نئجه راحت یاتیسان هرگئجه بیز سیز آناجان/ قوروماز گوز یاشیمیز بیرگئجه سنسیز آنا جان
بیز سنه بولبولیدیک سنده بیزه باغ وچمن / نئجه بولبول یاشاسین باغ و چمن سیز آناجان
شب ها وبی ما چگونه میخوابی مادر جان/ درحالی که اشک چشمان ما لحظه ای قطع نمیشود
ما بلبل باغ وچمن تو بودیم / بدون باغ وچمن، بلبل چگونه خواهد زیست؟
متن شعر ترکی فوق و ترجمه ی فارسی اش در رثای مادری که سرانجام نتوانست درد بزرگ هجران فرزند اسیرش درچنگال رجوی را تحمل کند و بر اثر درد و رنج و بیماری تدریجی و در انتظار دیدار بی حاصل فرزند دلبند خود دارفانی را وداع نمود ، از آگهی ترحیم این مادر مظلوم برگرفته شده است.
ایشان بانو فاطمه شکوری، مادر اسداله فیاض دیزج است که پس از دهه ها دوری از فرزندش که از طرف سازمان مجاهدین رجوی هرگز اجازه ی ملاقات و تماس تلفنی به او داده نشد ، درتاریخ 25/08/1399با چشمانی منتظر و در شهر تبریز به ابدیت پیوست.
ما بعنوان خانواده های گرفتار و جداشدگان از مناسبات جهنمی ، بارها به وضع وخیم این بانوی مظلوم و محترمه تاکید نموده و خواستار ملاقات و تماس او با فرزند دربند ودلبندش بودیم که این درخواست ما درکنار تمناهای زیاد این مادر ، ازطرف رجوی ها پذیرفته نشد و این مطالبات ساده بمثابه میخ آهنینی شد که بر سنگ نرفت وملاقات وتماسی صورت نگرفت!
ما به نوبه ی خود این ضایعه ی بزرگ و حادثه ی دردناک را به آقای اسداله فیاض ساکن درقلعه ی مانز آلبانی ، همسر این مرحومه ، فرزندان و نوه های ایشان وتمامی اعضای فامیل ودوستان او تسلیت عرض کرده و ” مزارت پر نور باد ” به ایشان گفته و آرزوی پیشه کردن صبر و بردباری و تحمل این فقدان سخت را برایشان میکنیم .
نمونه ای از نامه ها و مصاحبه های این عزیز ازدست رفته نیز ضمیمه ی این متن است.
