برگزاری همایش سراسری انجمن نجات با حضور خانواده های اعضای دربند فرقه و پخش تلویزیونی آن ایده بسیار خوبی بود .
همایشی که یکبار دیگر صدای اعتراض و مظلومیت مادران و پداران دردمند اعضای دربند فرقه را نسبت به ظلم و ستمی که رجوی جنایتکار بر آنها روا داشته به گوش افکار عمومی رساند .
آه و ناله ها و گریه های مادران و پدران اعضای دربند فرقه بخصوص صحبت های آن مادر نابینا و ناتوان خوابیده بروی تخت بیماری که با ناله از فرزندش التماس می کند تا بار دیگر به نزد او برگردد و یا آنجا که مادری برای فرزند اسیرش شعر رهایی می خواند و یا صحبت های موثر و آگاهی بخش خواهران و برادران اعضای اسیر و همچنین بغض های غم آلود دختری که در دادگاه بخاطر ندیدن پدر اسیرش ترکید، واقعا هر انسانی را نسبت به این همه ظلم و ستمی که رجوی بر آنها روا داشته متاثر کرد .
ای کاش که صدای آنها به گوش عزیزانشان هم می رسید! من بعنوان کسی که سالهایی از عمرم را در فرقه رجوی گذراندم معتقدم اگر چنین اتفاقی می افتاد از خیلی وقت پیش بساط فرقه رجوی برچیده شده بود. من در فرقه شاهد بودم که رجوی با کمک عوامل جنایتکار خود با هر ترفند و حقه بازی و با نشست های مغزشویی نمی گذاشت صدای آگاهی بخش خانواده ها به گوش فرزندانشان برسد. از طرف دیگر هم برای پیشبرد اهداف پلید خود همواره در درون مناسباتش تلاش می نمود تا دل اعضای اسیر را از داشتن عاطفه و محبت به خانواده خالی و کینه و نفرت را جایگزین آن کند.
در مناسبات فرقه ابراز علاقه و یا درخواست ارتباط با خانواده جرم و گناهی نابخشودنی محسوب و اگر هر عضوی کوچکترین درخواستی دراین رابطه داشت او را بشدت جلوی جمع به طرق مختلف سرکوب می کردند تا بقیه حساب کار دستشان بیآید! بیگاری کشیدن طاقت فرسا از اعضا ، سرگرم کردن آنها به آموزش های سنگین و تکراری نظامی ، ایجاد روحیه یاس و ناامیدی از دنیای بیرون ، دادن اخبار دروغ از دنیای بیرون و دادن وعده های توخالی سرنگونی و ایجاد رعب و وحشت در درون تشکیلات همه وهمه در جهت مطیع کردن اعضا به منظور پیشبرد اهداف پلید رجوی بود .
مریم رجوی بارها به فرماندهان و مسئولین پائین تر گفته باید آنقدر از نفرات کار بکشید که فرد موقع استراحت نتواند به چیز دیگری فکر کند و متاسفانه بودند اعضایی که بدلیل فشارهای طاقت فرسای روحی و جسمی و از اینکه احساس می کردند دیگر فریادرسی از بیرون برای نجات آنها نیست با خودکشی برای همیشه خود را از جهنم رجوی خلاص کردند و یا بودند اعضایی که رجوی اعتراض های آنها را برنتابید و سربه نیست شان کرد .
خلاصه این حقیقت را به عرض خانواده ها، مادران، پدران دردمندی که فرزندانشان در فرقه رجوی همچنان اسیر هستند برسانم که واقعا جهان از جنایت هایی که رجوی در حق اعضای خود مرتکب شد خبردار نشد! مریم قجر به عنوان سرکرده فرقه رجوی که در خارج کشور به دروغ و بی شرمانه مدعی برقراری دمکراسی در ایران و مدعی حقوق بشر است، سالهاست که اعضای فرقه اش را از داشتن بدیهی ترین حق و حقوق انسانی خود که همانا حق انتخاب آزادانه مسیر زندگی ، فکر کردن آزاد و حق ارتباط با خانواده است منع کرده و خانواده های آنها را حتی از شنیدن صدای عزیزانشان محروم کرده است.
بله کارنامه رجوی و تمامیت فرقه اش از اول همراه با دروغ ، فریبکاری و اقدامات جنایتکارانه بوده است. من به شخص رجوی که اگر زنده باشد و یا به همسر عجوزه و ریاکار او می گویم که شما عمری درحق اعضای اسیر و خانواده های آنها جنایت و خیانت کردید. همچنین درحق کشور خود! پس یقین بدارید که آه و ناله های خانواده ها ، پدران و مادرانی که شما عزیزان آنها را سالهاست به بند کشیدید پشت سر شماست و اگر در حال حاضر به چنین روز فلاکت باری مبتلا شدید و رذیلانه محتاج حمایت اربابان خود برای بقا هستید به همین دلیل است. پس مطمئن باشید که هرگز به مقصود پلید خود نخواهید رسید.
در پایان به همه مادران و پدران دردمند اسیران دربند فرقه این اطمینان را داده و به آنها می گویم که باور کنید فرزندان اسیرتان همواره شما را دوست داشته و دارند و این رجوی بوده که با اقدامات فرقه گرایانه و سرکوب گرایانه سالیان خود مانع از بروز احساسات آنها به شما شده و یا همچنین با ایجاد محدودیت و برقراری یک مناسبات بسته همراه با سرکوبگری نگذاشت صدای واقعی شما به گوش آنها برسد .
پس من بعنوان یک اسیر رهایافته از فرقه رجوی به این شکی ندارم که بغض های غم آلود و صداهای اعتراض شما از ظلم وجنایت رجوی افکارعمومی را بیدار ساخته. پس یقین بدارید که شما پیروز و بزودی غم و اندوه سالیان شما از بابت دوری و بی خبری از فرزندانتان به پایان خواهد رسید و این رجوی و سردمداران فرقه اش هستند که سرافکنده و از صحنه تاریخ محو خواهند شد .
طالب فرحان (عباس دلنواز) نجات یافته از فرقه رجوی
