بر اساس گزارشات متعددی که از چندین استان و از جانب خانواده های اعضای گرفتار در فرقه تروریستی رجوی در آلبانی به دست ما رسیده است، برخی از اعضا با خانواده های خود تماس گرفته و آنان را از هرگونه ارتباط با انجمن نجات برحذر داشته و حتی گستاخانه و خام خیالانه دعوت به همکاری آنهم از نوع جاسوسی نموده اند.
افراد در این تماس ها از یک طرف تلاش داشتند وانمود کنند که شرایط زندگی شان در اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی بسیار مطلوب و ایده آل است و کاملا از وضعیت خود راضی هستند و از طرف دیگر سعی می نمودند همکاری با انجمن نجات را خیانت جلوه داده و حتی بازخواست می کردند که مبادا طومار انجمن نجات را امضا کرده باشند چون در این صورت هرگز آنان را نخواهند بخشید.
خانواده ها از یک طرف با شنیدن صدای عزیزان خود به وجد آمده و هیجان زده می شدند و از طرف دیگر می پرسیدند که اگر امکان تماس وجود دارد چه مانعی بر سر راهشان هست که تماس نمی گیرند و خانواده های خود را خوشحال نمی کنند و از نگرانی بیرون نمی آورند، و چرا حالا که دست به فعالیت گسترده زده اند این امکان فراهم شده است.
در گزارشات اکثر خانواده ها آمده است که عزیزانشان به شدت عصبی بوده و فضای راحتی نداشتند و حتی با لحنی تهدید آمیز بعد از سالیان با خانواده خود برخورد می نمودند و طوری رفتار می کردند که گویی به غیر از انجمن نجات هیچ مشکل دیگری در دنیا وجود ندارد.
جالب تر اینکه در بعضی موارد فرد ثالثی از جانب عضو سازمان با خانواده او تماس گرفته و همان تکالیف را برای آنان مشخص کرده است که برخورد خانواده ها به این صورت بوده که اگر کسی می تواند از آلبانی مستقیما تماس بگیرد چرا نمی تواند آن فرد فرزند آنان باشد.
واقعیت اینست که فضای پویش طومار خانواده ها و سیل نامه های ارسالی به ادی راما نخست وزیر آلبانی، که از نظر خانواده ها دولت وی مسئول مجاهدین خلق در حال حاضر می باشد، به میان اعضا و هواداران فرقه رجوی در آلبانی و دیگر کشورها رفته و جو مسئله داری موجود در داخل سازمان را تشدید نموده است.
بسیاری از هواداران سازمان حتی در اروپا از مسئولین فرقه سؤال می کنند که براستی یک تماس تلفنی با خانواده و دادن خبر سلامتی یا حتی دیدار با خانواده در آلبانی چه مشکلی ایجاد می کند که سازمان این میزان حساسیت روی آن نشان می دهد و مادران و پدران سالخورده را جاسوس و مزدور و تروریست می خواند.
ابراهیم خدابنده