پس از به شهادت رسیدن سردار سلیمانی و آقای ابومهدی مهندس و همراهان شان توسط آمریکایی ها، رجوی که سال ها بود از ترس حتی حاضر به دادن پیام صوتی هم نبود، به خیال خام خود شرایط را مناسب دیده و درب تابوتش را باز و پیامی صوتی داد و سال جدید «میلادی» را سال سرنگونی اعلام نمود.
اما رجوی به تصور اینکه شرایط بین ایران و آمریکا آنقدر حاد می شود که به سمت جنگ خواهند رفت، می خواست با سرک کشیدن از داخل تابوت، خودی نشان داده و برای روزی که به خیال خامش جمهوری اسلامی سرنگون شد ، زمینه سازی کند!!!
اما مشکل اینجاست که رجوی از ترس جان و همچنین از ترس پاسخگویی به سوراخ موش رفته بود و حاضر به نشان دادن خودش نبود. حالا که او به صحنه آمد و پیام صوتی داد و زمان سرنگونی را هم به صورت عمومی مشخص کرد با دست خودش خود را در یک بن بست غیر قابل فرار قرار داده است. زیرا اولاً حالا که بیرون آمده دیگر نمی تواند ترفند غایب بودن را بار دیگر بکار ببرد و با ایجاد ابهام بین مرده و زنده بودن ، از پاسخگویی بگریزد.
اگر بخواهد جواب بدهد آنقدر سوال بی پاسخ وجود دارد که وی توان جواب آنها را ندارد چرا که اگر داشت ، به سوراخ موش نمی رفت. اگر هم بخواهد بعد از ظاهر شدن صوتی بار دیگر خودش را مخفی کنند که اوضاع از قبل بدتر شده و بزدلی و فریبکاری اش بیش از پیش رو خواهد شد.
در نتیجه هر راهی را که رجوی انتخاب کند جز به افشای بیشتر او و رو شدن واقعیت ها و برملا شدن جنایت ها و خیانت های او راه نخواهد برد و مسئله داری و ریزش نیرو در فرقه به صورت غیر قابل تصوری سرعت خواهد گرفت.
بنابراین پیام صوتی اینبار او را فقط می توان به این تشبیه کرد که او از حول حلیم، در دیگ افتاده است. دیگی که تنها حاصل آن فروپاشی فرقه جهنمی اش و افتادن او در زباله دان تاریخ است.
صالحی
پیام رهبر مجاهدین خلق از تابوت نیم بسته
