خانم گیتی زردشتیان ساکن اصفهان، مادر روزبه عطایی از اعضای سازمان مجاهدین خلق، در معرفی خود نوشته اند:
“مادری هستم که 19 سال است در غم فراق فرزند اولم زجر می کشم. پدر روزبه 15 سال پیش از غصه ی دوری روزبه دق کرد و چشم انتطار فرزند از این دنیا رفت. من هم در دوری دو عزیز همچنان می سوزم و می سازم. صدای مرا به هر کس که مربوط می شود برسانید که من بعد از سالیان سال، فقط کسب اطلاع از فرزندم را می خواهم.”
آیا در عصر ارتباطات، یک ارتباط ساده صوتی یا تصویری با مادر بعد از سال ها خیلی کار دشواری است؟ اعضای مجاهدین خلق برای فریب و جذب نیرو و پول می توانند با خانواده تماس بگیرند، اما برای دادن خبر سلامتی هرگز! در شرایط بیماری کرونا آیا نباید اعضای سازمان مجاهدین خلق خبر سلامتی شان را به خانواده هایشان بدهند؟
مریم رجوی که خود را رئیس جمهور ایران می داند، قصد دارد چه نوع حکومتی را برقرار نماید؟ آیا تمامی ارزش های عاطفی و خانوادگی باید برای به قدرت رسیدن به زیر پا گذاشته شوند؟ آیا باید مادران و پدران سالخورده را مورد توهین و تهمت و حتی تهدید قرار داد؟