در سال 1382 تاریخ رقم خورد و برای اولین بار پای خانواده های دردمند اعضای گرفتار به مقر مخوف رجوی در عراق باز شد . ورود تعدادی از خانواده ها به داخل کمپ و ملاقات با اعضای گرفتار، آغاز فروپاشی تشکیلات نجس رجوی بود چرا که احساسات انسانی و عواطف خانوادگی در درون تک تک اعضای اسیر به غلیان افتاد و این جوشش چنان بازتابی داشت که تمامیت تار و پود تشکیلات عنکوبی رجوی از هم گسسته شد.
خانواده ها به عنوان اصلی ترین عنصر استراتژیک در مقابل فرقه ظالم رجوی ایستادگی کردند و نتیجه مقاومت سالیان چشم انتظاری برابر بود با نجات تعداد زیادی از اعضای گرفتار .
از سال 1396 که تعدادی از جدا شدگان بابت خسارات مالی و معنوی علیه سران فرقه مجاهدین طرح دعوی کردند خانواده ها از همان ابتدا همچون کوه در کنار آنها بوده و علیرغم تمامی سختیها و محدویت ها حتی در زمان برگزاری جلسات در کنار جداشدگان فریاد دادخواهی سر دادند .
همایش سراسری انجمن نجات متشکل از خانواده ها و جدا شدگان علاوه بر خلق یک حماسه، پیام محکمی به سران فرقه بد نام رجوی ارسال کرد: ” پیام همبستگی جداشدگان و خانواده ها برای رهایی تک تک اسیران و محاکمه سران فرقه ”
و این پیام تیر سهمگینی بود که با اجرای این همایش به قلب دژخیم رجوی پرتاب شد که بدون شک آثار و نتایج مطلوب آن در دادگاه های بین المللی مشاهده خواهد شد .
