جلسه شورای امنیت عصر روز جمعه 14 اوت (24 مرداد) برگزار شد. و طی آن قطعنامه پیشنهادی آمریکا برای تمدید تحریم های تسلیحاتی ایران با دو رای موافق و دو رای مخالف و 11 رای ممتنع روبرو شد. وزیر خارجه آمریکا با انتقاد از این موضوع گفته که شورای امنیت در ماموریت خود برای حفظ امنیت جهانی ناکام مانده است. آقای پمپئو توضیح نداد چرا وقتی قطعنامه های شورای امنیت در مورد محکومیت رژیم غاصب اسرائیل را در شورای امنیت وتو میکرد به ناکام ماندن شورای امنیت برای حفظ امنیت جهانی اشاره ای نمی کرد.
آمریکا و جمهوری دومنیکن تنها اعضای شورای امنیت سازمان ملل بودند که به این قطعنامه رای مثبت دادند. تحلیل گران سیاسی گفته اند شکست قطعنامه پیشنهادی آمریکا نشان دهنده انزوای ایالات متحده وشکست یکجانبه گرایی است. فرقه مجاهدین از هفته های قبل با سر و صدای فراوان در محافل تبلیغاتی اش ادعا کرده بود که شورای امنیت یکبار دیگر دولت ایران را محکوم خواهد کرد و این به انزوای هر چه بیشتر دولت ایران منجر خواهد شد و پیشاپیش خودشان را برای برگزاری جشن محکومیت و صدور اطلاعیه های مختلف آماده کرده بودند.
سرکردگان مجاهدین درتمامی این سالیان به محض صدور قطعنامه ای توسط ارگانهای مختلف سازمان ملل اعم از شورای امنیت و یا حقوق بشر روزهای متوالی درتشکیلاتشان به جشن و پایکوبی می پرداختند و حتی چنان آن را بزرگ جلوه می دادند که اعضای بیچاره را نیمه های شب از خواب بیدار می کردند تا پیام تبریک مسعود ومریم را برایشان بخوانند و آنها را وادار به رقص و پایکوبی می کردند. مجاهدین آن چنان رای محکومیت را بزرگ و مهم جلوه می دادند که گویی دیگر کار رژیم تمام است و حرکت بسوی تهران بزودی محقق خواهد شد. اعضاء هم که هیچگونه دسترسی به منابع مستقل خبری آزاد نداشتند دروغ های رجوی را باور می کردند.
رجوی اصولا هر رویداد بین المللی ولو بی ارزش را به سرنگونی ربط می داد و آن را موفقیت و دستاوردی بزرگ در اذهان نیروها القاء می کرد ولی به مرور زمان اعضاء به آن مرحله از رشد و بلوغ فکری رسیدند که دیگر دروغ های رجوی را باور نکنند و به همین دلیل تقابل و مخالفت با شرکت در چنین مراسم هایی شکل علنی بخود گرفت. خیلی ها حاضر نمیشدند که برای شنیدن پیام رجوی از خواب خود بزنند وبه سالن غذاخوری بیایند وبسیاری دیگر خود را به بیماری می زدند و در آن شرایط، صحنه فقط برای عده ای دلقک و از قبل توجیه شده باقی می ماند که حرکات میمون وار آنها خیلی سرد و بی روح میشد. به مرور زمان اعضا دریافتند که رجوی از قطعنامه های سازمان ملل استفاده ابزاری می کند تا اعضا را چند روزی سرکار بگذارد. برای همه جای سوال بود که چگونه رجوی از صدور قطعنامه تحریم و محکومیت مردم ایران خوشحال است و برای دشمنان مردم ایران دست تکان میدهد. درجریان قطعنامه اخیر شورای امنیت مجاهدین وقتی دیدند که رای نیاورد و حتی متحدین اروپایی آمریکا حاضر نشدند به آن رای بدهند و آمریکا را در انزوا قرار دادند، آنها نیز عزا گرفتند ولی مشخص نیست چرا وقتی آمریکا قطعنامه های محکومیت رژیم غاصب صهیونیستی را وتو میکرد هیچ گونه ناراحتی از خودشان بروز نمی دادند. همین مجاهدینی که روزی خود را حامی حقوق مردم فلسطین می دانستند و فقط به یک تیتر درسایت خود اکتفا کردند که قطعنامه تمدید تحریم تسلیحاتی رژیم در شورای امنیت رای نیاورد که این خودش بنوعی غلط کردم است.
اکرامی
