وحشت فزاینده ی سران مجاهدین از احتمال اعزام خانواده ها به آلبانی! خواب را از چشمان مریم رجوی ربوده است.
در همین راستا، سایت های کذاب مجاهدین، از احتمال حضور خانواده ها برای ملاقات عزیران خود در آلبانی به وحشت و هراس افتاده و به سوز و گداز پرداختند. این در حالیست که ملاقات، از حقوق اولیه هر انسان اسیری هست و هیچ کس نمی تواند مانعی برای آن ایجاد نماید.
مدت کوتاهی است که با ابتکار مدیرعامل محترم انجمن نجات کل کشور به نمایندگی از تمامی خانواده ها، طوماری با بیش از 8 هزار امضاء ( تا این لحظه )، خطاب به آقای ادی راما نخست وزیر آلبانی ارسال شده و خاطر نشان شده است که :
” فرزندان ما اسیر دست تروریست ها در کشور آلبانی هستند ”
این درخواست ملاقات همچنین بازتاب های بسیار گسترده ای در رسانه های جهان ، بویژه رسانه های آلبانی داشته است ، از جمله :
انعکاس پویش طومار خانواده ها در رسانه های آلبانیایی:
رسانه آلبانیایی گازتا ایمپکت Gazeta Impakt در شماره دوم ماه مه 2020 خود نامه سرگشاده مدیر عامل انجمن نجات به نخست وزیر آلبانی ادی راما را بطور کامل به زبان آلبانیایی ترجمه و درج نمود.
اما گویا این طومار و این درخواست های قانونی ، به مزاق رهبران دیکتاتور سازمان ، خوش نیامده وآنان را به جز و ولز واداشته است ، ملاحظه بفرمائید:
” تلاش اطلاعات آخوندی برای بازگشایی سیرک مزدوران ارتجاع در اشرف۳ تحت عنوان خانواده مجاهدین “
همچنین متن نامه ی مدیرعامل محترم انجمن نجات را نیز در سایت خود بدین صورت منعکس کردند:
“درخواست مدیر عامل انجمن نجات جهت طرح شکایت از دولت آلبانی در سازمان ملل متحد
با سلام، احتراماً به عرض می‌رسانم که انجمن نجات یک سازمان مردم نهاد NGO متشکل از خانواده‌های اعضای سازمان مجاهدین خلق (فرقه رجوی) MEK و همچنین نجات‌یافتگان این فرقه می‌باشد. این انجمن خواهان برقراری ارتباط خانواده‌های دردمند و رنج کشیده با عزیزان گرفتارشان در اردوگاه این فرقه در آلبانی بوده و در این راه تلاش می‌نماید.
به‌نمایندگی از طرف خانواده‌ها مایلم از دولت جمهوری اسلامی و وزارت امور خارجه و شورای عالی امنیت ملی تقاضا نمایم تا به وضعیت این ”ناپدیدشدگان اجباری“ در کشور آلبانی رسیدگی شده و شکایتی از جانب خانواده‌های آنان طبق قوانین بین‌المللی علیه دولت آلبانی به ملل متحد تسلیم گردد. خانواده‌ها چشم امید به اقدامات مؤثر دولت جمهوری اسلامی دارند تا بتوانند از وضعیت عزیزان ناپدید شده اجباری خود کسب اطلاع نمایند…”
بی شک بیشتر از خانواده ها ، سران سازمان می دانند که سرانجام ملاقات بین اسرای گرفتار در کمپ های مجاهدین و خانواده ها، انجام خواهد شد.
چرا که پیوند خونی یک رابطه ی ذاتی و درونی است که با پنهان کاری یا لاپوشانی و دروغ بافی های سران سازمان از بین رفتنی نیست!
نقش بسیار مثبت و تاثیرگذار حضور خانواده ها در پشت دربهای اشرف در عراق، اخراج مجاهدین از عراق را رقم زد و اکنون می رود که با ورود به آلبانی ، مهر پایانی بر مغزشوئی های رجوی و حیات ننگین سازمان بزند!
در زیر مجددا متن نامه ی مدیر عامل محترم انجمن نجات کشور خطاب به آقای ادی راما نخست وزیر آلبانی، جهت اطلاع خوانندگان گرامی منعکس می گردد:
“آقای ادی راما
رئیس دولت جمهوری آلبانی
همانطور که حتماً در جریان هستید پویشی برای جمع آوری امضا خطاب به دولت و وزارت امور خارجه شما در جریان است که در پایان روز دوازدهم بیش از ۸۰۰۰ امضا از سراسر جهان داشته و بیش از ۱۰۰۰ بار به اشتراک گذاشته شده است.
سازمان مجاهدین خلق مدعو خاک کشور شما و تحت حمایت دولت شما می‌باشد. اما فرزندان بی گناه ما اسیر دست این فرقه تروریستی هستند و به لطف دولت شما هیچگونه راه ارتباطی با دنیای خارج خصوصاً با خانواده و دوستان ندارند.
سوال ما خانواده‌های دردمند و رنج کشیده این است که تا کی می‌خواهید به این وضعیت ادامه دهید؟ تا کی می‌خواهید پدران و مادران سالخورده را از ارتباط با فرزندانشان محروم نگاه دارید؟ تا کی می‌خواهید این تهدید امنیتی برای خود و کل اروپا را در خاک آلبانی و علیه عالی‌ترین مصالح ملت خود حفظ نمائید؟ تا کی می‌خواهید هیچگونه کنترلی بر آنچه که در اردوگاه مجاهدین خلق می‌گذرد نداشته باشید؟ آیا از میزان شیوع بیماری کرونا در این اردوگاه که تهدیدی برای مردم آلبانی است باخبر هستید؟ فرزندان ما قرار است برای منافع چه کسانی و تا چه زمانی اسیر دست تروریست‌ها باشند؟
این پویش همچنان ادامه دارد تا پاسخی از جانب شما دریافت شود. بد نیست سری به طومار بزنید و اگر اختیار امور اجرایی کشور خود را دارید حداقل واکنشی از خود نشان دهید.
بی صبرانه منتظر پاسخ شما هستیم.- جمعی از خانواده‌ها…”
بی شک این تلاش ها و استمرار پشتیبانی خانواده ها از آن ، به ثمر خواهد نشست ، حماسه ی حضور خانواده ها و امضای طومار 8000 نفری از آن ، لرزه بر اندام فرسوده ی رهبران سازمان مجاهدین انداخته و می رود که دولت آلبانی را وادار به تن دادن به ملاقات بنماید، اما باید به این نکته توجه نمود که نباید دست از سر دولت آلبانی که عامل اصلی در بند نگه داشته شدن عزیزان ماست ، کشید.
دولتمردان آلبانی باید به این اشراف برسند که سازمان مجاهدین ، نه یک سازمان مردمی و آزادیخواه ، بلکه یک سازمان سرکوبگر و فرقه ای می باشد و باید بساط ننگین اش از آلبانی برچیده شود.
درخواست های بحق خانواده ها باید پاسخی منطقی داشته باشد و خانواده ها جز به ملاقات و دیدار با عزیزان خود ، به چیز دیگری رضایت نخواهند داد. امیدواریم در طی روزهای آینده ضمن بیشتر شدن امضاکنندگان طومار ملاقات ، شاهد رسیدن اخبار خوشی در این زمینه باشیم.
فرید