شماهایی که عضوی از خود در اسارت رجوی دارید و سالیان از صحت و سلامت عزیزانتان بیخبرید و برای در آغوش کشیدنشان ۳۰ سال است که چشم به راه و چشم انتظار هستید ، به قطع و یقین ” در خانه ماندن ” از برای حفظ سلامتی را بهتر از دیگران درک میکنید و بدان التزام و تعهد دارید.
با آرزوی سلامتی و تندرستی برای یکایک شما عزیزان چشم انتظار تا نیل به مقصود و چقدر سخت و جانکاه است برای اسرای رجوی که هر کدام شان ۳۰ سال است که در اسارت رجوی هستند. به دور از خانه و کاشانه و دیار خود، به دور از عواطف و احساس خانوادگی ، به دور از پدر و مادر و برادران و خواهران ، به دور از همسران و فرزندان خود، به دور از ازادی ، به دور از تلفن و اینترنت و ارتباط با خانواده خود، به دور از حس زندگی و دلتنگ خانه پدری و تمام شور و شعف یک زندگی خانوادگی و انسانی.
پس اسرای رجوی ۳۰ سال است نه در خانه ماندن بلکه اسارت با تمام ناملایمات فیزیکی و روحی وروانی را تجربه کردند که تاکنون ادامه دار است. متاسفانه….
خدایا خودت فرجی ده فقط خودت . که تمام انسانها خاصه اسرای فرقه ی مجاهدین خلق آزادانه آنچنان که میخواهند و شایسته است بتوانند سرنوشت خود را به نحو احسن رقم بزنند.. حول حالنا الا احسن الحال
یادداشت از علی پوراحمد
