گزارش مفصل هزینه کردهای گزاف گروه تروریستی مجاهدین

در جهانی که تروریست ها سال هاست ما را احاطه کرده اند و با خشونت شان، بی گناهان زیادی را در سراسر جهان قربانی اهداف سیاسی و ایدئولوژیک خود کرده اند، تأمین مالی نقش کلیدی و اساسی در ادامه حیات آنها ایفا می کند. تروریست ها روش های متعددی برای تأمین مالی خود دارند. قاچاق انسان و اعضای بدن، مواد مخدر، آثار باستانی و قاچاق سوخت و سلاح ، از جمله روش هایی است که به طور مشترک توسط بسیاری از گروه های تروریستی مورد بهره برداری قرار می گیرد. در کنار این ها، حمایت مالی توسط برخی سرویس های اطلاعاتی نیز همواره یکی از رایج ترین راه های دسترسی به پول و امکانات توسط این گروه ها بوده است که یکی ازدلایل عمده آن دریافت خدمات مورد نظر آن سرویس ها می باشد.

در نهایت، پول شویی به عنوان روشی برای گم کردن رد این منابع و درآمدها، بیشتر از همه مورد بهره برداری این گروه ها قرار می گیرد تا به راحتی مدعی شوند که هزینه های خود را از طریق فعالیت های اقتصادی قانونی تأمین می کنند.

با این که در سال های اخیر، اقدامات محدود کننده بسیاری توسط کشورها و نهادهای بین المللی در امر مبارزه با پول شویی و تأمین مالی تروریسم صورت گرفته است اما تروریست ها همیشه، به تنهایی یا با کمک دیگران راه هایی برای دور زدن این محدودیت ها پیدا کرده اند.

هرچند که بستن راه های تأمین مالی این گروه ها توسط سرویس های اطلاعاتی به دلیل برخورداری از حمایت غیرآشکار دولت ها، دشوارتر و پیچیده تر از سایر روش ها می تواند باشد اما نظارت و کنترل مداوم نهادهای مالی بین المللی بر این گروه ها و سازمان ها و بهره گیری از ساز و کارهایی که این گروه ها را وادار به شفاف سازی منابع مالی و هزینه کردهای خود کند می تواند مانع از دور زدن اقدامات محدود کننده بین المللی گردد.

سازمان مجاهدین خلق نمونه ای از توصیفات مورد اشاره است که در این گزارش به بررسی وضعیت مالی آن می پردازیم.
پرسش کنندگان می پرسند که چگونه سازمانی که علی رغم قرار داشتن درلیست تروریستی کشورهایی چون ایالات متحده، بریتانیا، کانادا و اتحادیه اروپا قرار داشت توان تأمین مالی هزینه های جاری و روزمره خود، دعوت از میهمانان داخلی و خارجی و پرداخت هزینه آنان و برگزاری مراسم سالانه پرهزینه در یکی از بزرگ ترین سالن های کنفرانس در اروپا را دارد؟

آنچه این پرسش را پراهمیت می کند و نبود یک پاسخ روشن برای آن بر حجم نگرانی ها می افزاید این است که مجاهدین خلق یک گروه با پیشینه مارکسیستی مسلح است که علاوه بر ترور تعدادی شهروند آمریکایی در ایران در دهه 70 میلادی و انجام عملیات انتحاری علیه تعدادی از روحانیون ایرانی در دهه 80، حدود 12000 شهروند ایرانی را در همین دهه ترور کردند و در نهایت به عنوان متحد دیکتاتور عراق به آن کشور رفتند. نگرانی ها از آنجا تکرار می شود که گروهی با چنین پیشینه وحشت افکنی که همچنان هر از گاهی گزارش هایی توسط مراکز مطالعاتی و سازمان های اطلاعاتی درباره اقدامات فریب کارانه آن، منتشر می شود، با بهره برداری از منابع مالی که در اختیار دارد، به طور بالفعل تبدیل به یک تهدید تروریستی مجدد شود. به ویژه آنکه بر اساس اسناد و گزارش های بین المللی، این گروه به اجبار در سال 2003 خلع سلاح شد و تحویل سلاح های این گروه، داوطلبانه نبوده است. و هم اکنون نیز لیدر گروه به طور مداوم، تهدیدات تروریستی خود را از طریق صفحات فارسی زبان – و نه انگلیسی – در شبکه های اجتماعی مطرح می کند.

اکنون باید این پرسش کلیدی را مطرح کنیم: سازمانی با بیش از 2300 نیروی یونیفرم پوش مستقر در یک اردوگاه بزرگ در آلبانی و بیش از 200 نیروی دیگر در فرانسه و ایالات متحده آمریکا، یک شبکه ماهواره ای با پخش 24 ساعته، چندین سایت فعال و هزاران حساب کاربری اعم ازواقعی و فیک در شبکه های اجتماعی و تعداد زیادی نشست و همایش پرخرج سالانه در نقاط مختلف اروپا و آمریکا و … چگونه از پس این هزینه های سرسام آور بر می آید؟!

مجاهدین خلق بیان می کنند که گروه آنها استقلال مالی کاملی دارد که تنها از طریق شهروندان ایرانی هوادار تأمین می شود. آنها در نوامبر سال 2019 مدعی شدند که از هر شهروند ایرانی خواسته اند مبلغ 10 دلار به آنان کمک کند. آنها کمک های رسیده در آن سال را 6.9 میلیون دلار اعلام کرده اند! این کمک ها از چه کانالی به دست آنها رسیده است؟ اسنادی که نشان دهنده انتقال و واریز این کمک ها به این گروه است چرا هیچ گاه منتشر نشده است؟ با فرض درست بودن عدد اعلام شده، سایر هزینه های هنگفت ماهانه و هزینه های سرمایه ای آنها از چه کانالی تأمین می شود؟

اخیرا پژوهشی (متن کامل پژوهش) توسط بنیاد هابیلیان – مرکز مطالعات تروریسم در ایران که مسؤول پیگیری های حقوقی قربانیان ترور در کشور است – در خصوص هزینه کردهای ماهانه مجاهدین خلق از سال های گذشته تاکنون انجام شده است که به اعداد قابل توجه و شگفت انگیزی رسیده است.

این گزارش پژوهشی با در نظر گرفتن مراکز اصلی حضور سازمان مجاهدین خلق یعنی تیرانا، پاریس و واشنگتن، علاوه بر هزینه های جاری، هزینه های سرمایه ای آنها را تا حد امکان استخراج و بررسی کرده است. در برآورد هزینه های جاری از منابع اینترنتی متعدد و قابل اطمینان که هزینه های زندگی در شهرهای مورد اشاره نشان می دهد و گفته های عناصر جداشده از این گروه استفاده شده است. در مواردی که چند قیمت برای یک محصول یا سرویس ذکر شده است میانگین قیمت های مورد اشاره ملاک محاسبه قرار گرفته است. در برخی موارد نیز پایین ترین قیمت، محاسبه شده است.

همچنین به دلیل عدم دسترسی به برخی هزینه های جاری و سرمایه ای، از ذکر آنها در گزارش خودداری شده است. بخشی از این هزینه ها، بدون تردید قبال ملاحظه و هنگفت است اما به دلیل توجه به دقت گزارش و تلاش برای نیاوردن ارقام تخمینی از ذکر آنها اجتناب شده است. به طور مثال در همایش های سالانه مجاهدین خلق در مرکز کنفرانس های ویلپنت پاریس، هزینه قابل توجهی صرف طراحی دکور، نور پردازی، تصویر برداری و .. می شود اما به دلیل عدم دسترسی به قیمت ها، از ذکر آنها اجتناب گردیده است. همچنین در داخل اردوگاه تیرانا، برخی جزئیات پرهزینه نیز به دلایل مشابه از ذکر در گزارش حذف شده اند. به طور مثال هزینه ساخت موزه این اردوگاه و دکوراسیون بسیار پر زرق و برق آن به دلیل عدم دسترسی به قیمت ها، حذف شده است. علاوه بر اینکه به دلیل مشخص نبودن تعداد رفت و آمدهای هوایی رهبران این گروه ازمقر پاریس به اردوگاه تیرانا و برعکس، به این هزینه نیز اشاره نشده است.

بنابراین توجه به این نکته ضروری است که بخشی از هزینه های مجاهدین خلق در این گزارش نیامده است تا موجب خدشه دار شدن کلیات آن نشود.

یکی از سنگین ترین هزینه های جاری مجاهدین خلق، هزینه های متعلق به مواد غذایی حدود 2300 عضو مستقر این گروه در اردوگاه تیرانا است. سه وعده غذایی به همراه میان وعده و همینطور هزینه های تأمین آب، برق، گاز، اینترنت که بخش عمده ای از آن برای سرمایش و گرمایش استفاده می شود بیش از یک میلیون دلار در ماه است. متوسط هزینه تأمین لباس و پوشاک و کفش این اعضا در سال یک میلیون و 265 هزار دلار است که به طور ماهانه این مبلغ 105 هزار دلار می باشد. اعضای این گروه با اینکه در برابر استثمار خود ماهانه 10 دلار پول تو جیبی دریافت می کنند اما جمع این عدد یعنی 23 هزار دلار در ماه به تنهایی یک رقم بالا به شمار می رود.

بسیاری از این هزینه ها در دو شهر گران قیمت پاریس و واشنگتن نیز برای مجاهدین خلق وجود دارد. با احتساب اعضای رسمی و غیررسمی این گروه، هزینه های آن در ایالات متحده آمریکا و فرانسه بالغ بر 337 هزار دلار در ماه است که مبلغ بسیار قابل توجهی است. مجموع هزینه های سایت های گروه شامل دامنه و هاست به همراه هزینه اجاره فضا در مدار و فرکانس سه ماهواره مورد استفاده برای پخش تلویزیونی آن نیز بیش از 132 هزار دلار در ماه است.

با احتساب ارقام فوق، تنها هزینه های جاری گروه تروریستی مجاهدین خلق حداقل به 1.600.000 دلار در ماه می رسد.این عدد برای گروهی که به ظاهر هیچ فعالیت اقتصادی ندارد رقم بسیار پرسش برانگیز و غافلگیر کننده ای است. این نکته را باید گفت که هزینه های خرید تجهیزات صوتی و تصویری اعم از دوربین های مدار بسته، تجهیزات استودیو و سایر امکاناتی که برای پخش تلویزیونی به کار می روند که بالغ بر 73 هزار دلار می شوند به دلیل محاسبه آنها در هزینه های سرمایه ای در عدد بالا تجمیع نشده اند.

شاید هیچ کدام از هزینه های جاری و سرمایه ای مجاهدین خلق به اندازه مخارج ساخت و ساز و تجهیز اردوگاه جدید آنها در مانز تیرانا شگفت انگیز تر نباشد. اردوگاهی با 347 هزار متر مربع با تجهیزات مدرن و پیشرفته که زمین آن به فرض به طور رایگان توسط دولت آلبانی در اختیار این گروه قرار گرفت اما هزینه کامل ساخت و تجهیز آن بر عهده این گروه بوده است. در جای جای این اردوگاه که پیش از این یک زمین خالی بوده است سوله ها، ساختمان اداری و مسکونی متعددی ساخته شد و همچنان ساخت و سازها در آن ادامه دارد. در بدبینانه ترین حالت و با فرض اینکه تنها فقط در 60 درصد این مساحت بزرگ ساخت و ساز انجام شده باشد – در تصاویر موجود از جمله تصاویر ماهواره ای حجم ساختمان های ساخته شده بیش از این عدد است – و با احتساب هزینه های ساخت در کشور آلبانی، به عددی بیش از 136 میلیون دلار آمریکا می رسیم که عددی شگفت انگیز و فوق العاده بالاست.

سایر وسائل مورد نیاز برای تجهیزات شخصی و عمومی مانند کمد، تخت خواب، یخچال و … در این مبلغ محاسبه نشده است. با این حال هزینه های تجهیزات در سالن ورزشی اردوگاه، حداقل رقمی بیش از 60 هزار دلار است. اما بدون تردید یکی از بالاترین هزینه های این گروه در این سال ها، خرید 1700 دستگاه کامپیوتر است که مدتی بعد از استقرار در این اردوگاه از یک شرکت آلبانیایی خریداری شد. این دستگاه ها در گزارش های بین المللی و اظهارات اعضای جدا شده به عنوان ابزارهای راهبری حساب های فیک این گروه در توییتر، فیسبوک، اینستاگرام و تلگرام در سه شیفت کاری مورد بهره قرار می گیرد. بررسی ها نشان می دهد مجاهدین خلق بیش از 609 هزار دلار برای خرید این کامپیوترها هزینه کرده اند.

جدا از هزینه کردهای سرمایه ای و جاری روزمره، مجاهدین خلق در طول سال های گذشته تاکنون همواره نشست ها و کنفرانس های متعدد پرهزینه ای را با حضور حامیان خود در طول یک سال برگزار کرده اند. تنها در سال 2019 این گروه 12 نشست و کنفرانس با حضور میهمانان خارجی خود برگزار کرده بود. کنفرانس سالانه و ثابت آنها همواره در ابتدای تابستان در مرکز کنفرانس های پاریس در ویلپنت و در یکی از بزرگ ترین سالن های آن برگزار می شده است که علاوه برمیهمانان خارجی که از شخصیت های سابق و بازنشسته هستند، صدها تن از دانشجویان خارجی و بی خانمان های فرانسه به ویژه از اقلیت ها در آن حاضر می شوند. مبنای محاسبه این گزارش، تنها هزینه های پرداختی به سخنرانان خارجی و هزینه بلیت و هتل آنها می باشد در حالیکه به دلیل مشخص نبودن تعداد دقیق دانشجویان خارجی در سراسر اروپا که هزینه رفت و آمد جمعی آنها – بنا بر اظهارات آنها در گفتگو با رسانه های مختلف – با اتوبوس به پاریس و یک وعده غذای آنان توسط مجاهدین خلق پرداخت می شود، این مبلغ نیز در گزارش ذکر نشده است.

از سال 2014 تا 2018 تعداد 296 شخصیت و مسؤول سابق و بازنشسته خارجی در ویلپنت حضور پیدا کردند و برای مجاهدین خلق سخنرانی کردند. مجاهدین برای هزینه های پرواز آنها تا پاریس بیش از 1.5 میلیون دلار پرداخت کردند. هزینه اقامت کامل این افراد در هتل برای این تعداد مبلغ 207 هزار دلار برآورد گردیده است. این پایان ماجرای ویلپنت و میهمانان آن نیست!

بنابر گزارش های متعدد بین المللی که حتی مورد توجه وزارت خزانه داری ایالات متحده نیز قرار گرفته است مجاهدین خلق هزینه های قابل توجهی به میهمانان رسمی خارجی خود پرداخت می کنند تا در سخنرانی های خود ضمن حمایت از این گروه، علیه حکومت ایران به ایراد سخنرانی بپردازند. به استناد ” الی کلیفتون ” پژوهشگر مؤسسه کویینسی و روزنامه نگار تحقیقاتی متخصص در منابع مالی سیاسی، مجاهدین از 30 هزار تا 50 هزار دلار به سخنرانان خود به ازای سخنرانی های 15 یا 20 دقیقه ای پرداخت می کنند. مجموع این عدد در ویلپنت سال های 2014 تا 2018 و مراسم تیرانا در سال 2019 برای 363 سخنران نزدیک به 11 میلیون دلار برآورد گردیده است!

با آغاز همه گیری ویروس کووید – 19 مجاهدین خلق به تدریج از برگزاری مراسم به صورت حضوری به برگزاری مجازی حرکت کردند. هر چند که برگزاری حضوری تجمعات آنان به طور کامل حذف نشد. شرایط جدید تنها از آن رو تنها از نظر هزینه های رفت و آمد و اقامت میهمانان خارجی به سود این گروه بود اما پرداخت هزینه سخنرانی ها هرچند با نیمی از آن، همچنان ادامه پیدا کرده است.

مراسم سالانه ویلپنت در سال 2020 به طور مجازی و با سخنرانی 133 میهمان خارجی برگزار شد که تنها، هزینه پرداخت شده به سخنرانان 2 میلیون دلار برآورد می شود.

مجاهدین خلق علاوه بر مراسم ثابت سالانه، مراسم پراکنده ای در نقاط مختلف دیگر اروپا و آمریکا نیز برگزار می کنند. از سال 2019 تا 2021 این گروه از 255 میهمان خارجی برای مراسم های مختلف خود در نقاط مختلف دنیا دعوت کرد تا به ایراد سخنرانی بپردازند. این تعداد سخنران، بیش از 2.5 میلیون دلار خرج روی دست این گروه گذاشت. در محاسبات انجام شده، هزینه هایی مانند چاپ پوستر و بنر، تصویربرداری، پذیرایی و طراحی دکور برای سن آورده نشده است.

همه اعدادی که گفته شد تنها بخشی از هزینه کردهای شگفت انگیز یک فرقه خشن تروریستی است. هزینه های سرسام آوری که منابع آنها بدون هیچ گونه حسابرسی و کنترلی، در اختیار این گروه قرار می گیرد و هزینه نفرت پراکنی، دروغ و ترویج خشونت می شوند.

مجاهدین خلق مدعی هستند که استقلال مالی کامل دارند و تمامی هزینه های آنان توسط مردم ایران تأمین می شود. آنها مدعی هستند که در سال 2019 مبلغ 6.9 میلیون دلار به آنها توسط مردم کمک شده است! این عدد قابل توجه و هنگفت توسط کدام مردم تأمین شده است؟ از چه طریقی در اختیار آنها قرار گرفته است؟ ایرانیان مقیم خارج از کشور یا ایرانیان داخل؟ ایرانیان داخل با وضعیت تحریم های ایالات متحده و شرایط اقتصادی دشوار، چگونه و از چه کانالی توانسته اند چنین مبلغ بالایی را به یک گروه تروریستی برسانند؟ به کدام حساب های بانکی؟ اگر از ایرانیان خارج از کشور بوده اند، از چه طریقی بوده است و تعداد این افراد چقدر بوده است؟ آیا ما با یک پولشویی ویژه مواجه هستیم؟ تعدادی از ایرانیان به ظاهر هوادار مجاهدین که پول های این گروه در اختیار آنهاست و آنان به عنوان شهروند ایرانی ساکن اروپا و آمریکا، آن پول ها را به نام کمک انسان دوستانه به حساب های مجاهدین روانه می کنند؟

اگر با ارفاق این عدد را بپذیریم، تکلیف سایر هزینه های سرسام آور جاری و غیرجاری ماهانه مجاهدین چه می شود؟ این هزینه ها که بر اساس گزارش منتشر شده تنها در حوزه هزینه های جاری مربوط به مواد غذایی و تغذیه و شارژ اینترنت و آب و برق و .. برای نیروهای ساکن آلبانی و بدون احتساب فرانسه و آمریکا، بیش از 19 میلیون دلار در سال است، هزینه ای نزدیک به 3 برابر کمک مورد اشاره 6.9 میلیون دلاری شهروندان ایرانی است. باقی این هزینه ها از کجا تأمین می شود؟

مجاهدین خلق حداقل باید با شفافیت پاسخگوی نهادهای مالی بین المللی باشند.