پر واضح است که در عالم هستی مطلقی جز خداوند متعال وجود ندارد!
همانطور که در قرآن هم به دفعات به آن اشاره شده است فقط خداوند متعال است که از همه چیز، نهان و آشکار مطلع است و قدرت برتر هستی عالم است و انسان در این جهان هستی با چنگ زدن به ریسمان حق تعالی میتواند بسوی او سوق پیدا کند.
اما در سازمان مجاهدین بجز خداوند متعال، مسعود رجوی نقطه حق مطلق است و هرکس در ذهنش هم به او شک کند، دچار شرک و گناه شده است و مستحق شدیدترین برخوردها میباشد.
در سازمان همواره گفته میشود که هرکس با ما نیست، بر ماست. پس باطل است و بایستی مثل دشمن با او رفتار شود، پس مستحق نابود شدن است. معیار خوب و بد بودن، معیار حق و باطل تمامی گروه ها و افراد چه در سازمان و چه بیرون از سازمان اینست که رابطه شان با سازمان ومشخصا مسعود و مریم چگونه است؟
اگر کسی از سازمان و رهبری سازمان انتقادی کند یا که بگوید رهبری سازمان را قبول ندارم، این بصورت اتوماتیک در جبهه دشمن قرار میگیرد. بدون اینکه حتی منصفانه حرفهای او را گوش کنند و بدون جانبداری و با استفاده از عقل سلیم، هرکس درستی و یا نادرستی ادعاها را در ذهن خود قضاوت کند. یعنی همین که کسی بگوید که رهبری سازمان را قبول ندارم و یا حتی در قدم های بعدی انتقادهایی نسبت به عملکرد سازمان و رهبری آن مطرح کند، در جبهه دشمن قرار میگیرد. مجاهدین حقه ای که میزنند اینست که به مجرد اینکه کسی انتقادی از آنها میکند و عملکرد آنها را به چالش میکشد،این را مطرح میکنند که کسی که این حرفها را میزند به رژیم وصل است و از جواب دادن به انتقادهایش طفره میروند! آنها در واقع به این دلیل که هیچ جوابی به صدها موضوع انتقادی نسبت به خودشان ندارند مجبورند که اتیکت رژیم را به طرف مقابلشان بزنند تا از جواب دادن خودداری کنند. البته این تاکتیک نخ نما دیگر کسی را نمیفریبد. البته در این دوره زمانه آنقدر سطح آگاهی عموم بالا رفته که این مسائل کسی را نمی فریبد.
در خصوص جداشدگان هم سازمان همچنان از همین تاکتیک استفاده میکند. به آنها اتیکت رژیمی بودن میزند تا به خیال خود از سخن گفتن آنها جلوگیری کند. درصوریتکه جداشده ها دریایی حرف نسبت به همه مسایل سازمان دارند و به اعتقاد من آنها به حق مستحق ترین افراد برای انتقاد کردن از سازمان هستند. چراکه عمر و زندگی و جوانی شان را برای سازمان گذاشته اند.
در یک کلام معیار خوبی و بدی در سازمان اینست که هرکس از رهبری سازمان تعریف کند و چاپلوسی شان را کند، آدم خوبی است و هرکسی هم انتقادی کند، آدم رژیم است! این یعنی دیکتاتوری مطلق! مسعود و مریم یعنی نقطه معصوم و مطلقه خوبی! آنها بشدت از تعریف شدن خوشحال میشوند.هرگز جنبه و ظرفیت انتقاد شنیدن ندارند و اگر کسی از عملکرد آنها انتقادی کند، براستی که افسار پاره میکنند و شدیدترین دشنام ها را نثار انتقاد کننده میکنند!
عباسی
