با درود به خانواده های اعضای گرفتار در فرقه رجوی که با جدیت تمام به خواسته ی برحق خود یعنی حق ارتباط با عزیزانشان مصر بوده و در این راه تلاش می کنند؛ خانواده های استوار و ثابت قدمی که هرگز از خواسته خود کوتاه نیامده و قسم یاد کرده اند که تا رسیدن به مقصود از پای ننشینند و به مقاومت ادامه دهند.
از روز دوشنبه 1 اردیبهشت 99 پویش جمع آوری امضاء خطاب به دولت و وزارت امور خارجه آلبانی با درخواست صدور ویزا برای خانواده ها جهت دیدار با عزیزانشان وارد عمل گردید. ابتدا اطلاع رسانی به کندی صورت می گرفت ولی روز به روز بر شتاب آن افزوده شد.
بعد از 5 روز از شروع این پویش، یعنی تا پایان روز جمعه 5 اردیبهشت، تعداد امضاها از مرز 500 گذشت. لیست این اسامی که از سایت مربوطه همراه با موقعیت مکانی هر یک فرستاده شده بود همراه با متن طومار برای مقامات آلبانیایی ارسال گردید. امضاها از شهرهای متعدد ایران و حتی از دیگر کشورها انجام شده بود.
فرقه تروریستی رجوی در تاریخ پنجشنبه 4 اردیبهشت، یعنی 4 روز بعد از شروع امضاگیری، در سایت خود موسوم به “ایران پروب” واکنش نشان داد و مقاله مفصلی با عنوان “رژیم ایران برای ویزای ورود به آلبانی برای تروریست هایش کارزار به راه انداخته است” درج نمود و به سوز و گداز پرداخت و نسبت به انجمن نجات عقده گشایی کرد.
در این مقاله ی سراسر دروغ تلاش شده تا با لطایف الحیل به دولت آلبانی القا گردد که نباید برای خانواده ها ویزا صادر شود. این نشان می دهد که چقدر حضور خانواده ها به کابوسی هولناک برای رهبران فرقه یعنی مسعود و مریم رجوی تبدیل گشته است. خانواده ها پاسخ دادند که “تروریست ها نیاز به ویزا ندارند، آلبانی هم اکنون میزبان آنان است”.
حقیقت اینست که تروریست های واقعی هم اکنون در آلبانی حاضر بوده و از مهمان نوازی دولت این کشور بهره مند هستند و نیازی به ویزا ندارند. کسانی که از ورودشان ممانعت به عمل آمده و از ارتباط با عزیزانشان محروم می باشند مادران و پدران سالخورده ای هستند که فرزندان خود را، که اسیر دست تروریست ها می باشند، ده ها سال است ندیده و ارتباطی با آنان نداشته اند.
در هفته اول پویش جمع آوری امضا توسط خانواده ها، تعداد امضاها از 800 گذشت و بعد از 9 روز مرز 1500 را پشت سر گذاشت. در این خصوص نامه ای سرگشاده به نخست وزیر آلبانی ادی راما نوشته شد و این نامه همراه با لیست اسامی امضاها و موقعیت هر یک، برای مقامات آلبانیایی و رسانه ها ارسال گردید. خبرنگاری از آلبانی نوشت که ارسال این نامه برای نخست وزیر موضوعیت ندارد چرا که او در این کشور کاره ای نیست. این نامه باید برای سفیر آمریکا در تیرانا نوشته می شد.
در هفته دوم، نمایندگی های انجمن نجات و خانواده های مرتبط با آنان در 27 استان کشور به صورت گسترده فعال شدند و تعداد امضاها با شتاب بالایی افزایش یافت. حالا مانند گلوله برفی کوچکی است که در سرازیری افتاده و تبدیل به بهمنی شده که بر سر فرقه رجوی و حامیانش فرود می آید.
در پایان روز دهم؛ امضاها از مرز 5000 گذشت. تمام استان ها و خانواده ها در این بسیج فعال شده و وارد کارزار گردیده اند. وجود هر عضو اسیر در فرقه ی رجوی این پتانسیل را ایجاد کرده که تمام خانواده، بستگان، دوستان و آشنایانش در این پویش فعال شوند.
این پویش همچنان ادامه دارد. لینک زیر:
ابراهیم خدابنده