غلامعلی میرزایی اهل خرم آباد بعد از 40 سال که حدودا 10 سال آن در اسارت صدام و 30 سال دیگر را در تشکیلات فرقه رجوی گرفتار بود سرانجام با هزاران فراز و فرود ، تلاش های شبانه روزی خود و همسر و فرزندش روز گذشته به وطن بازگشت و بوی خاک وطن و عطر و رایحه این سرزمین کهن به مشامش رسید .
تقریبا بیشتر رسانه ها و مطبوعات داخلی و بین المللی بخصوص بی بی سی و رسانه های عراقی و آلبانیایی داستان سرنوشت غم انگیز غلامعلی میرزایی و وفاداری همسر و فرزندش را میدانند .
در دهه 80 فعالیت فراگیر خانواده ها برای رفتن به عراق و تجمع در مقابل پادگان اشرف ، با درخواست ملاقات و دیدار با فرزندان و اعضای گرفتار خانواده شان شروع شد که در این میان خانواده میرزایی یعنی همسر و فرزندش شگفتی هایی از وفاداری ، مقاومت و سرسختی ، عزم و اراده برای نیل به هدف خود خلق کردند که وصف ناپذیر بود .
هرکدام از سفر های این خانواده به عراق چندین ماه و گاها بیش از یک سال طول میکشید . شرایط سخت و طاقت فرسای عراق ، پذیرفتن خطرات و ریسکهای نا امنی در عراق و گرمای سوزان و آلودگی هوا هیچکدام نتواست در عزم و اراده خانواده میرزایی خللی وارد نماید .
سرسختی ، عناد و کینه توزی رجوی علیه خانواده ها ، اهداف ضد انسانی رجوی و سازمانش و سرکوبی آزادی و حقوق بشر توسط این سازمان اما، آن روی سکه بود که جدایی این عزیزان را بغایت سخت مینمود .
نهایتا تجمع و تلاش خانواده ها در مقابل پادگان اشرف و همزمان فعالیت های بین المللی منجر به اخراج فرقه رجوی از عراق و انتقال نفرات آن به کشور آلبانی گردید .
پس از انتقال نیرو ها به آلبانی داستان کنترل مخرب ذهنی و فیزیکی توسط فرقه مقداری گسسته شد و میرزایی نیز از این فرصت استفاده کرد و از تشکیلات فرقه جداشد و بلافاصله اعلام جدایی نمود و خواهان بازگشت به ایران شد .
خانواده نیز هرروز بر انگیزه خود برای رهایی میرزایی می افزودند .
سران فرقه رجوی نیز در طرف مقابل از جدایی میرزایی بشدت دچار سوزش شده بودند و طعم تلخ شکست در مقابل خانواده را چشیده بودند و با کارشکنی و لابی گری های فراوان در مسیر بازگشت میرزایی به میهن مانع تراشی میکردند.
در این کشاکش و مبارزه خانواده میرزایی و خود غلامعلی میرزایی با تلاش های خستگی ناپذیر پیروز شدند و نهایتا روز گذشته به وطن بازگشت .
ضربه بازگشت میرزایی به وطن آنقدر سنگین و اثرگذاربود که فرقه رجوی توان تحمل آنرا حتی برای دو روز نداشت و با احساس شکست و درد و سوزش واکنش نشان داد و غلامعلی میرزایی و خانواده اش ، دوستان جداشده اش در آلبانی و حتی بنده نگارنده را نیز در زمره مزدوران و عوامل و ماموران وزارت اطلاعات ایران قلمداد نمود و با اراجیف تکراری حقد و کینه خود راعلنی و آشکار نمود .
پاسخ به یاوه سرایی فرقه رجوی را به بعد موکول مینماییم و بنظر میرسد تاکید و پافشاری بر ادامه فعالیت و کارزار علیه فرقه و موفقیت های مستمر بعدی خود بزرگترین پاسخ و اثبات شکست سیاست های ضد میهنی و ضد ایرانی رجوی میباشد .
اما آنچه مهم است گفتگویی کوتاه و تقدیر و تشکر از دوستان است .
بازگشت غلامعلی میرزایی مرهون تلاش ها و فعالیت های گسترده همه خانواده ها و ایستادگی و پافشاری آنها در مقابل پادگان اشرف ، نامه نگاری ها و مکاتبات آنها با ارگانهای بین المللی و حقوق بشری ، تلاش بی وقفه و کارشناسانه و تخصصی اعضای انجمن نجات سراسر کشور و قطعا خود غلامعلی میرزایی و خانواده اش میباشد .
اینجانب علی مرادی عضو انجمن نجات مرکز لرستان که خود مورد خشم و غضب سران فرقه رجوی و شخص مسعود رجوی قرار گرفته ام ، این را در کارنامه اعمالم بعنوان میزان اثرگذاری تلاش های هرچند ناقص خود علیه رجوی تبهکار ثبت نموده ام در ادامه این مطلب افتخار دارم بدون ذکر نام از همه خانواده ها ومادران رنج دیده جداشدگان عزیز و اعضای انجمن های سراسر کشور که با رهنمود ها و ارائه تجارب به ما کمک کرده اند و درکارزار رهاسازی غلامعلی میرزایی عزیز ما را یاری نمودند صمیمانه تقدیر و تشکر کنم .
همچنانکه در این دو روز اخیر با ارسال پیام از طریق رسانه های مجازی این موفقیت را به انجمن لرستان و خانواده میرزایی تبریک گفته اند سپاسگزاری مینمایم و برای ادامه کار و تلاش برای رهایی سایر عزیزان در بند تشکیلات فرقه رجوی اعلام آمادگی هرچه بیشترمی نمایم .
لازم به یادآوری میباشد که این موفقیت از آنجاییکه محصول تلاش جمعی است لذا نتیجه کار را بایستی به همه دست اندرکاران این کارزار تبریک گفت .
با احترام – انجمن نجات – لرستان
علی مرادی
