رای دادگاه لوکزامبورگ؛ هیاهو برای هیچ
کریم حقی، سیزدهم دسامبر 2006
پس از یکسال کش وقوس و در پی شکایات فرقه رجوی امروز صبح ( سه شنبه 12 دسامبر 2006 ) دادگاه بدوی عدالت اروپا با صدور حکمی بلوکه بودن دارائیهای مجاهدین در کشورهای اروپایی را لغو کرد.
در حکم دادگاه بدوی تنها به ملغی شدن حکم توقیف دارئیهای مجاهدین در کشورهای اروپایی تاکید شده است.
اما طبق معمول همیشه مجاهدین به جشن و پایکوبی پرداخته و از یک پیروزی! دیگر صحبت می کنند. و حتی در سایت مجاهدین تیتر زده اند که مجاهدین از لیست گروههای تروریستی بیرون آمدند.
آیا مجاهدین از لیست گروههای تروریستی بیرون آمده اند؟
دادگاه بدوی عدالت اروپا حکم به رفع توقیف دارائیهای بانکی مجاهدین در اروپا داده است.
اما همه می دانیم که مجاهدین هیچگاه امورات مالی خود را از طریق بانکی انجام نمیدهند. یعنی هیچوقت پولی به اسم مجاهدین در بانک های اروپایی نبوده است که توقیف شده باشد و الان بخواهند از آن رفع توقیف نمایند.جابجایی و نقل و انتقال پول در مجاهدین همیشه به صورت غیرقانونی و سیاه انجام شده است.
بعد از رای دادگاه لوکزامبورگ برای اولین بار بعد از سقوط رژیم حسین به مسعود رجوی اجازه داده شد که به طور نوشتاری پیامی را منتشر کند. بنابراین اگر رای دادگاه بدوی عدالت اروپا را مستقل فرض کنیم و به خود بباورانیم که این رای و در این نقطه هیچ ربطی به مشکلات جمهوری اسلامی با دول غربی بر سر فعالیتهای اتمی ایران و همچنین وضعیت در فلسطین و لبنان و عراق ندارد؛ واگر بپذیریم که دعوت مریم رجوی به سنای بلژیک و پارلمان نروژ؛ و کنفراس هایی که در هفته گذشته در امریکا و انگلیس از طرف برخی سیاستمداران کشورهای مربوطه جهت بیرون آوردن مجاهدین از لیست گروههای تروریستی برگزار شد؛ به رخ کشیدن ظرفیت غرب در استفاده از برگ مجاهدین تلقی نمی شود؛ تنها و تنها رفع برخی محدودیت ها ی اعمال شده می باشد و ربطی به خروج از لیست گروههای تروریستی ندارد. حکم دادگاه لوکزامبورگ هیچ ربطی به پرونده مریم رجوی در فرانسه و چندین میلیون دلار پولی که از وی ضبط کرده اند ندارد.
آیا خارج کردن اسم مجاهدین از لیست گروههای تروریستی کمکی به مجاهدین خواهد کرد؟
فرض کنیم که روزی همانهایی که مجاهدین را در لیست گروههای تروریستی وارد کرده اند؛ بخواهند که نام مجاهدین را از لیست خارج کنند؛ چه تاثیر مثبتی در کل قضیه خواهد کرد؟
سوال: مگر مجاهدین از روز اول در لیست گروههای تروریستی قرار داشتند؟
جواب: خیر؛ مجاهدین برای اولین بار در سال 1994 توسط وزارت امورخارجه امریکا در لیست گروههای تروریستی وارد شدند.
سوال: از زمانیکه مجاهدین در لیست گروههای تروریستی وارد شدند چه محدویت هایی را متحمل شدند؟
جواب: اساسا قرار داشتن مجاهدین در لیست گروههای تروریستی به غیر از برخی موارد محدود منجمله منوعیت سفر محدثین به امریکا و… مانع خاصی برای مجاهدین ایجاد نکرده است. از فریبکاری و شارلان بازیهای غربیها است که از یک طرف مجاهدین را در لیست گروههای تروریستی قرار داده اند و از طرف دیگر مجاهدین با آزادی عمل کامل هر کاری که میخواستند از برقراری تظاهرات گرفته تا پخش برنامه های تلویزیونی و ملاقات با نمایندگان اروپایی و جمع آوری امضاء و حمایت انجام داده اند و معلوم نیست که اگر روزی از لیست بیرون بیایند ایا کار دیگری مانده است که بخواهند انجام بدهند؟
آیا مجاهدین مبارزه مسلحانه را کنار گذاشته اند؟
وکلای مجاهدین به مانند همیشه در پشت دربهای بسته دادگاهها اعلام کرده اند که مجاهدین از سال 2001 به اینطرف هیچگونه عملیات نظامی نداشته اند.
مجاهدین و وکلایشان مشخص نکرده اند دلیل اینکه از سال 2001 دست به عملیات نظامی نزده اند چه بوده است. ایا امکانش را نداشته اند؟ و یا اینکه دیگر اعتقادی به مبارزه مسلحانه ندارند. اگر مبارزه مسلحانه را نفی کرده اند کجا و کی به طور رسمی این مسئله را عنوان کرده اند؟
مبارزه مسلحانه رگ حیاتی و استراتژیک مجاهدین می باشد. مبارزه مسلحانه هم استراتژی و هم تاکتیک و هم ایدئولوژی برای مجاهدین است.
مجاهدین نمی توانند مبارزه مسلحانه تروریستی را نفی کنند و اگر روزی اقدام به اینکار بنمایند چیزی که از مجاهدین باقی خواهد ماند هیچ شباهتی به ترکیب کنونی مجاهدین نخواهد داشت. لذا صحبت های غیر رسمی و غیر عنی که برخی سخنگویان و مسئولین دیپلماسی مجاهدین در این باره می کنند تنها و تنها جهت حل و فصل مسائل ومشکلات جاری آنهاست. بعنوان مثال زمانیکه مجاهدین با یک نماینده سوسیالیست ملاقات می کنند خود را طرفدار پر و پا قرص سوسیالیسم معرفی می کنند در حالیکه در ملاقات دیگری و با نماینده حزب لیبرال خود را طرفدار سرمایه داری و بازار آزاد معرفی می نمایند. عنوان کردن کنار گذاشتن مبارزه مسلحانه توسط مجاهدین آن هم در پشت درهای بسته و غیر رسمی از همین سنخ مباشد.
درد بی درمان مجاهدین چیست؟
درد بی درمان مجاهدین چیست که اگر همه عالم و آدم جمع شوند نمیتوانند آن را درمان کنند؟
درد بی درمان مجاهدین همانا بی ریشگی و تنفر عموم ایرانیان چه در داخل ایران و چه در سایر کشورها از این فرقه مزدور بیگانه و وطن فروش می باشد.
درد بی درمان مجاهدین این است که مبدل به یک باند مافیایی سکتاریتی شده اند و هیچ جریان اجتماعی را در ایران نمایندگی نمی کنند.
درد بی درمان مجاهدین این است که در طول 8 سال جنگ عراق بر علیه ایران؛ بعنوان ستون پنجم عراق عمل کرده اند و این مزدوری و وطن فروشی هنوز از خاطر مردم ایران محو نشده است.
درد بی درمان مجاهدین این……