جوابیه کمیساریای عالی پناهندگی ( بروکسل) به سئوالات کانون رهائی پیرامون وضعیت پناهندگی مجاهدین در پادگان اشرف و کمپ تیپف
تنظیم و برگردان: کانون رهائی
30.10.2006
کانون رهائی در مورد وضعیت پناهندگی اعضای مجاهدین مستقر در پادگان اشرف و کمپ تیپف سئوالاتی رابا دفتر کمیساریای پناهندگی مطرح کرد و جوابیه کاملی در این رابطه دریافت نمود که بطور خلاصه بدین شرح ترجمه و تنظیم می گردد.
کانون پیام در نامه ای رسمی از کمیساریای عالی پناهندگی در خواست های زیر را نموده بود.
1- جلوگیری از هرگونه اجباری برای برگرداندن مجاهدین جدا شده به ایران
2- به رسمیت شناختن افراد مستقر در پادگان اشرف به عنوان پناهنده زیر نظر کمیساریای عالی پناهندگی
3- برخورداری از حق انتخاب محل زندگی از طریق مصاحبه حضوری و بدون نظارت مأمورین مجاهد با کسانی که بعنوان پناهنده شناخته شده اند و نمی خواهند و یا نمی توانند در عراق بمانند.
اظهارات کمیساریای عالی پناهندگی در مورد شرایط و وضعیت اعضای مجاهدین مستقر در پادگان اشرف بقرار ذیل است:
1-اعضای سازمان مجاهدین مستقر در پادگان اشرف به لحاظ پناهندگی جزء مردم عادی محسوب نمیشوند بنابرین نمیتواند آنان را زیر پوشش پناهندگی خویش قرار دهد. UHCNR
2-این افراد حق استفاده از حقوقی را که در سازمان دیده بان حقوق بشر نیز قید شده است را دارند و هیچکسی اجازه ندارد آنان را به محل نا امنی بفرستد.
( ولی امنیت فردی و حقوقی آنان را کمیساریای عالی پناهندگی به دلیل آن که آنان به عنوان شهروند و مردم عادی متقاضی پناهندگی شناخته نشده اند، نمی پذیرد.)
3- اعضاء زمانی می توانند بعنوان پناهنده شناخته شوند که بطور کامل و روشن از سازمان و اهداف نظامی و خشونت طلبانه اش فاصله بگیرند.
( در این رابطه مکانیزم و شرایط اهداء پناهندگی را فقط شورای امنیت کمیساریای عالی پناهندگی مشخص می نماید.)
موردی که تاکنون برای کمیساریای عالی پناهندگی کاملا مشخص و واضح گردیده است این است ک:
*** اعضای مجاهدین فعالیتهای نظامی داشته اند و این مسئله در نشریات و وسائل ارتباط جمعی و همچنین نوشته های وکلایشان منعکس شده و مشخص گردیده است.
اظهارات ، مواضع و نظرات کمیساریای عالی پناهندگی در مورد خلع سلاح و کاربرد خشونت توسط مجاهدین.
1- در بهار سال 2004 خلع سلاح مجاهدین شروع گردید ولی بطور کامل صورت نپذیرفت.
2- در اواخر سال 2004 آمریکا اعلام کرد که مجاهدین بطور کامل خلع سلاح گردیده اند.
3- محتوای نامه ای که مجاهدین در می 2004 به کمیساریای عالی پناهندگی ارسال نمودند و ذکر کردند که دیگر روشهای خشونت آمیز را قبول ندارند و ان را رد میکنند، خود نشان دهنده آن است که قبلا آن را قبول داشته اند.
4- در حال حاضر نیز حداقل در سایتهای انگلیسی آنان ، هیچ کجا چیزی را که نشان بدهد آنان خشونت را رد می کنند، دیده نمیشود.
کمیساریای عالی پناهندگی UNHCR برای اهداء حق پناهندگی به موارد زیر توجه می نماید.
1- حق پناهندگی که در زمان حکومت صدام حسین و در چهارچوب قوانین داخلی عراق به مجاهدین داده شده است، مورد تائید کمیساریای عالی پناهندگی نخواهد بود و طبق کنوانسیون ژنو در سال 1951 تمدید نمیگردد.
( به دلیل آنکه در آن زمان عراق عضو کنوانسیون نبوده است)
2- پناهندگی به کسانیکه به دلایل فعالیتهای سیاسی و نظامی تحت تعقیب قرار داشته اند، در چهارچوب قوانین حکومت صدام حسین از طریق وزارت کشور عراق داده میشود. این نوع پناهندگی اساسا قابل مقایسه با پناهندگی که به یک پناهنده در چهارچوب کنوانسیون ژنو 1951 داده میشود ، متفاوت می باشد.
( حق پناهندگی در دولت جدید عراق نیز می بایست مورد تائید آنان قرار گیرد.)
تصمیمات ویژه کمیساریای عالی پناهندگی در مورد افراد جدا شده از مجاهدین
1- پرونده گروه 188 نفره جدا شده که قبلا در پادگان اشرف بوده اند ولی در حال حاضر از مجاهدین و روشهای خشونت طلبانه شان کاملا و بطور واضح جدا شده و کتبا در خواست پناهندگی نموده اند، مورد رسیدگی قرار می گیرد.
2- این افراد به عنوان مردم عادی در محل دیگری ( کمپ تیپف ) نگهداری میشوند.
3- به دلیل آنکه این افراد جزو مردم عادی محسوب می شوند، نوع پناهندگی زیر پوشش کمیساریای عالی پناهندگی به آنان تعلق می گیرد.
چگونه مجاهدین ساکن پادگان اشرف، بعنوان پناهنده شناخته می شوند.
1- خلع سلاح ( انجام گردیده باشد)
2- بطور روشن و واضح و اثبات شده هرگونه روشهای خشونت طلبانه و نظامی را رد نمایند.
3- اعضای جدا شده بهیچوجه نباید با اعضای مجاهدین ارتباط گرفته و با آنان دیده شوند.
4- مجاهدین می بایست روشن و واضح و اثبات شده از طریق رسانه های خویش نشان دهند که فعالیتهای خشونت آمیز و نظامی را به هر شکلی محکوم و رد مینمایند.
