شیادی مسری مجاهدین

روزنامه‎ی اسکاتسمن که در اسکاتلند منتشر می‎شود، به‎نقل از استروان استیونسون یکی از حامیان مجاهدین نوشته است:
« با توجه به تصمیم دادگاه لوكزامبورگ، نگهداشتن نام مجاهدین در لیست گروههای تروریستی اتحادیه اروپا یك اشتباه بزرگ توسط اتحادیه اروپا از هر لحاظ خواهد بود.
به لحاظ قانونی نگهداشتن آنها در لیست درواقع نقض دستور دادگاه و به مسخره گرفتن سیستم قضایی و سیستمهای چك و بالانسهای اتحادیه اروپا می باشد به لحاظ سیاسی هم یك فاجعه خواهد بود چرا كه بدترین پیام استمالت و ضعف را به تهران می دهد. »
نیت استیونسون که از خلال گفته‎هایش پیدا است، مبتنی بر یک برنامه‎ی طراحی شده‎ی شیادانه می‎باشد که رهبران مجاهدین برای خلاص شدن از لیست گروه‎های تروریستی در دست اجرا دارند. لیستی که آنها را در مورد انجام بسیاری از اعمال غیرقانونی‎شان محدود می‎سازد و باید به کشورهای اروپایی حساب پس دهند.
برنامه‎ی آنها این است که با توجه به حکمی که یک دادگاه بدوی داده است، دولت‎مردان اروپایی را تحت فشار قرار دهند تا آنها را از لیست خارج سازند و سپس خود را بر آنها تحمیل کنند.
پیش از این مجاهدین مدعی شدند که این حکم به‎منزله‎ی خارج شدن نام آنها از لیست گروه‎های تروریستی است. این ادعا صرفاً یک برنامه‎ی تبلیغی وسیع بود که چند روز بیشتر ادامه نداشت، و با فروخوابیدن تب و تاب اولیه، آنها در صدد برآمده‎اند تا به این وسیله برای خود یک فرصت ایجاد کنند.
تایمز در همان زمان از خوشحالی زودهنگام مریم رجوی خبر داد. واقعیت این است که روش تبلیغاتی مجاهدین بر درهم‎آمیختن ایده‎آل‎هایشان با مشتی اکاذیب برای کلاه‎برداری از سیاست‎مداران غربی که به‎شدت درباره‎ی آنها با مماشات رفتار می‎کنند بنا شده است، یعنی یک شیادی تمام‎عیار.
تناقض این شیادی آنجا است که هم‎زمان مجاهدین به‎نقل از یک حقوق‎دان فرانسوی مدعی می‎شوند که در حال حاضر هیچ محدودیتی بر روی مجاهدین وجود ندارد.
باید از آقای استیونسون و سایر دست‎اندرکاران حمایت از این گروه تروریستی پرسید که اگر محدودیتی بر روی مجاهدین وجود ندارد و رأی دادگاه را معتبرتر از تصمیم شورای وزیران می‎دانند، پس هدف از دست و پا زدن برای تحمیل گروه‎شان بر اروپایی‎ها چه دلیلی دارد؟
بدون شک، رهبران شیاد مجاهدین با این‎گونه تمهیدات در پی آنند که ضعف‎های بنیادی و تنفر عمومی مردم ایران را از خود لاپوشانی کنند.

ایران‎دیدبان