کنند ، و ازطرفی خواسته واقعی آنان همانطور که در جای ديگر خودشان اينگونه تصريح میکنند:
« مجاهدين بار ديگر موضوع انتقال خروجي تحت كنترل نيروهاي آمريكايي از جنب قرارگاه اشرف را مطرح و خواهان اين شدند»
اين است، تا کسانی که موفق به فرار از جهنم اشرف می شوند نتوانند خودشان را به اين تنها امکان موجود برای نجات برسانند.
به همين دليل وجود چنین مکانی مثل خاری است در چشم گردانندگان اشرف که علی رغم تمام تهدیداتی که بکار می برند باز همچنان گاه وبی گاه شاهد فرار ورسيدن افرادی به این کمپ هستیم
وحرف مجاهدین با آمریکا این است که این محل را به نقطه ای در عراق و جای غیر قابل دسترس منتقل کنيد تا کسانی که موفق به فرار از دست گشتابوی اشرف میشوند امکان دسترسی به آن را نداشته باشند.