جواد موگویی مستندساز نوشت: «تعدادی از شهدا بکلی متلاشی و تکه‌تکه شدند. چندین کودک یک تا ۵ساله هم هستند. یک دوره‌گرد با چرخ‌دستی به گوشه‌ای پرتاب و متلاشی شده…»
این گزارش انفجار دیروز مدرسه سیدالشهدا‌ی کابل نیست!
این گزارش روزنامه‌ها از انفجار کامیون ده‌تنی در میدان توپخانه سر خیابان ناصرخسرو در ۹مهر ۱۳۶۱ است.
۸۰ شهید و ۸۰۰ مجروح؛ کودک و زن و مرد. درست جلوی یک مسافرخانه که ویرانه شد. صدای انفجار را همه شهر شنید. انفجار ۱۵۰کیلو تی.ان.تی در تاریکی شب، گودالی وسط خیابان حفر کرد.
آن موقع که دنیا نمی‌دانست داعش چیست، ما وسط تهران، داعش‌وطنی داشتیم که کودک منفجر می‌کرد. به وقت ۴۰سال پیش، مجاهدین خلق آنچه کردند که دیروز در کابل شد.
۴۰سال پیش هم صدای دنیا درنیامد!
گذشت و گذشت تا شد امروز که حالا شدیم جلاد! و باید جواب پس‌دهیم که چرا مجاهدینِ کودک‌کش را ۴۰ سال پیش اعدام کردیم؟! که اگر اعدام نمی‌کردیم، تهران امروز کابل بود.
به تصویر دقت کنید!
اینجا وسط تهران میدان توپخانه است! نه خرابه‌های حلب یا کابل!
آری!
ما ۴۰سال پیش مرثیه «جان پدر کجاستی؟» را سر داده‌ایم…
شب را گریستیم و ناله کردیم…
ما ۴۰سال پیش انفجار کابل را به چشم خویش دیده‌ایم…
جماران نیوز
