چرخش در سیاست آمریکا در قبال ایران؟
ما مجاهدين خلق را يک گروه تروريستی می دانيم مثل خيلی از گروه های تروريستی ديگر از جمله حزب کارگران کردستان ترکيه و بسياری از گروه ها در خاورميانه و ما با آنها مخالفيم و از آنها حمايت نمی کنيم.
پرسش بعدی من به نگرانی ای جمهوری اسلامی ايران بازمی گردد. نشريه آمريکايی کانگرشنال کوارترلی به نقل از يک مقام سابق آمريکايی که نامش فاش نشده نوشته، ارتش آمريکا در عراق عده ای از اعضای سازمان مجاهدين خلق را برای آموزش نظامی به اسرائيل فرستاده و برخی ديگر را هم قبلاً در صحراهای نوادا تعليم داده است. شما از اين گزارش ها آگاهيد؟
ما هم اين گزارش را شنيده ايم. من وقتی در بغداد بودم، وضعيت مجاهدين خلق راخيلی دقيق دنبال کردم. ما سازمان مجاهدين خلق را يک سازمان تروريستی می دانيم. اين سازمان زير کنترل نيروهای آمريکايی ست که مواظب باشند آنها ضد کسی فعاليت نکنند.
اين کار در هماهنگی نزديک با صليب سرخ و کميساريای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد صورت می گيرد. اين برنامه يک برنامه مربوط به پناهندگان است و فکر نمی کنم اين گزارش ها مبنايی داشته باشد.
مسعود رجوی رهبر سازمان مجاهدين خلق از زمان سقوط صدام حسين در تلويزيون اين سازمان ظاهر نشده و صدايش هم در راديوی اين سازمان شنيده نشده و هر تصوير و صدايی که از او پخش می شود از برنامه های ضبط شده مربوط به قبل از سقوط حکومت صدام حسين است….
او در بازداشت ما نيست. تا آنجا که ما می دانيم او هرگز در بازداشت ما نبوده است. تا آنجا که می دانم او در اروپای غربی يا در خاورميانه است، اما در اردوگاه اشرف نيست.
آيا اين بدين معنی ست که او در خارج از عراق اما زير نظارت آمريکاست؟
ما کنترلی بر او نداريم. ما به عنوان نيرويی که عراق را در اشغال خود دارد، بر اساس قطعنامه سازمان ملل متحد در مورد سازمان مجاهدين خلق در عراق مسوليت داريم. اين تنها مورد مربوط به سازمان مجاهدين خلق است که ما در قبال آن مسوليت داريم.
به جز اين، ما مجاهدين خلق را يک گروه تروريستی می دانيم مثل خيلی از گروه های تروريستی ديگر از جمله حزب کارگران کردستان ترکيه و بسياری از گروه ها در خاورميانه و ما با آنها مخالفيم و از آنها حمايت نمی کنيم.
آنچه در مورد مجاهدين خلق گفتيد، به اين معنی است که سياست تغيير رژيم ايران اکنون ديگر در دستور کار آمريکا قرار ندارد؟
آنچه ما در نظر می گيريم اين است که در امور داخلی ايران مداخله نکنيم. اين به مردم ايران مربوط است. تغيير رژيم کار مردم ايران است در زمانی که خود برای اينکار مناسب تشخيص می دهند. اميدوارم روند های دمکراتيک به آنها اجازه انجام چنين کاری را بدهد از جمله در انتخابات پيش رو که ما فکر می کنيم سالم نيست، اما اميدواريم اين انتخابات به طور محدود هم شده اجازه دهد مردم در تعيين آينده خود نقش بازی کنند.
تا آنجا که به سياست ما مربوط می شود، ما تغيير رفتار رژيم ِ ايران را مدّ ِ نظر داريم. عين همين سياست را در قبال ِ بسياری از کشورهای ديگر هم داريم. يعنی از طريق استفاده از ابزارهای گوناگون ديپلماتيک، فشار، ارائه مشوقها، و در بعضی موارد بحث و مذاکره و در موارد ديگری استفاده از نهادهای بين المللی مثل همين حالا که شورای امنيت سازمان ملل وارد عمل شده است.