روز گذشته باز هم مریم رجوی به صحنه آمد و (با خوشرقصی برای پمپئو) در یک ویدیو کنفرانس از سازمان ملل و کشورهای غربی درخواست کرد که به تشدید تحریم ها علیه ملت ایران رأی مثبت بدهند و مکانیزم ماشه را فعال کنند.
در هفته های اخیر موج گسترده ای از تبلیغات رسانه ای از سوی شبکه های جاسوسی فارسی زبان و ایادی آنها براه افتاده که حول محور اعدام «نوید افکاری» خواهان تشدید تحریم مردم ایران و بخصوص تحریم ورزشی ایران شده اند. این حرکت از آغاز توسط ترامپ و پمپئو کلید خورد و تمامی نهادهای امنیتی غربی و عربی نیز روی آن متمرکز شدند و همزمان سازمان مجاهدین خلق نیز به طرز گسترده و نامعقول حول آن فعال شده و نوید افکاری را در کادر تیم های مخرب «کانون شورشی» خود قلمداد کردند. از آن پس مریم رجوی موج دیگری را رقم زد که همچنان از آن سواری می گیرد. وی با برگزاری یک مراسم نمادین، برای افکاری شمع روشن کرد و خونخواه او شد. در این میانه مسعود رجوی نیز مجدداً از تابوت خود خارج گردید و فراخوان تسلیح و ترور صادر کرد. این سلسله فعالیت های گسترده که از آمریکا و اروپا تا جریانات ضدایرانی و تروریست ادامه داشته، چیزی نیست جز یک «پروژه» برای ضربه زدن به ایران در زمانی که «تحریم تسلیحاتی» برجام در حال رسیدن به روزهای پایانی است و تمامی پروژه های ایران ستیزی دشمنان نیز به شکست انجامیده است.
مریم در توئیت های خود نیز به طرز عجیبی به دفاع از نوید افکاری پرداخته و از جوامع جهانی درخواست کرده به لیست تحریم کنندگان ایران بپیوندند.
ظاهراً این اقدامات گسترده و هماهنگ در راستای اهدافی باشد که می توان آنرا به صورت خلاصه مورد اشاره قرار داد:
یکم: بستن دست برخی کشورهای اروپایی در دفاع از اتمام تاریخ تحریم تسلیحاتی ایران و باز شدن دست آمریکا در استفاده از مکانیزم ماشه!
دوم: تخریب چهره ایران در آستانه نشست سالیانه سازمان ملل متحد! و همچنین سیاهنمایی از کشورمان در زمینه حقوق بشر و محکوم کردن ایران طبق معمول همه ساله!
سوم: پوشاندن پیروزی های ایران در زمینه انتقال بنزین و تبادل کالا با وئزوئلاً که یک شکست بزرگ برای آمریکا در فشردن گلوی ایران بود!
به هرصورت، عنان گسیختگی مریم رجوی علیه ملت ایران، آن روی سکه دریوزگی وی از کاخ سفید برای خوشخدمتی هرچه بیشتر است. مذاکره سران طالبان با پمپئو این طمع را به جان مریم رجوی انداخته که شاید راهی برای ملاقات با وزارت خارجه آمریکا پیدا کند. امری که ربع قرن بدنبال آن بوده اند و اما با وجود اینهمه خوش خدمتی و کرنش، باز هم نتوانسته اند گوشه چشم ارباب را به خود جلب کنند. سالهاست مجاهدین تقلا می کنند به آمریکایی ها بفهمانند هیچ جریان دیگری نمی تواند مثل آنها به خودفروشی و وطنفروشی دست بزند، اما گویا اربابان کاخ سفید نیز حساب چندانی روی مجاهدین باز نمی کنند. به همین خاطر است که با وجود ملاقات طالبان با آمریکا، همچنان مجاهدین خلق را در حاشیه به خدمت گرفته اند. حتی طالبان نیز احترام چندانی برای پمپئو قائل نشده اند و برخی سران آنها در جلسه مذاکره، حاضر نشدند جلوی پمپئو از جای برخیزند، اما مریم رجوی برای رسیدن به قدرت مدام در حال کرنش در برابر کاخ سفید و کنگره آمریکاست!
تصور می کنم همین تصویر برای مریم رجوی کافی باشد که اینهمه به دریوزگی کاخ سفید و وزارت خارجه آمریکا ننشیند و دست به دامان مجرمین و قهرمان سازی از آنان نباشد، آنگونه که قبلاً هم برای تروریست های سوری مجلس ترحیم برپا می کرد. بهتر از شهامت را از همان کسانی یاد بگیرد که پس از حوادث 11 سپتامبر آنان را مجاهد و شهید می نامید و اقدام آنان در انهدام برجهای دوقلو را ستایش می کرد و برایشان جشن می گرفت.
حامد صرافپور
