آنچه به پشیزی نمی ‎ارزد

گروه تروریستی مجاهدین در برابر سخنان نرم‎خویانه و انسان‎دوستانه‎ی سخن‎گوی دولت عراق که خواستار گفت‎وگوی رو در رو و خصوصی با اعضای محصور در اردوگاه اشرف شده، به‎شدت واکنش نشان داد و از زبان وکلای خود، وی را تهدید به شکایت و تحت تعقیب قرار دادن کرد.
پیش از این نیز مجاهدین از طریق آقای هانزلین، به‎قصد مرعوب ساختن سفیر عراق در ایران، وی را به پیگرد حقوقی اظهاراتش تهدید کرده بودند، اما هنگامی که وی این چنین مواضعی را بی‎اهمیت و فاقد وجاهت قانونی خواند و بر مواضع خود و دولت متبوعش پافشاری کرد، عملاً معلوم شد که این‎گونه شاخ و شانه کشیدن‎ها برای دولت‎مردان عراق کاملاً بی‎اعتبار و بی‎اهمیت بوده و هدف مجاهدین از طرح چنین تهدیداتی صرفاً شیوه‎ای روانی برای مرعوب ساختن مسؤولین عراقی است که مابه‎ازای خارجی ندارد و به پشیزی نمی‎ارزد.
اما آنچه دار و دسته‎ی رجوی را ودار نموده تا با توضیحات مفصل در 5 بند به اضافه‎ی الحاقات حقوقی و توپ و تشر، به صحنه‎ی پاسخ‎گویی به دولت عراق بیایند یک نکته بیشتر نیست و آن چیزی نیست جز انگشت گذاردن آقای الدباغ بر این واقعیت که رهبران مجاهدین مانع از گفتگوی اختصاصی اعضای خود با دولت عراق می‎شوند و در حقیقت مانعی در برابر آنان برای انتخاب آزادانه در مورد سرنوشت خود هستند.
آقای الدباغ اشاره می‎کند که دولت ایران متعهد شده است که اعضای مجاهدین را عفو کند، در حالی‎که مجاهدین با ایجاد ترس در بین نیروها از خروج آنها جلوگیری می‎کنند.
مجاهدین در پاسخ شداد و غلاظ خود، به اصول پناهندگی، اصلِ نان رفولمان (عدم بازگرداندن اجباری)، حقوق مجاهدين در چارچوب كنوانسيون چهارم ژنو و حق 20 ساله‎ی اقامت در عراق اشاره کرده‎اند، غافل از این‎که تمامی این حقوق مربوط به تک تک اعضای محصور در اردوگاه اشرف می‎شود، و گردانندگان مجاهدین قصد دارند با سوءاستفاده از مواهبی که احتمالاً بر اساس کنوانسیون‎های بین‎المللی شامل حال این افراد می‎شود، منافع تشکیلاتی و سیاسی گروه تروریستی خود و به طریق اولی سرکرده‎ی آن، رجوی را تضمین نمایند.
باید به گردانندگان سانسورچی مجاهدین گفت، اگر عفو دولت ایران را پس می‎زنید و ذره‎ای از مسایلی که هیچ ارتباطی با شما ندارد کوتاه نمی‎آیید، بهتر است برای احقاق همان حقوق مورد ادعا هم که شده، لحظه‎ای چماق سرکوب، اختناق و سانسور را از روی نیروهای محصور در اردوگاه بردارید تا ببینید چگونه حق به حق‎دار می‎رسد.
نمونه‎ی صحت و حقانیت این ایده‎ی دولت عراق را می‎توان در نحوه و چگونگی بازگشت آقای مهدی شاه‎کرمی به ایران یافت که گشتاپوی اشرف بهتر از هر کسی در جریان آن قرار دارد. و نیازی نیست که گفته شود گرد و خاک‎های سخنگوی اروپایی مجاهدین، چیزی جز یک جنگ روانی علیه نیروهای تحت سانسور اشرف نیست و پشیزی نمی‎ارزد.

ایران‎دیدبان

خروج از نسخه موبایل