اینجانب منصور براهویی متولد ۱۳۴۷ ساکن بندر عباس در تاریخ ۱۸/۱۰/۱۳۶۶به خدمت سربازی اعزام شدم دوره آموزشی را در پادگان ۰۶ لشکرک تهران بودم و پس از آن به جبهه جنگ در صالح آباد مهران اعزام شدم یک ماه در جبهه بودم که فرقه مجاهدین با کمک ارتش صدام عملیات بر علیه ما انجام داد و من در آن عملیات اسیر شدم ( عملیات چهل چراغ) بعد ما را به اردوگاه فرقه در کرکوک منتقل کردند.
بعد از مدتی به ما ابلاغ شد اگر در عملیات شرکت کنید آزاد خواهید شد و من در عملیات فروغ جاویدان شرکت کردم و بعد از عملیات ابلاغ شد هر که می خواهد میتواند به ایران برگردد تعدادی به ایران برگشتند ولی من اعلام پیوستگی کردم تا سال ۱۳۶۸همزمان با اعلام انقلاب درونی مجاهدین من اعلام جدایی کردم بعد از یک ماه در قرنطینه من را از طریق اردن به ترکیه اعزام کردند .
بعد از دوسال اقامت در ترکیه به ما ابلاغ شد اگر می خواهید می توانید به عراق برگردید به ما گفته شد اگر در ترکیه بمانید شما را ترور می کنند من هم به عراق برگشتم من از سال ۱۳۷۰ تا سال ۱۳۹۶ در سازمان مجاهدین بودم در همین سالیان من یک بار اعلام جدایی کردم ولی فرقه از درخواست من سر باز زد و از اعزام من به خارج اعتنایی نکرد و من مجبور شدم در فرقه بمانم .در این سالیان چند مورد برخورد زننده با من داشتند در یک مورد توسط فردی به نام غلامرضا اسفندیاری مورد ضرب و شتم قرار گرفتم . چند مورد از من تعهد گرفتند که در فرقه مخالفت نکنم در صورتیکه مقصر من نبودم و مریض بودم .
در این پروسه در اشرف و لیبرتی و بعد از اعزام به آلبانی بعد از چندین ماه در آلبانی خواستار خروج از سازمان شدم و بعد از مدتی توانستم تشکیلات فرقه مجاهدین را ترک کنم و به مدت شش روز در هتلی در تیرانا ماندم و بعد از آن خودم را به کمیساریا معرفی کردم . از سال ۱۳۹۶ تا سال ۱۳۹۹من مستمری را از سازمان می‌گرفتم و لی در زمان گرفتن مستمری از من خواسته می شد و تعهد می‌گرفتند باید در رابطه با دوستانم جاسوسی بکنم و هر روز خبر های آنها را به سازمان اطلاع بدهم در چند مورد به دلیل مخالفت من مستمری من را تعلیق کردند ولی دوباره با گرفتن تعهد پول را پرداخت کردند . من بدلیل نبود کار و پول اجاره خانه و مایحتاج روزانه مجبور بودم که به خواسته های آنها تن بدهم . در سه ماه گذشته هیچ پولی به من داده نشد ولی از طریق دوستانم به من کمک می شد که اموراتم را سپری بکنم .
در این مدت بدلیل نداشتن پول کافی برای اجاره خانه و غذا مجبور شدم به مدت یک ماه و شش روز در غارهای ارتفاعات تیرانا در منطقه کشار و مدتی هم در کنار خیابان شب را به صبح سپری می کردم و در این مدت هیچ پولی نداشتم که مایحتاج را تامین کنم .در همین ایام از مردم آلبانی کمک غذایی و غیره را می‌گرفتم و مغازه داران به من کمک می کردند من بعد از حدود ۳۰سال خدمت کردن به این سازمان باید آواره و گرسنه در خیابان می ماندم در صورتیکه سازمان تعهد داده بود که در هر شرایطی من را تامین مالی کند ولی من را در کشوری که نه کار هست و نه کمیساریای عالی پناهندگان که ما را تامین کند رها کرد .
قابل ذکر است تا زمانیکه کمیساریا ما را تامین می کرد سازمان دست به چنین حماقتی نمی‌زد ولی از آنجاییکه می داند من هیچ پناهی ندارم مستمر من و دیگر دوستانم را زیر فشار قرار می دهید . لازم است چند نکته را یاد آور بشوم سازمانی که خود را مدافع حقوق بشر , سازمانی که خود را آزادی‌خواه می داند و برای آزادی مردم ایران تلاش می کند اینچنین من را در غربت رها کرد تا مجبور شوم دست به سمت مردم آلبانی دراز بکنم .من بدین وسیله جدایی رسمی خودم را اعلام می کنم و هیچ ارتباطی با این سازمان ندارم .
منصور براهویی ، تیرانا
