برابر اعلام برخی رسانه ها ، نامبرده که اهل تبریز بوده و در دهه ی 60 به جرم فعالیت بنفع سازمان مجاهدین خلق 4 سال در زندان بوده ، بدلیل اقدامات تحریک آمیز در ناآرامی های پاییز 98 مجددا دستگیر و در اواخر سال گذشته بعد از تحمل نزدیک به 4 سال حکم زندانش به زندان تبریز احضار و زندانی شده که مسئولین ذیربط با مشاهده ی ابتلای او به سرطان کبد ، حکم آزادی او را امضاء کرده و رهسپار خانه اش در تبریز نمودند.
نامبرده طی روزهای اخیر و در زمانی که بخاطر بیماری اش مورد عفو قرار گرفته بود، براثر غلبه ی این بیماری درگذشته است که البته این فقدان کسی را خوشحال نمیکند و من بنوبه ی خود این حادثه ی ناخواسته را به بازماندگان ایشان تسلیت عرض میکنم.
باند رجوی درصدد برآمده که ازاین حادثه ی طبیعی کمال بهره برداری تبلیغاتی را ببرد.
این درحالی است که در اسارتگاه آلبانی بطور مرتب تعدادی از اسرای رجوی فوت میکنند و رجوی حاضر نیست درمورد علت مرگ آنها که دراسارت و نه در کنار خانواده ی خود بسر میبرند، توضیح قانع کننده ای بدهد.
اما بطور فرصت طلبانه ای برآن شده که درمورد این مرگ و آنهم با بیماری صعب العلاج سرطان کبد ایجاد شبهه نموده تا به خواننده ی مطالب مزخرف منتشره ی او در شبکه های اجتماعی بقبولانند که علت مرگ او زندانی بودن چند ماهه ی این مرحوم و آنهم نزدیک 1 سال قبل از مرگش و در خانه ی خود را از آثار تحمل زندان بمدت چند ماه بقبولانند!
حال آنکه من دوست نزدیک و نازنینی دارم که با وجود عدم افتادن گذرش به زندان و برخورداری از یک زندگی مرفه ، دچار سرطان کبد شده و اقلا سه بار تحت عمل جراحی قرار گرفته وبااین امکانات نتوانسته بهبودی حاصل کند و دربستر بیماری درحالت نزار زندگی میکند.
این لجن پراکنی های باند رجوی به رسانه های جریاناتی که خود را فعالین مدنی آذربایجان معرفی میکنند تاثیر گذاشته است! آیا این فعالین مدنی ازمیزان خصومت رجوی با آذربایجان و زبان و فرهنگ آنها بی اطلاع اند ویا مجبور شده اند که از حب زید به غیض امر روی آورده و به مبلغ بی جیره و مواجب رجوی تبدیل گردند؟
سعید