مادر مجید اشک خونی در بستر بیماری هم از طریق ارسال و انتشار نامه اش در سایت انجمن نجات توقعی جز ملاقات با فرزندش و یا اقلا برقراری ارتباط گاه و بیگاه تلفنی را نداشت. که کوچکترین توجهی از طرف مجاهدین خلق و دولت آلبانی به این خواسته ی برحق مادر رنجور نشد تا یان که وی چشم ازجهان فروبست.
این مادر ستمدیده ، 4بار راه سخت و طولانی عراق را برای دیدن این فرزند اسیرش طی کرده و متاسفانه توفیقی برای یک ملاقات ساده نیافته بود.
این بانوی ازدست رفته ، بارها اقدام به نوشتن نامه بخاطر دیدار فرزندش نموده که بازهم رجوی سنگ دل ، توجهی باین درخواست انسانی او نکرده بود.
خانم طاهره اهری مادر محمد تقی صالح پور نیز در زمان حیاط تلاش کرد با فرزند خود تماس داشته باشد و چون سازمان اجازه نمی داد با دست خط خود نامه نوشت که شاید این نامه کمک کند که سازمان به فرزندش اجازه تماس بدهد ولی افسوس که اجازه تماس داده نشد و مادر او هم فوت کرد.
سازمان درسال 1384 برای دریافت پول از این مادر فرزنداش را برای تماس آورد اما درزمان درخواست تماس تلفنی با مادرش به محمد تقی اجازه تماس داده نشد.
خانم لعیا آقا بالائی مادرقدرت کریم بیگی کامران از مادرانی بودند که دربستر بیماری درخواست تماس از سازمان کرد که بتواند درآخر عمر حداقل صدای فرزند خود را بشنود که اوهم به سرنوشت دردناکی شبیه موارد بالا دچار شد و بسختی جان داد.
مزار این جان باختگان فراق دردناک که باند رجوی برآنها تحمیل نمود ، پر نور باد!
با ضرس قاطع میتوان گفت که این مظلومیت ها ، وبال گردن رجوی ها خواهد شد!
گروهی از مادران استان آذربایجان شرقی
