خانواده های انجمن های نجات از 27 استان در سرتاسر کشور در روز پنجشنبه 26 تیر 1399 در یک ارتباط زنده ویدئویی گردهم آمدند تا از دولت آلبانی بخواهند شرایط لازم برای ارتباط تلفنی، تصویری و ملاقات حضوری آنان با عزیزانشان که در اردوگاه فرقه مجاهدین در خاک آلبانی گرفتار آمده اند را فراهم کنند.
این گردهمایی در ساعت 10:30 شروع و بمدت سه و نیم ساعت ادامه داشت.
گردهمایی سراسری انجمن های نجات کشور با سخنرانی جناب مهندس ابراهیم خدابنده مدیر عامل انجمن نجات کشور آغاز گردید.
ایشان در ابتدای صحبت هایشان ضمن تشکر و سپاسگذاری از حضور تعدادی از خانواده های دردمند در این گردهمایی و ارتباط زنده ویدئویی و ابراز امیدواری ایشان به اینکه بتوانیم بخشی از وظایف مان را در رابطه با خواسته های برحق خانواده ها انجام دهیم، گفتند:
همانطور که اطلاع دارید، شیوع ویروس کرونا یک نگرانی برحق را در بین خانواده ها از سلامتی عزیزانشان در اردوگاه بسته مجاهدین که در یک زندگی گروهی و جمعی در خاک آلبانی بسر می برند بوجود آورده است. این در حالی است که هیچ ارتباطی با عزیزانشان ندارند.
خانواده ها تلاش کردند بنحوی از سلامتی عزیزانشان با خبر شوند لذا نامه هایی به سازمان بهداشت جهانی، مسئولین اروپایی و مسئولین آلبانی نوشته شد. ولی متاسفانه جوابی گرفته نشد. و آنان نتوانستند به خواسته هایشان برسند و مدام به نگرانی آنان افزوده می شد.
علاوه بر این خبرهای ناگواری هم از فوت بعضی از نفرات در داخل اردوگاه فرقه می رسید که نگرانی ها را بیشتر می کرد.
تا رسید به پویش و امضاء طومار. هدف درخواست از دولت آلبانی بعنوان مسئول مجاهدین خلق در این کشور بود که موانع را از سر راه برطرف کند و اجازه بدهد تا خانواده ها بنحوی با عزیزانشان در ارتباط باشند و بتوانند خبر سلامتی آنها را بگیرند و در کمتر از دو ماه به بیش از 11000 امضاء رسید که در رسانه های آلبانی هم انعکاس داشت.
انتظار این بود که مجاهدین از خانواده ها رفع نگرانی کنند ولی آنها برعکس عمل کردند یعنی نه تنها اقدامی صورت نگرفت بلکه با تهاجم به خانواده ها و توهین و تهمت به آنها و حتی به کسانی که صدای آنها را در مطبوعات آلبانی انعکاس دادند.
بدین ترتیب مجاهدین ماهیت فرقه ای خود را بروز دادند.
آقای خدابنده در بخش دیگری از صحب هایشان گفتند:
ما هدف سیاسی نداریم خواهان سرنگونی کسی هم نیستیم. هرکس مبارزه میکند بفرماید این گوی و این میدان. ما یک خواسته حقوق بشری داریم که در همه جای دنیا به رسمیت شناخته شده است. حتی در رابطه با زندانیان سیاسی و اسرای جنگی.
برای دانلود فیلم اینجا را کلیک کنید.
مجاهدین حتی ظرفیت یک کلام حرف محبت آمیز از سوی مادری که او را بزرگ کرده را ندارند. مادری که چندسال است او را ندیده پشت درب قرارگاه اشرف و لیبرتی اسم فرزندش را صدا زده و هرجایی که می توانست متوسل شده تا صدای فرزندش را بشنود.
خیلی از پدران و مادران در حسرت دیدار فرزندانشان از دنیا رفتند. (بنابراین) ما با یک فرقه مخرب و کنترل ذهن طرف هستیم.
آقای خدابنده در بخش پایانی صحبت هایشان نیز گفتند: مجاهدین دو راه بیشتر ندارند. یا باید همین راه یعنی ضدیت با خانواده ها را ادامه دهند. نتیجه گیری که افکار عمومی خواهد کرد این است که بگویند این سازمان ضد مردم نیز هست. یعنی مردم از خانواده شروع می شود.
بنابراین سازمان روز به روز بیشتر افشا می شود بیشتر منزوی می شود و روز به روز بیشتر منفور می شود.
و یا دست از این عمل بردارند و مثل هر ارگان معمولی که داره مبارزه می کنه می تونه افراد را به خانواده هایشان وصل کند که اینهم منافاتی با مبارزه ندارد. اگر این شکلی پیش برود ما به هدفمان رسیدیم. ما هدف سیاسی نداریم. خواهان براندازی و سرنگونی هیچکس نیستیم.
ما یک خواسته برحق حقوق بشری داریم که در تمام دنیا به رسمیت شناخته شده است . . .
بعد از پایان صحبت های مدیر عامل انجمن نجات کشور تعدادی از خانواده هایی که به نمایندگی از سوی سایر خانواده ها در دفاتر انجمن های نجات کشور در مراکز استانها جمع شده بودند خواسته های خود را از مقامات دولت آلبانی بویژه نخست وزیر این کشور مطرح کردند.
بعد از استان اردبیل و صحبت های پرشور خانم عبداللهی نوبت به استان آذربایجان غربی رسید.
در ابتدا مسئول نمایندگی انجمن نجات استان صحبت های کوتاهی را بیان کردند. ایشان گفتند:
با سلام و درود به همه دوستان و جناب آقای مهندس ابراهیم خدابنده مسئول انجمن نجات کشور و خانواده های دردمند در سرتاسر کشور بویژه خانواده های ساکن در استان آذربایجان غربی.
پویش اخیر خانواده های دردمند در قالب فراخوان امضاء طومار اینترنتی و درخواست از مقامات دولت آلبانی جهت دیدار با عزیزانشان در اردوگاه مجاهدین در این کشور با بیش از 11250 امضاء در سطح داخلی و بین المللی حمایت و پشتیبانی گردید.
ولی متاسفانه تا این لحظه دولت آلبانی خواست انسانی خانواده ها را با ملاحظات سیاسی بدون پاسخ گذاشته و سکوت اختیار کرده است.
علیرغم همه اینها خانواده ها از پای ننشسته و با پیام های ویدئویی و ارسال نامه و عکس در فضای مجازی همچنان خواهان ارتباط با عزیزانشان در اردوگاه مجاهدین در آلبانی هستند.
خانواده ها چندین سال است که در حسرت دیدار عزیزانشان چه در خاک عراق و اکنون در آلبانی بسر می برند. ضمن اینکه بدلیل شیوع ویروس کرونا باید نگران سلامتی آنان هم باشند. چرا که زندگی جمعی آسایشگاههای پادگانی و انزوا طلبی اجتماعی یکی از خصوصیات اصلی فرقه ها بویژه سازمان مجاهدین است که نظارت های بهداشتی بر اردوگاه این گروه را در خاک آلبانی را با مشکل مواجه ساخته است.
بنابراین ما خانواده های ساکن در استان آذربایجان غربی بار دیگر از مقامات دولت آلبانی می خواهیم تا تسهیلات لازم با احترام به ارزش های والای انسانی جهت ارتباط تلفنی، تصویری و دیدار حضوری با عزیزانمان در اردوگاه مجاهدین در این کشور را فراهم کند.
اکنون نیز تعدادی از خانواده ها بنمایندگی از سوی سایر خانواده ها در اینجا جمع شده اند تا خواسته هایشان را به گوش مسئولین دولت آلبانی برساند.
در اینجا مسئول نمایندگی انجمن نجات استان از خانواده های حاضر خواست تا خواسته هایشان را بیان کنند.
آقای لطیف نمازدوست برادر علیرضا نمازدوست گرفتار در فرقه رجوی اولین کسی بود که صحبت کرد. ایشان گفتند: بسم الله الرحمن الرحیم با عرض ادب و سلام خدمت حضار محترم و همچنین با عرض سلام خدمت دولت مردان آلبانی اینجانب لطیف نماز دوست برادر علیرضا نماز دوست مستقر در اردوگاه مجاهدین در آلبانی هستم. مدتی است که از ایشان هیچ خبری نداریم و اجازه ارتباط هم به ایشان داده نمی شود با وجود بیماری کرونا و مرگ و میرهای آن در سطح جهان بخصوص در آلبانی و محدودیت های مالی و جانی که اعضای فرقه دارند ما بشدت نگران حال برادرم هستیم و از سلامتی او بی خبریم از دولت مردان آلبانی استدعا داریم موقعیتی را فراهم کنند تا ما بتوانیم با ایشان در ارتباط باشیم ما قبلا از زحمات شما کمال تشکر را می کنیم و با آرزوی موفقیت برای شما.
نفر بعدی آقای رضا غفارزاده خواهرزاده داریوش فتاحیه گرفتار در فرقه رجوی در آلبانی بود. ایشان هم ضمن درخواست ملاقات با دایی اش در کشور آلبانی گفت: با عرض سلام و احترام خدمت حضار محترم اینجانب رضا غفارزاده خواهرزاده داریوش فتاحیه اسیر و گرفتار در کشور آلبانی در فرقه رجوی می باشد. علیرغم نامه ها و یادداشت هایی که برای ایشان فرستادیم متاسفانه سران مجاهدین اجازه ارتباط ایشان با خانواده را نداده و چند سال است از حال و احوال ایشان بی خبریم لذا از نخست وزیر محترم دولت البانی تقاضا می کنیم که ترتیبی اتخاذ فرمایند که با ایشان ملاقات داشته باشیم یا تماس تلفی داشته باشیم و از حالشان باخبر شویم.
آقای رضا سعادت ایرانی پدر فرهاد سعادت ایرانی آخرین نفری بود که صحبت کرد. وی گفت: بسم الله الرحمن الرحیم من پدر فرهاد هستم و چند سال هست که از ایشان خبر نداریم امیدوارم دولت آلبانی از حال ایشان به ما خبر دهد و تلفنی با او صحبت کنیم. چند سالی هست که مادر فرهاد ناراحت و در عذاب است و از حال پسرش بی خبر هست از دولت آلبانی خواهش می کنیم که حال پسرم را به ما اطلاع دهد.