آخرین روز مهر ماه سال هفتاد و دو مسعود رجوی گفت: مریم رجوی ، از طرف شورای به اصطلاح ملی مقاومت به عنوان رئیس جمهور برگزیده شده است !
بعدش این رئیس جمهور که در اصل برگزیده شوهرش بود مادام العمر شد و بعد یک بند به انقلاب کذایی شان بنام خودش تحت عنوان بند” ر” افزود و بعد هم آقای رجوی در سی مهر ماه ایشان را به فرانسه فرستاد و گفت این سیمرغ رهایی هست که می رود در آنجا بال سیاسی مقاومت را از نزدیک رهبری کند و من هم در عراق بال نظامی مقاومت یعنی ارتش به اصطلاح آزادی بخش را فرماندهی می کنم تا سرنگونی را محقق کنیم .
به همین مناسبت همه ساله در هفته آخر مهر ماه یک هفته بایستی در قرار گاه اشرف تحت عنوان هفته سیمرغ جشن برگزار می کردیم .
بلیط یک طرفه ای که به آلبانی برای مریم رجوی صادر شده است ، ماههاست که او را در زندان آلبانی محبوس کرده است ! امسال بیشتر از هر سال دیگر، بال و پر این سیمرغ قیچی شده است و او در بحران های لاعلاج گیر کرده است!
حال با این اوصاف ملاحظه می شود که در آستانه مهرماه امسال بعد از 27 سال این سیمرغ به اصطلاح رهایی بی بال و پر گشته است و با سر به باتلاق آلبانی خورده است و در حال نزار بسر می برد و در آستانه مرگ و نابودی قرار گرفته است.
اکنون سوال اینست که امسال مریم رجوی این رئیس جمهور مادام العمر و سیمرغ رهایی بی بال و پر که دیگر انقلاب کذایی اش هم کارایی اش را از دست داده است با چه رویی می خواهد برای این سیمرغ دروغین بی پال و پر گشته اش جشن بگیرد؟ حتما به نیروها می گوید ما با اخراج از عراق و هجرت بزرگ ! پیروزی بدست آورده ایم و اکنون منتظر هستیم که با حمایت های همه جانبه دولت عربستان سعودی و اسراییل و آمریکا ، سرنگونی را محقق کنیم و این سیمرغ بی بال و پر را به تهران برسانیم !
همه ساله در مهرماه ، مجاهدین با هیاهو و جنجال، جشنهای پر زرق و برق به راه انداخته و اسم آنرا نیز هفته سیمرغ رهایی ( بخاطر روز انتصاب مریم رجوی به ریاست جمهوری از طرف شوهر خود مسعود رجوی )، نامگذاری می کنند !
مجاهدین خلق با چراغانی کردن و لباسهای رنگ و وارنگ پوشیدن که همه آن تقلید از این و آن می باشد ، امسال می خواهند با تبعید مریم رجوی به آلبانی، سرپوشی به عاقبت رقت آور مسعود رجوی بگذارند !
سازمان امسال جا دارد که چاره ای برای “معمای فقدان مسعود” کرده و یا اینکه اگر چاره ای نیافتند به عزایش بنشینند. ولی بر عکس، احتمالا مریم می خواهد با گرد وخاک کردن و راه انداختن جشن و پایکوبی به سئوال بی جواب اسیران پاسخ ندهد که مسعود کی و کجا به هلاکت رسیده است؟ امسال باید مراسم عزاداری رهبر مفقودالاثر و پرپر شدن سیمرغ شان را به سوگ بنشینند و نه جشن برای سیمرغ بی بال و پرشان !
همه ی این بازی گردانی ها و نمایشات مسخره، هرگز نمی تواند تاریخ گذشته و ننگین این گروه را به فراموشی بسپارد، نه گذشته ی رجوی ها قابل فراموشی است و نه وضعیت حال آنان که در تمام طول تاریخ موجودیت خود ، به مردم ایران خیانت کرده و خیانت می کنند.
مسلما تا زمانیکه حتی یک جداشده از مجاهدین وجود دارد، نخواهیم گذاشت حافظه ی تاریخی مردم ایران نسبت به این گروه ستمکار و آدمکش ، با زرق و برق دمکراسی خواهی برای ایران دستکاری گردیده و به فراموشی سپرده شود. هرگز این چنین نمایشاتی بعنوان جشن و پایکوبی نخواهد توانست درون افسرده ی اسیران در آلبانی را پوشانده و رهبران یک فرقه ی خون آشام را بعنوان اپوزیسیون بزک کند!
ادامه دارد . . .
فرید
