آقای اکبر خسروی متولد ۱۳۵۳ اهل نقده می باشد. او اکنون در سن ۴۶ سالگی است. وی ۳۰ است که در فرقه رجوی گرفتار بوده و اکنون در اردوگاه این گروه در کشور آلبانی بسر می برد. طی این مدت سران فرقه رجوی اجازه هیچگونه تماس و یا ملاقاتی به خانواده وی با ایشان را نداده اند.
خانواده آقای اکبر خسروی بعد از سقوط صدام حسین دیکتاتور عراق، تلاش های فراوانی را انجام دادند تا شاید بتوانند اکبر را از دست این فرقه بدنام نجات دهند ولی تاکنون موفق نشده اند.
خانواده آقای اکبر خسروی می گویند: اکبر هرگز فردی سیاسی نبود. وی در سن ۱۷ سالگی و در حالیکه در کلاس سوم دبیرستان در شهر نقده مشغول تحصیل بود، در شهریور سال ۱۳۷۰ به همراه یکی از دوستانش برای رسیدن به شرایط مطلوب و کسب درآمد بیشتر می خواستند از طریق مرز عراق به کشورهای اروپایی بروند.
آقای اکبر خسروی بعد از رفتن نامه ای از خود بجا گذاشته بود. وی در آن نامه نوشته بود؛ «من و دوستم برای کار می خواهیم به اروپا برویم و حتما روزی برخواهیم گشت. در آنجا کاری خوب و پردرآمدی پیدا می کنیم تا خانواده خود را از نظر مادی تامین کنیم.»
از آن تاریخ به بعد خانواده آقای خسروی هیچ اطلاعی از وضعیت اکبر نداشتند. تا اینکه فردی که همراه اکبر از کشور خارج شده و گرفتار گروه تروریستی مجاهدین شده بود در تابستان سال ۱۳۸۳ بعد از ۱۳ سال حضور در قرارگاه اشرف فرار کرده و خود را به نیروهای آمریکایی مستقر در این قرارگاه می رساند. تا از دست مجاهدین در امان بماند. وی در اسفند ماه همان سال بواسطه نیروهای آمریکایی وارد خاک ایران می شود.
ایشان برای خانواده خسروی تعریف می کند که: او و اکبر پس از ورود به خاک عراق در منطقه مرزی توسط نیروهای عراقی دستگیر و به زندان مخوف ابوغریب برده می شوند. در آنجا به مسئولین زندان می گویند که قصد رفتن به اروپا را دارند. مامورین زندان حرفهای آنها را قبول نمی کنند. لذا شکنجه و اذیب و آزارهایی که انسان از بیان آنها شرم دارد، شروع می شود. آنها برای چندین ماه در چنین وضعیت وخیمی در زندان ابوغریب بسر می بردند. بیماری، سوتغذیه و . . . از جمله عوارض حضور در این زندان بود. تا اینکه روزی با دیدن یک ایرانی در زندان که بعدها فهمیدیم وی نماینده مجاهدین است، ما را از زندان ابوغریب تحویل و به محلی بنام قرارگاه اشرف بردند. و این آغاز اسارت دیگری درخاک عراق بود. آنها هرچند قول داده بودند که ما را به اروپا بفرستند ولی هرگز چنین اتفاقی نیفتاد.
آقای اکبر خسروی هم اکنون در اردوگاه مجاهدین در کشور آلبانی نگهداری می شود که خانواده وی هنوز موفق به تماس و یا دیدن وی نشده اند.
خانواده اکبر خسروی نیز به همراه سایر خانواده ها در فراخوان امضای طومار اینترنتی فعالاته شرکت داشتند. این طومار با نزدیک به ۱۱۲۵۰ امضا از مقامات دولت آلبانی می خواهد که به خانواده ها برای ملاقات با فرزندانشان در خاک این کشور ویزا صادر کند.
لازم به ذکر است افراد زیادی بودند که به نیت کسب درآمد و فعالیت در مناطق مرزی مثل کولبران، در دام نیروهای امنیتی عراق گرفتار آمده و بعدا در اثر یک معامله کثیف تحویل گروه تروریستی مجاهدین داده شده اند.
متن نامه آقای سیف الله خسروی و خانم بتول سلطانی پدر و مادر اکبر خسروی به فرزند گرفتارشان در فرقه رجوی به شرح زیر است:
به نام و یاد خداوند بخششاینده و مهربان
دلنوشته پدر و مادرت
خدمت اکبر عزیزتر از جانمان؛ امیدواریم هرجا که هستی سالم و خوب باشی
پسر عزیزم شهریور نزدیک شده و دورری تو ازما نزدیک ۳۰ سال می شود. پسرم روزی که رفتی نوشتی برای خاطر خوشبختی شما و برادر و خواهرهایم می روم و با پول برمی گردم. رفتی ولی بازگشتی نبود. سی سال است که هر روز چشم انتظار این هستیم که حداقل تلفن خانه به صدا در آمده و صدایت را بشنویم. در مدت این چندسالی که رفتی نامه های زیادی برایت توشتیم و منتظر جواب از طرف تو بودیم ولی مطمئنا هیچکدام از آنها بدستت نرسیده، شاید فکر کنی فراموشت کردیم ، ورزی نیست که با گریه سرنکرده باشیم.
همه برادرها و خواهرانت چشم انتظار دیدنت هستند، امیدواریم قبل از اینکه دیر شود یکبار دیگر ترا دیده و در آغوشت بگیریم، دلمان برایت خیلی تنگ شده
خداوند همیشه و همه جا نگهدارت باشد (پسر عزیزمان برگرد).
شماره تلفن برای تماس: منزل: ۰۴۴۳۵۶۲۴۴۴۵ – پدر: ۰۹۱۴۸۱۸۸۴۵۲ – مادر: ۰۹۹۰۲۲۹۸۶۰۸
