اطلاعیه کانون قلم

معصومه یگانه موسوی رفت

چه بسیار زندگان که بر روی زمین می روند، آنان مردگان اند

و چه بسیار مردگان که در زیر خاک خفته اند، آنان زندگان اند

آخرین بار، چند هفته قبل بود که صدای پر اراده و پولادین وی را از پشت سیم های تلفن شنیدیم. معصومه بیش از دو سال بود که با بیماری سرطان مبارزه می کرد. او با روحیه ای پولادین تعریف می کرد که پزشکان و پرستاران از اراده وی برای زنده ماندن تعجب می کنند، در حالیکه پزشکان زمان تقریبی مرگ او را نیز اعلام کرده بودند. معصومه درد ناشی از مصرف داروهای ضد سرطان را تنها بخاطر، فرزندانش البرز و سوزان، تحمل می کرد تا آنها روزهای بیشتری را در دنیای ” با مادر بودن” تجربه کنند. اگر چه چهره معصومه شکسته شده و موهایش به دلیل مصرف داروهای ضد سرطان کاملاً ریخته بود، ولی همچنان از درد و ظلم سخن می گفت و اشک می ریخت، اما با لبخند. او می خواست قبل از مرگش کتاب خاطرات خود را نیز با مشارکت بعضی از دوستان بنویسد و از اشک ها و لبخند هایش در امر مبارزه بنویسد. معصومه یگانه در طول زندگی خود درد و ظلم فراوانی را کشید، او زنی بود که خود را وقف مبارزه با ظلم و بی عدالتی کرد و در انتها نیز خود را فدای فرزندانش کرد. چند ماه قبل با تعدادی از اعضای جداشده از مجاهدین،آقایان هادی شمس حائری، مهدی خوشحال و محمد حسین سبحانی برای عیادت وی به منزل وی رفته بودیم. در چهره معصومه یگانه آثار بیماری هویدا بود، اما آثار تسلیم در برابر مرگ و بی عدالتی مشاهده نمی شد، او همچنان از ظلم و بی عدالتی سخن می گفت. او همچنان از محبت و مهربانی سخن می گفت، اما دریغ که مرگ او را گرفت.

معصومه یگانه از سال 1358 وارد فعالیت های سیاسی شد و در سال های آغازین مبارزه مسلحانه توسط مجاهدین به عراق رفت و در پایگاههای این سازمان به فعالیتهای خود ادامه داد، اما بعد از مشخص شدن ماهیت رهبری مجاهدین، او خواستار جدایی از سازمان مجاهدین خلق شد که رهبری این سازمان وی را به همراه همسر و کودک خردسالش به کمپ رمادیه عراق تبعید کرد. معصومه در تلاش جهت فرار از جهنم ساخته شده توسط مجاهدین در شهر رمادی عراق، به همراه خانواده به سمت مرزهای عراق فرار کرد که کودک شش ماهه اش در این گلوله خورد و زخمی شد، اما او همچنان به مسیر جدایی خود از جهل و ناآگاهی ادامه داد.

کانون قلم مرگ خانم معصومه یگانه موسوی را به خانواده، دوستان، آشنایانش، بویژه فرزندانش سوزان و البرز، تسلیت می گوید و آمادگی خود را برای برگزاری مراسمی در شاًن ایشان با سایر دوستان و انجمن ها، از جمله انجمن پیوند اعلام می کند و در روز سه شنبه 21.11.2006 در مراسم یادبود وی در کشور هلند یاد او را گرامی خواهیم داشت.

کانون قلم

17.11.2006