خانم منصوره محبوب مادر محمد کشمیری گرفتار در اردوگاه مجاهدین خلق در آلبانی نامه ای خطاب به فرزند خود نوشت و آن را در اختیار انجمن نجات قرار داد تا شاید با نشر آن در فضای مجازی به نحوی به نظر پسرش برسد و متقابلاً مادر را از سلامت خود با خبر سازد.
متن نامه به شرح زیر است:
پسر خوبم، پسر مهربانم، تو قرار بود که عصای دستم باشی. تو همه چیز من بودی. همه اش غصه مرا می خوردی. چرا با من این کار را کردی؟ چقدر بی خبری و فراقت را بکشم؟ تو عزیز مادر بودی. چه کار کنم و کجا بروم تا با تو دیدار کنم یا خبری از تو بگیرم؟ به جایی برو که حداقل بتوانی با مادرت ارتباط بگیری. مگر از اردوگاه اسرا در عراق ارتباط نمی گرفتی و نامه نمی دادی؟
پدرت سکته کرد وعمل قلب انجام داد. من بیمارم و ما فقط به امید دیدار تو زنده هستیم. تو را به خدا یک نشانی، نامه ای، خطی یا عکسی از خودت بفرست تا دلم آرام بگیرد. من منتظرت هستم.
توسط یکی از مسافران آلبانی برایت نامه دادم که به دست مسئولان اردوگاه داده شده اما نمی دانم آیا به دستت رسیده است یا نه چون جوابی نیامد. چرا مجاهدین خلق به اعضا اجازه نمی دهند تا با خانواده خود ارتباط داشته باشند؟ کاش می توانستی من و پدرت را ببینی که چقدر غصه تو را خورده و از بین رفته ایم. تو خیال می کنی که ما داریم زندگی می کنیم!؟ همه زندگی و امید ما تو بودی.
یادت هست می گفتی مامان دعا کن من دانشگاه تهران قبول شوم، چه شد، کجایی؟ پسرم تو نفر هفتم کنکور شده بودی. تمام آرزوهایم تو بودی. پسرم تا آخر عمر منتظرت هستم که تو را ببینم. از دیدنت ناامید نشده ام.
محمدم، قربان قد و بالایت بروم، می شود آرزوی مادرت را برآورده کنی و خبری به ما بدهی؟ پسرم، منتظر نامه ات هستم. رحمی کن و خبری بده. اگر از دست من کمکی برمی آید بگو انجام دهم تا شما بتوانی راحتی بیشتری داشته باشی و من خیالم راحت شود که تو آزاد هستی.
فرزندم، در پناه خدا باشی. منتظر جوابت هستم.
مادرت
